Aşk Gerçekten Varmış

Ela'dan

Nişanımızın üstünden bir hafta geçmişti dün akşam kınayı yapmış bugünde düğün için hazırlanıyorduk.

Erdem bizi evden alıp kuaföre getirdi kendiside damat traşı olmak üzere abimle birlikte berbere gitti.

Bana ne oluyordu bilmiyorum ama sabahtan beri ağlayıp duruyordum yani zaten evli olmasam diyeceğimki evlendiğim için ağlıyorum ama ben evliyim ya.

Kadın ağladığım için bir türlü makyajımı yapamamıştı. Bende daha fazla dayanamayıp kendimi tuvalete kilitledim. Biliyorum küçük çocuklar gibi çok saçma. Ama ne yapayım.

Erdemin babaannesi kapıma gelip.

"Güzel kızım çık hadi bak düğün saati geliyor."

Ses vermemiştim.

"Korkutuyorsun bak bizi."

Yine ses vermemiştim. Sadece ağlamakla meşguldum.

Kapımdaki kadınlardan birinin erdemi aradığını farkettim.

"Erdem oğlum acil buraya gel... bizde bilmiyoruz ela kendini lavaboya kapattı seste vermiyor... tamam hadi bekliyoruz."
Dedi ve telefonu kapattı sesini tanımadığım kadın. Sahi bu kimdi her geçen gün yeni biri çıkıyor hay allahım.

Bir müddet daha ağladıktan sonra erdemin sesiyle irkildim.

"Ela ne yapıyorsun içeride açsana kapıyı."

"Evlenmicem ben."

"Hayatım sencede bunun için artık çok geç değil mi?"

"İstemiyorum."

Kapıdan kadınların"aaa çocuk gibi bu da " dediklerini duyunca daha da ağlamaya başladım rezil olmuştum işte.

"Siz şöyle içeri geçsenize karımla beni başbaşa bırakın"diyip kadınları kovmuştu canım kocam.

"Güzelim aç kapıyı bak sadece ben kaldım."

"Sende git."

"Ela kapıyı mı kırayım illa." Sanırım erdeminde sabrı taşıyordu. Kalktım kapıyı açıp erdemi içeri çektim ve tekrar kilitledim. Kapıdaki kadınlar olsa şuan ne dedikodular dönerdi.

"Yavrum ne yapıyosun bak zaten daracık alan sana yemin ederim ateşim başıma vuruyor."

"Sen çok sapıksın ben evlenmicem senle."diyip daha çok ağlamaya başladım. Erdem elleriyle çenemden tutup yüzümü kaldırdı. Alnını alnıma dayayıp.

"Sapıksam sana sapığım hem ben senin istemediğin bir şeyi sana yapar mıyım neden korkuyorsun."

"Yapmassın dimi."

"Yapmam eğer şuanki gibi beni aşırı ateşlendirecek durumların içine sokmazsan." Bunları söylerken nefesi sıcacık geliyordu. Ortam alev almıştı. Onun bu hali banada aksetmiş olacakki vucüdüm yanmaya başlamış yanaklarım kızarmıştı.

"Yavrum çıkalım burdan yoksa ben daha fazla dayanamayacağım."

"OLMAZ BEN UTANIYORUM."

"Yahu yok utanılacak birşey yok işte."

"Akşam." Yutkundum."yani gece bana birşey yapmayacaksın değil mi?"

"Yapmayacağım."

"Tamam o zmn çıkarım."

Ellerini duvara yaslayıp bana iyice yaklaştı erdem. Gerçekten nefes alamıyordum heyecandan. Kalpten gidicem valla bu yaşımda.

"Ulan şöyle güzel bir olayı tuvalette yaşamak istemiyorum ondan duruyorum yoksa çok fena şeyler olacak." Diyip geri çekildi kapıyı açtı benim elimden tutup benide dışarı çıkardı elleriyle gözlerimdeki yaşı sildi.