Hergün elayla kütüphaneye gitmek ruhumu dinlendiyordu. Onun yanındayken kendimi çok iyi hissediyordum. Bu 2 hafta da daha da yakınlaşmıştık bunun verdiği gazla uygun bir anı kollayıp ona hoşlandığımı söylemeyi düşünüyordum.
Bunu şöyle güzel bir organizasyonla yapmalıydım. Doğrusu beni reddederse ne halt yerdim bilmiyorum. Birde şu adamlar vardı. Hala izlerini bulamamıştım. Telefonumda kayıtlı olmayan bir numara beni aradı.
"Efendim."
"Erdem komser hala kardeşimizi bırakmıyorsun öyle mi."
"Bir suçluyu bırakmak için değil tutuklamak için yapıyorum bu görevi merak etmeyin yakında sizide yakalayacağım."
"O biraz zor. Sana bu son ikazım o günkü dayak seni kesmemiş belli. Eğer kardeşimizi bırakmassan bende senin sevdiğin birini alacağım." Diyip telefonu suratıma kapattı.
Sinirden ellerimi yumruk yapmıştım. Şubeye gidip hemen numarayı sorgulattım ama yine hiçbir şey çıkmamıştı. Benimle konuştuktan sonra sim kartını kırmış olmalıydılar.
Bu adamlar gerçekten tehlikeliydiler. Yaklaşık 2 buçuk haftadır peşlerindeydik ama sadece birini yakalabilmiştik. Onunda hiçbir şeyden haberi yoktu.
Elime telefonu alıp elayı aradım.
"Nasılsın."
"İyiyim sen nasılsın."
"Bende iyiyim sesini duymak istedim."
Bu adamlar beni tedirgin etmişlerdi. O yüzden elanın sesini duymak istemiştim. Doğrusu hergün sudan sebeplerle arıyordum ama bu sefer başkaydı.
"İyi yapmışsın." Dedi. Bence de iyi yapmıştım.
"Yarın dnm olmak için merkeze gideceksin değil mi."
"Evet söyledim ya bugün."
"Ben bıraksam seni."
"Abimle gideceğiz ona ne diyip vazgeçireceğim bende seninle gitmek isterdim ama."
Benimle gitmek isterdi demek. E ben şimdi koşmamayımda ne yapayım. Umutlanmayayımda ne yapayım be kızım.
"Dnmye gideceğin yerin konumu atsana bana."
"Tamam da gelme sakın bak abim görürse olay çıkmasın boşuna."
"Bir şey olmazz güven sen bana."
"Tamam atıyorum." O sırada telefondan annesinin sesi geliyordu.
"Ela bir baksana bana kızım."
"Kapatmam lazım görüşürüz."
"Tamam görüşürüz." Dedim ve telefonu kapattım. Gerçekten çok huzursuz hissediyordum. Elayla konuşmak bile içimdeki sıkıntıyı gidermemişti. Bu adamların elaya bir şey yapma olasılığı beni çok korkutuyordu. Üstelik benim yüzümden.
Eladan gelen konumu açtım yarın gidecekleri saatide biliyordum peşlerinden gidecektim. Onu yalnız bırakamazdım.
आप पढ़ रहे हैं
Aşk Gerçekten Varmış
सामान्य साहित्यEla:Eğer yokuşa gelirsen ben sana getiririm. Erdem:Gelmem mi be Ela:Börekler için gelirsin gibi. Durduk yere çocuğa niye ima yaptıysam. Benim için gelecek hali yoktu ya. Aman zaten bende ona bayılmıyordum. Alt tarafı yakışıklı diye aşkından ölecek h...
