POLYAMORY: UNDER HER SPELL | IZIAH FELICIANO

CHAPTER 48

THRID PERSON POV

"Naaalala mo pa ba kung paano mo sila hinayaang umabot sa ganon? Kung paano mo nagawang pagsamantalahan ang mga walang kamalay malay na mga batang yon.."

"No! Hindi ako! Hindi ako ang may gawa non!" Nagsimulang manginig ang katawan ni Iziah ng paulit-ulit na bumalik sakanya ang ala-alang matagal na niyang kinalimutan.

"Naririnig mo ba ang mga sigaw nila noon? Kung paano nila sabihin sayo na 'Iziah t-ama n-na please!...itigil m-munato tama na!" Panggagaya ng boses ng taong dumukot kay Iziah.

Kagaya ng kanyang inaasahan ay ito ang bagay na magpapahina kay Iziah.

Ang ala-alang sisira sakanyang huwisyon.

"Kung hindi kita makukuha ng marahan ay kukuhanun kita sa pwersahan." Wika ng taong dumukot kay Iziah sakanyang sarili.

"SINO KABANG TALAGA?! BAKIT MO ALAM ANG MGA BAGAY NAYON?!--" Natigilan si Iziah sa pagsigaw. Doon niya napagtanto kung sino ang taong nasa harapan niya ngayon.

--------

Iziah POV...

"V-vincent." Malakas ang hinala kong siya ang taong nasa harapan ko ngayon.

"VINCENT HAYOP KA! ALAM KONG IKAW YAN! MAGSALITA KA!" Wala nakong pake kung tumalsik ba ang laway ko o pumiyok ako basta ang mahalaga ay malaman ko kung sino nga ba talaga ang taong gumagawa sakin nito.

"HAHAHAHA"

"Ugh." Daing ko ng pwersahan niyang hawakan ang baba ko at idinikit niya pa ang pingi ko sa mukha niya.

"Magaling Iziah magaling.. *lick* sinasabi ko na nga ba hindi mo parin ako nakakalimutan."

"PUTANG-NA MO!" Malakas kong mura rito pagkatapos niya akong halikan sa labi ng pwersaha .

Gusto kong masuka sa kababuyan ng lalakeng to.

"Hm...your lips... *evil smile*they were more sweeter than before. Parang gusto ko tuloy ulit tikman hahahaha."

Halakhak ng demonyo yun ang naririnig ko sa tawa niya. Kinikilabutan ako ng todo ng dahil sa taong kaharap ko ngayon. Ibang iba na siya kumpara noon. Pakiramdam ko'y lalu siyang nawala sa katinuan.

"Hmp! Hmmp!!" Pinilit kong itikom ang bibig ko. Diring diri ako sa sarili ko dahil sa kawalanghiyaan na ginagawa niya.

"PUTANGINA KADIRI!" Sinukahan ko lang naman siya.

Napangisi ako. "Sorry not sorry." At doon ay tuluyan nakong nawalan ng ulirat.

------------

Savannah POV...

Everything happened so fast. Kahit sino samin ay hindi naging handa sa mga nangyari.

Zi was missing at si Ruffa naman ay walang malay sa kanyang kwarto. 

"Ang anak ko! Asan siya?! Asan si Iziah." 

Maski ako ay nasasaktan sa mga nanyayari ngayon samin. Nawawala si Zi at wala kaming ideya kung sino ang kumuha sakanya. Tanging si Ruffa nalang ang pag-asa namin para malaman kung nasaan siya.