Aşk Gerçekten Varmış

Ela'dan

Eve geldiğimizde annemin hazırladığı yemeklerle bir güzel karnımı doyurup odama geçtim derin bir nefes alıp kendimi yatağımın üzerine bıraktım ve elime telefonumu aldım.

Az önce buruk bir şekilde ayrıldığım Erdemdeydi aklım. Mesaj kısmına girip bir mesaj attım

Ela: Kızları kaçırıldığı için öyleler lütfen dediklerine aldırış etme.

Erdem:Söylediklerinde sonuna kadar haklılar.

Ela:Hayır değiller senin suçun değildi kendi başını belaya sokan bendim.

Erdem:Hayır benim suçumdu bencillik yapıp senin yanından ayrılmadım bu yüzden oldu bunlar.

Ela:Beni korumak için yanımdan ayrılmadın bencillik değilki bunun adı.

Erdem: Seni sevdiğim için yanından ayrılmadım. Ve bu bencillikti adamlar sevdiğim birini arıyordu ve ben seni bildiğin önlerine yem ettim.

Ne!! Neeeee!!
Beni, beni seviyor muymuş? Duydunuz abe dostlar beni seviyormuş.
Allahım doğru mu okudum.
100 kere felan okumama rağmen mesajda beni sevdiği yazıyordu. Bedenen yorgun olmam zerre umrumda değildi.Yatağa çıkıp deliler gibi zıplıyordum. İçimdeki mutluluğun dışarı bir şekilde yansıması gerekiyordu. Zıplama seslerime  kapımda dikilen aile bireylerimle göz göze geldim.

"Kızım ne yapıyorsun."

"Anne çok mutluyum."

"Ah canım kızım benim."dedi annem bana sarılırken sanırım kurtulduğum için sanıyordu bu mutluluğumu canım anam. Bu kızın seviliyordu üstelik sevdiği adam tarafından. Bu çok felsefik bir durumdu düşünsenize sevdiğinizde sizi seviyor.

"Hadi uyu dinlen artık."

"Tamam anneciğim." Kapımda duran bütün aile bireylerimin yanaklarına bir öpücük kondurdum ve kapımı suratlarına kapattım aşk ilanı aldığım telefonumun yanına koştum. Daha romantik olabilirdi tabi ama konumuz şuan bu değildi. Erdem beni seviyordu. Bir mesaj daha gelmişti erdemden girip hemen okudum.

Erdem:Ben seni hak etmiyorum. Bir daha seni rahatsız etmeyeceğim herşey için özür dilerim. Sen o gün hiç düşünmeden benim için canını tehlikeye attın bense seni hiç düşünmedim. Ve belkide hayatındaki en korkunç anları yaşadın benim yüzümden. Daha önceden yapmalıydım bunu ama beceremedim senden uzak kalmayı en fazla ne olabilirki diye düşündüm. Artık gerçeklerle yüzleştim ben sana zarar vermekten başka hiçbir şey yapmıyorum. Kendine iyi bak ela. Sen beni seviyor musun bilmiyorum sanırım bunun artık bir önemide yok ailenin gözünde sana zarar veren biriyim. Hayatım boyunca nerede ve ne halde olursam olayım hep seni seveceğim sadece bunu bil sen benim ilk aşkımsın ve son aşkım olarakta kalacaksın. Seni seviyorum hep mutlu ol.

Ben seni seviyordum ve bunun nasıl bir önemi olmazdı nasıl böyle düşünürdü. Attığım mesajların hiçbiri iletilmiyordu profil resmide yoktu beni engellemişti. Üstelik vedasına karşılık hiçbir şey dememe izin vermeden. Ne kadar garipti az önce mutluluktan havalara uçmuştum şuansa kalbim 10 yerinden bıçaklanmış gibiydi. Gözümden akan yaşları kendi haline bırakıp yorganıma sarılarak ağlamaya başlamıştım.

                       ........................

Sabah saat 9 olmuştu ama benim gözüme gram uyku girmemişti. Sanırım dünkü olaydan sonra dinleneyim diye kimsede beni rahatsız etmemişti. Gerçekten çok iyi dinlenmiştim şu halime bak. Odamdaki aynanın önüne geçip şişmiş gözlerime baktım. Şimdi annemlere birde bunu anlatmam gerekecekti. Benim erdemin yanına gitmem gerekiyordu birde. Öyle söyleyeceğini söyle sonra engelle yok ya.

