Mistakes From The Past

Chapter 25

"Roberto?!" hindi ko napigilan ang sarili ko na ipakita ang disgusto pagkakita kay Roberto.

"Is this your house?!" instead of answering he threw me a question.

"Yes!" walang kahit na anong emosyon ang ipinakita ko.

"H-How?" shock is written all over his face and it shows a demand for answer but I don't care because I don't owe him an explanation.

"Why do you wanna know?" I raised an eyebrow and looked at him deadly.

"You owe me an explanation!" he demanded. I roll my eyes at him.

"I don't owe you an explanation Roberto. So can you please leave now?!" I know I am acting like a total bitch alam ko na walang kasalanan si Roberto but I can't talk to him right now.

"Tinanggap kita sa trabaho thinking na kahit papaano makabawi ako sa ginawa kong pag-iwan sa iyo pero ano ito, malalaman ko na mas mayaman ka pa sa akin? Ano pa ba ang mga tinatago mo?!" He's frustrated and sad I can see it in his eyes at hindi ko ito nagugustuhan. Pero kung kinakailangan kong maging matigas ay gagawin ko huwag lang itong madamay sa galit ko.

"Umalis ka na Roberto wala kang mapapala dito." isasara ko na sana yung gate pero malakas nito iyong pinigilan.

"Hindi ako aalis dito hanggat hindi mo sinasabi sa akin ang lahat!" pagmamatigas nito at mas lalong nilakihan ang pagkakabukas ng gate.

"What's happening here?" abala kami sa pagtititigan ng parehas kaming mapalingon dahil sa baritonong boses mula sa hindi kalayuan.

"Wala ito Lucas pumasok ka na sa loob." utos ko kay Lucas dahil ayaw ko ng madagdagan ang mga nakakaalam ng nangyayari sa'min ni Roberto. Not that Lucas didn't know basta ayaw ko lang na makialam siya.

"Siya ba yung dahilan kung bakit gusto mong makipaghiwalay sa akin? Dahil diyan sa lalaki mapang-abuso na yan?!" galit na itinuro nito si Lucas habang si Lucas naman ay nakangisi ng mapang-asar.

"Pumasok ka na sa loob Lucas!" muli kong utos dito pero sadyang matigas ang ulo nito at talagang pinatulan pa si Roberto.

"Mapang-abuso? Wala akong inaabuso at kung yung tungkol sa asawa mo ang tinutukoy mo hindi ko siya inabuso, siya ang nagsabi sa akin na galawin ko siya at alam mo ba na sarap na sarap siya habang ginagalaw ko siya sa iba't-ibang posisyon at parte ng bahay ko." mapang-asar na ngisi ang sumilay sa labi ni Lucas na labis na nagpagalit kay Roberto.

"LUCAS!" sigaw ko kay Lucas at saka mabilis na niyakap si Roberto para mapigilan ito sa pagsugod sa kaibigan ko.

"Calm down Roberto." I wrapped my arms tightly around him. I can feel him shaking out of anger.

"Masakit ba na marinig na may ibang gumagamit sa asawa mo? Baka mas masaktan ka pagnalaman mo yung totoo tungkol sa kanya." nanghahamon ang boses ni Lucas.

Pumiglas sa pagkakahawak ko si Roberto at kahit na nasasaktan ako ay hindi ko ito pinakawalan.

"Jesus Lucas just go back inside and don't make this worst!" sininghalan ko si Lucas at sinamaan muna ako nito ng tingin bago pumasok sa loob ng bahay.

"Kalmado ka na ba?" mahinang tanong ko dito at binitawan ito ng masiguro kong wala na si Lucas.

"Kalmado?! He insulted my wife right in front of me and you seriously asking me if I'm calm? How can I do that?!" He shouted.

"Will you stop shouting like a mad man?!" asik ko dito at hinila ang kamay nito pabalik sa kotse nito.

"Let go of me ayokong mahawakan ng babae na nahawakan ng lalaki na iyon!" winagwag nito ang kamay kong nakahawak sa braso nito.

Kumirot ang dibdib ko dahil sa sinambit nito pero ngumiti pa din ako kahit na nasaktan ako sa sinabi nito. "Walang ibang lalaki ang nakahawak at nakagalaw sa akin maliban sa'yo." malungkot na ani ko at binuksan ang passenger seat.

