Aşk Gerçekten Varmış

Ela'dan / Bölüm 69

Sabah Erdemin babaannesinin o ton ton sesiyle uyandık. Yavaşça kapıyı tıklatıp bize sesleniyordu.

"Erdem oğlum hadi uyanın aşağı kahvaltı hazır hep birlikte yapalım."

Bence oğlunun yıllar sonra gelmesi babaannemizide mutlu etmişti bu sesindeki neşenin kaynağının hem bu hemde torunun çocukları olacağından olduğuna eminim. Kadının o kadar seslenmesine rağmen erdem hiçbir tepki vermemişti bense kaçıncı çağırışında uyandığımı bilmiyordum.

Yerimden doğrulup cevap verdim.

"Tamam babaanne geliyoruz hemen."

"Tamam ela kızım."

Çok tatlı kadındı vesselam. Erdemi dürtmeye başladım uyanması gereken konular vardı.

"Erdem uyan."

"Beş dakika daha."

"Değil beş dakika bir dakika bile olmaz kalk hadi."

"Tamam."

Diyip yorganı kafasına çekmişti pek kalkmaya niyeti yoktu galiba.

"Erdem bebeklerimiz."

Biraz telaşlı bir sesle bunu söyleyince hemen yerinden fırlamıştı.

"Ha ne oldu iyi misin ?"

Bense verdiği tepki karşısında kahkahalara boğulmuştum.

"Ne gülüyorsun komik mi ödüm koptu burda." Erdem suratı asmış ters ters bana bakıyordu bense kahkahalarımı durduramıyordum. Erdemin yastıklardan birini alıp kafama atmasıyla kahkaham anında kesilmişti. Bu sefer ben ona ters bir bakış attım.

"Bu komik mi?"

"Evet." Dedi erdem rahatça. Bana attığı yastığı tekrar ona fırlattığımda eliyle yastığı kavrayıp tuttu.

"Hadi üzerini değiştir aşağı kahvaltıya ineceğiz."

"Acaba babamlar gitti mi?."

"Bilmem ki."

İkimizde yataktan kalkıp dolaba yönelmiştik erdem birden durup ellerini dua eder şekilde kaldırdı.

"Allahım ne olur gitmemiş olsunlar ya lütfen."

Erdem bunu o kadar tatlı bir şekilde söylemiştiki sarılmadan duramadım kocaman bir adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattım ve ellerimi beline doladım.

"İnşallah kocacım inşallah." Erdemde bana sımsıkı sarılmış kafasını omzuma gömmüştü. Kapı tıkırtısıyla bu romantik anımıza son verdik. Bu sefer gelen ses canan annenin sesiydi.

"Hadi çocuklar kahvaltıya."

"Geliyoruz anne."

Erdem bu cevabı verdikten sonra bana döndü otuz iki diş sırıtarak.

"Kocan ne mübarek adam görüyorsun dimi ettiğim duanın kabul olma hızına bak be."

İkimizde gülüştük ve üzerimizi değiştirip el ele aşağı indik. Daha önceden dört kişi oturduğumuz bu sofraya fazladan iki tabak daha konmuştu. Ve herkes halinden memnun gibiydi. Sadece erdemin dedesi ve babası mutluluklarını çaktırmamaya çalışıyorlardı.

Erdemle bizde masadaki boş sandalyelerde yerimizi alacaktıkki içeriden o güzel cıvıl cıvıl sesin sahibi geldi. Gamze abla.

"Oo siz buralara uğrarmıydınız kaçaklar."

Erdem oturmak üzere olduğu sandalyeyi yerine geri iterek gamzeye sımsıkı sarıldı.

"Özledim kız seni."