Abimin yanına gidip anlatırsam o beni götürürdü sonuçta her şeyi bana anlat dememiş miydi?

Kapımı açıp koridoru kontrol ettim anneme yakalanmak istemiyordum hızlı adımlarla abimin odasına yol aldım kapısını bir iki defa tıklattıktan sonra uykulu sesiyle

"Gell"derdemez hemen içeri girdim.

Kafasını yastığa gömmüştü buna rağmen benim geldiğimi anladı.

"Ne oldu benim prenses bacım"

"Sana birşey anlatacağım kalk hadi."abim bunu söyler söylemez yataktan birden fırladı.

"Bir şey mi yaptı o şerefsizler sana ha söyle gebertim hepsini."

"Sakin ol onlar bir şey yapmadı."

"Kim yaptı o zaman bu gözlerinin hali ne?"

O bunu sorduğunda gözümden iki yaş damla daha aktı. Abim eliyle gözlerimdeki yaşı sildi.

"Ne oldu anlat bana."

"Be- ben erdemi seviyorum."
Abim bilmediğim bir şey söyle der gibi bakıyordu bana.

"O lavuk mu ağlattı seni böyle."

"Lavuk demesene ya. Hem o değil dolaylı yoldan siz ağlattınız beni."

"Al işte o herif yüzünden yine beni suçluyorsun bak sırf bu yüzden bu herifin katili olacağım."

"Abi saçmalama dinle beni."

Abim sakinleşip oturuşunu düzeltti yanındaki yere vurarak banada oturmamı söyledi. Bende hemen yanına oturdum ve erdemin bana attığı son mesajı gösterdim abime.

"Lavuk deme diyosun ama diyesim var." dedi abim.

"Off abii."

"Bu şimdi ne böyle seviyorsa adam gibi geldi istedi de vermedik mi yok bilmem neymişte hep bahane kızım bunlar seven adam sevdiğinin yanında durur."

"Hmm sen o yüzden selinle evlisin şu bak bak.Hem yanımda duruncada yumruk attın çocuğa"

Abim bıkkınlıkla içini çekti.

"Sen seviyosun şimdi baya baya bu çocuğu. "

Oh çok şükür düzgün bir tabir kullanmıştı erdem için. Oturuşumu dikleştirdim.

"Evet ve abim olarak beni onun yanına götür ki senin onay verdiğini düşünsün en azından babam konusunda da destek atacağını söylersin olur biter."

"Oldu bide başına fiyonk takim sen uğraşma al bacımı direkt git diyeyim başka."

"Abi lütfen."

"Sen insanın bacısını evermesi kolay sanıyorsun."

Abime sımsıkı sarıldım o da bana sarılmıştı.

"Hadi kalk gidelim şu herifin yanına." İçinden lavuk dediğine yemin edebilirdim ama konumuz bu değildi şuan.

"Annemlere ne diyeceksin."

"Hem hava almaya hemde ifadesini vermeye götürdüm derim hadi."

Hemen bir koşu kalkıp üstümü giyindim.

Şubeye geldiğimizde kapıdaki polise ifade vermeye geldiğimizi söyledik ve erdemin odasının olduğu kata çıkmıştık. Kapısındaki fatihi gördüm moreli bir hayli bozuk duruyordu yanına gittik ve abim" ben burdayım gir hadi sen" dedi bana bende hemen erdemin kapısına doğru yürüyordum ki fatihin sesiyle olduğum yerde kaskatı kesildim.

"Boş yere gitme erdem yok gitti." Abim sinirlenmişti bende sinirlenmiştim ve hayal kırıklığı yaşıyordum.

"Nereye gitti"

"İstifa etti nereye gittiğinide bilmiyorum kafasını dinleyecekmiş biraz."

"Benim kardeşimi bu hale getirip kafasını dinlecekmiş demek paşam."

Abim ellerini yumruk yapmıştı bunu söylerken. Bense hıçkırarak ağlıyordum. Beni öylece bırakıp ortada yok olmuştu. Onu asla affetmeyecektim. Abimle birlikte dışarı çıktığımızda kafamı abimin omzuna gömüp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım. Beni asla bırakmayacağını söylemişti. Sözünde durmamıştı... Gerçkten lavuktu.