"What are you doing here?" mukhang kalmado na ito dahil maayos na itong magsalita hindi na kagaya nung kanina na puro singhal ang ginagawa.

"Want to visit our son?" I smiled at him at pinigilan ko ang mapaluha. Napatanga ito sa akin na para bang pinoproseso pa nito ang lahat bago walang imik na tumango.

Tahimik ang naging byahe namin papunta sa sementeryo ang tangin ingay lang na maririnig ay ang ugong ng sasakyan at ang mga paghinga namin.

"What does he like?" habang naglalakad kami papunta ng puntod ng anak namin ay bigla itong nagtanong.

"Who?" puno ng pagtatakang tanong ko. Imposibleng yung anak namin ang tinutukoy niya dahil sinabi ko sa'kanya na 4 months pregnant lang ako nung time na'yun.

"Your boyfriend." seryosong sambit nito. Hindi ko napaghanadaan ang tanong na ibinato nito kaya imbes na sumagot ay nanahimik nalang ako na kalaunan ay binasag ko ng malapit na kami sa puntod.

"We're here," Ani ko at lunabas ng kotse para puntahan ang anak ko.

Excited akong umupo sa damuhan at hinawakan ang pangalan nito. "Hey son! How are you? Sorry Mommy has a lot of thing to do kaya hindi kita nabibisita."

"Roberto Kaiser S. De Leon?" tanong nito hindi ko alam kung para ba sa akin iyon o para sa sarili nito dahil hindi naman ito nakatingin sakin.

"Nung nalaman ko na buntis ako kay RK I was excited. Hindi ako mapakali noon na sabihin sa iyo kase gustong-gusto ko ng makita yung reaksiyon mo lalo na kapag nalaman mo yung gusto kong ipangalan sa kanya." panimula ko at saka humiga sa damuhan at tumingin sa kalangitan.

"Anong nangyari bakit hindi mo sinabi?" ginaya nito ang ginawa kong paghiga.

"Umalis ka nung time na yun nagpunta ka ng manila tapos nakareceived ako ng text na may picture mo na lasing na lasing at may kahalikan na ibang babae." mapait akong napangiti at inalala yung text na nareceived ko.

"What message? Kailan nangyari yun?" Napabangon ito at nakakunot ang noo na binato ako ng magkasunod na tanong.

"Ah I'm no masochist binura ko na ang message na iyon."

"Bakit hindi mo sinabi sa akin pwede mo akong tawagan." Giit nito

"I was hurt and devastated I lost my parents that time at nung bumalik ka noon  may nagbago na sa iyo. Lumayo ka na ng tuluyan hanggang sa isang araw hindi na kita mahanap." Pansamantala akong huminto para huminga ng malalim.

"Hinanap kita sa siyudad non pero hindi kita nakita hanggang sa isang matulin na kotse ang bumangga sa akin." Tumulo ang luha ko at bumangon para tignan muli ang puntod ng anak ko.

"Nak, diba nangako si Mommy na ipapakilala ko si Daddy? Ito na siya o kasama na ni Mommy. Sana masaya ka, pasensya ka na hindi ka nailigtas ni Mommy, napaka walang kwenta kong ina." Pagkatapos kong magsalita ay hilam na ako ng sarili kong luha.

Mas lalong lumakas ang pagluha ko ng maramdaman ko ang mahigpit na yakap ni Roberto habang inaalo ako. "Huwag mong sabihin yan dahil napakabuti mong tao at mahal na mahal ka ni RK, mahal na mahal ka namin." Pagtatapos nito sa sasabihin.

Napatigil ako sa pag-iyak at nagtatakang napatingin kay Roberto pero nagulat ako dahil nakatingin din ito sa akin at kagaya ko ay lumuluha din ito.

"R-Roberto?" Ani ko

Hinawakan ni Roberto and pisngi ko at pinalis ang luha ko at habang ginagawa niya iyon ay nagsasalita siya. "Hindi nawala ang pagmamahal ko sayo Christelle bagkus mas lalo pa itong nadagdagan ngayon na nalaman ko na may anak tayo. Sana huwag mo akong iwan bigyan mo ako ng pagkakataon na makabawi sa'yo." Madamdaming saad nito.

Magkakasunod akong tumango. "Y-Yes, Roberto."

"Oh baby!" Ani nito at hinalikan ako ng buong pagmamahal.