Aşk Gerçekten Varmış

Ela'dan

  Evleneli 2 gün olmuştu ve evet biz erdemle iş başı yapıyorduk.

Balayı için güney koreye gideceğimiz için işlemler uzun sürüyordu o yüzden gidene kadar çalışmaya karar vermiştik erdemle.

Üzerimi giyinip aşşağıda beni bekleyen erdemin yanına indim.

"Hazırım hadi çıkalım." Erdem yanıma gelip yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Yine çok güzelsin."böyle yapması beni çok utandırıyordu. Hayır kocamdan neden utanıyordum anlamıyorum ama utanıyordum işte. Kollarının arasından sıyrılıp kapıya doğru yürümeye başladım. Erdemde arkamdan söylene söylene geliyordu.

"Bir kerede sen beni öp. Bir kerede sende çok yakışıklısın de. Benimde sevilmeye ihtiyacım var." Son cümlesi durmama sebep olmuştu. Ben gerçekten ona hiç sevgi göstermiyordum. Hızla arkama döndüm ve kollarımı erdemin boynuna doladım. Oysa şaşkınlıkla olduğu yerde donmuştu.

"Oldu mu?"

"Çok güzel oldu."

Ellerimi çekip hızla arabaya ilerledim gerçekten utanıyordum ve evet korkuyordum. Sanki bu anın herşeyin büyüsü bozulacak ve hepsi bir rüya çıkacakmış gibi kalbimi sıkan bir düşünce vardı hep.

Erdemde usulca gelip sürücü koltuğuna oturdu ve şirkete doğru sürmeye başladı. Sanırım bu durum onuda utandırmıştı. Yol boyu hiç konuşmamıştık çok garip.

Şirkete geldiğimizde beni kapının önünde indirip arabayı park etmek üzere gitti. Bende ondan önce gidip hemen kahvesini hazırlamak istiyordum o yüzden hızla asansöre ilerledim tam kapı kapanmak üzereyken içerideki adam eliyle tutup.

"Buyrun hanımefendi."

"Teşekkür ederim."

Bir müddet sessizlik olduktan sonra yanımdaki adam sessizliği bozdu.

"Siz ela hanımsınız sanırım." Nerden anlamıştı acaba.

"Şey evet neden ki."

"Sizinle birlikte çalışacağız ben cem."

"Aa hangi konuda bana bahsedilmedi de."

Şaşırmıştım çünkü ben hep erdemle çalışacağımı sanıyordum.

"Daha yeni oldu ben normalde burada yaşamıyordum gelince sizi benim yanıma verdiklerini söylediler."

"Ama ben zaten erdem beyle çalışıyorum."

"Erdem pek sevmez birileriyle çalışmayı o yüzden dedem benim yanıma uygun görmüş."

Ne dedesi ya tek veliaht erdem değil miydi. Hem kazım dede beni neden kocamın yanından ayırıyor ki gayet çalışırdık biz kardeş kardeş.

"Dedeniz."

"Dedem bu şirketin yarı yarıya ortak hisseli olan nurullah bey büyük ihtimalle daha haberin yok bundan ben sana anlatıcam herşeyi merak etme eşyalarını toplayıp benim odamın kapısındaki masaya yerleş."

Nurullahta kim. Bu şirket kazım dedenin değil miymiş sadece. Vay arkadaş ya hergün yeni birşey öğreniyorum iyi mi?

Asansör yönetici katında durduğunda isminin cem olduğunu öğrendiğim adamla indik koridorun sonundaki odayı gösterdi.

"İşte benim odam orası tamam mı."

Onaylar bir biçimde kafamı salladım ve erdemin odasına gitmek üzere yönelmiştimki karşımda öfkesi gözlerinden taşan erdemle karşılaştım.

"Senin ne işin var burda."

"Oo erdemcim bende seni gördüğüme çok sevindim." Cemin bu alaylı davranışı erdemi dahada kızdırmışa benziyordu.