Aşk Gerçekten Varmış

Ela'dan

Abimle erdemi o şekilde görünce kendimi buradan dışarı nasıl atacağımı düşünmeye başlamıştım. Elimi kaldırdım gözetmen hoca yanıma geldi.

"Midem bulanıyor çıkabilir miyim."

"Eğer çıkarsan bir daha geri alamam."

"Tamam."

Zaten bu kafayla ne yapabilecektim ki. Koşarak okulun kapısına çıktım. Gözlerim kavga eden abimle erdemi arıyordu ama çoktan ayrılmışlardı. Abimin yanına gittim hemen.

"Sen neden çıktın sınavdan."

"Neden acaba abi."

"Bu lavuk bizi takip etmiş napsaydım."

"Onun bir adı var." Abim bu tepkim karşısında bir hayli şaşırmış duruyordu.

"Onunla konuşmadığını söylemiştin."

"Sen ne tür bi konuşma hayal ediyorsun bilmiyorum ama sadece arkadaşız." Beni gören erdemle fatihte çoktan yanımıza gelmişti. Bunu söylediğimde kafamı erdeme çevirip baktım yüzü düşmüştü. Ama ne diyebilirdim. Bana aşık olduğunu söyleyene kadar bana aşık değildi. Erdem söze girdi.

"Biz anlattık herşeyi abine merak etme sen keşke çıkmasaydın sınavdan."

"Yüzünün haline bak nasıl çıkmayayım."

Abimin bana şaşkınlık içinde bakan yüzü daha da şaşırıyordu. Sinirlenince hep kulakları kızarırdı şuanda olduğu gibi.

"Keşke yalan söylemek yerine bana anlatmayı seçseydin."dedi abim. Tahmin ediyordum bunu yaşayacağımızı.

"Sende beni yalan söyleyemeye mahkum etmeseydin."

"Ben mi yaptım bunu sana gelip bana ne olursa olsun her şeyi anlat demedim mi?" Abim bu sefer gerçekten hayal kırıklığıyla söylemişti bunu. Gerçekten bana anlatmamı söylemişti ama ben cesaret edememiştim. Abim yutkundu ve sözüne devam etti.

"Eğer anlatmış olsaydın şimdi bu adamın yüzü bu halde olmazdı." Abim bunu titrek bir sesle söylemişti. Çünkü onu gerçekten hayal kırıklığına uğratmıştım. Arabanın kapısını açtı içine oturup hızla çarptı.

"Ela ben özür dilerim."

"Sorun değil senin suçun değil erdem.Ben abimin yanına bineyim sizde gidin artık."

"Gidemem."

"Abim yanımdayken bana bir şey olmaz lütfen gidin beni birazcık önemsiyorsan."

"Seni önemsediğim için kalmalıyım."

"Hayır." Dedim gerçekten sinirleniyordum. Daha fazla ısrar ederse erdemi de kıracaktım." Git yoksa bir daha seninle görüşmem."

Erdemin kolundan çekiştirdi fatih.
"Hadi abi kız haklı birşey olursa arar bizi."

"Bana haber vereceksin o zmn akşama ancak öyle giderim."

"Benimle emir verir gibi konuşma"

Gerçekten sinirlenmiştim benimle böyle konuşamazdı. Erdem hatasını anlamış olacakki.

"Özür dilerim ama lütfen bana haber ver."

"Tamam git artık." Fatih erdemi kolundan sürükleyerek götürdü. Abimin yanına arabaya bindim.

Abim benden tarafa bakmamaya uğraşıyordu. Ve sanırım ağlamıştı aslında onu saklamaya çalışıyordu.

"Özür dilerim abi."

Abim çaktırmadan gözündeki yaşları sildi sonra bana döndü.

"Bugün ne öğrendim biliyor musun kardeşimin gözünde nasıl bir canavar olduğumu öğrendim. Sana iyi bir abilik yapamadığım için özür dilerim."