Aşk Gerçekten Varmış

Erdem'den / Bölüm 62

Dün eve geldiğimizde baya yorulmuştuk sırf nurcanla fatih başbaşa kalıp aralarındaki sorunu çözsün diye o kadar yol yürüyünce haliyle çok normaldi o yüzden gelir gelmez kendimizi yatağa atmıştık.

Sabah alarmımın sesiyle uyandığımda ela hala uyuyordu. Kalktığında mutlu olsun diye mutfağa inip ona güzel bir kahvaltı sofrası hazırladım ve üzerimi değiştirip elayıda uyandırdım geç uyandırdığım için fırça yiyecektim hissediyorum.

"Güzel karım hadi uyan iş saatin geliyor."

Uykulu sesiyle yorganın içinden homurdandı.

"Saat kaç."

"Sekiz."

Birden üzerindeki yorganı atıp hızla yerinden kalktı.

"Yuh erdem hiç uyandırmasaydın."

"Merak etme üzerini giyin kahvaltı hazırladım aşağı gel."

Bir anda kızgın bakışı yumuşamış bana hayran hayran bakmaya başlamıştı. Yanıma gelip yanaklarıma bir öpücük kondurdu.

"Seni yerim ha."

"Akşama unutma bu sözünü."

Kıkırdadı.

"Unutmam canım kocam."

Üzerini değiştirmek üzere banyoya gitmişti bende aşağı inip çayı demledim ve elayı beklemeye koyuldum. Biraz sonra gri bir eteğin üzerine belinde biten siyah bir ceket giymişti ve gri bir eşarplada gayet şık olmuştu. Benim karımın her hali güzeldide ev hali daha bir güzel ama şimdi. İçimden bu pis düşüncelerime sırıtıyordum.

"Ne sırıtıyorsun be açıkta bişey mi var."

"Yok çok güzel olmuşsun da."

"Hmm teşekkür ederim."

"Gerçekler efenim gerçekler."

İkimizde gülüşmüştük bu şekilde konuşmayı çok seviyordum onunla. İş saatlerimiz yaklaşınca kahvaltımızı bitirip çıktık hemen. elanın iş yerine geldiğimizde inmeden bana sıkı sıkı tembihe başladı.

"Fatihe sor bakalım ne yapmış nurcanla."

"Tamam sorarım."

"Bak merak ediyorum sakın unutma."

"Tamam elacım hadi işe geç kalacaksın."

"İyi be gidiyorum."

Diyip arabadan indi ve işine gitti. Benim bugün işim çok yoğun olmadığı için ve karımın merakı için(asla ben merak ettiğimden değil) fatihin yanına gittim.

Şubenin önüne geldiğimde çok duygulanmıştım harbiden polisliği çok özlemişim. Şubenin içine girip fatihin odasına ilerledim. Kapıya vurduğumde gel sesiyle içeri girdim.

"Napıyon lan."

"Oo erdem bey sizi buralarda görmek ne büyük bir şeref."

"Valla ya çok özlemişim ha."

"Beni mi?"

Gözlerimi devirdim.

"Aynen seni."

"Ee geri dön özlediysen kral."

"Bu saatten sonra çok zor ya olmaz hem artık evlendim daha dönemem bi sebebimde kalmadı zaten."

"Haklısın ee napıyorsun işe gitmiyor musun bugün?"

"Yok ya bugün pek yoğun değilim sen napıyosun bugün."

"Benimde pek işim yok aslında ama biz memur adamız erdem bey öyle sizin gibi istediğimizde kendimize izin veremiyoruz."