Candy Man II

Bölüm 6

-"Yalan söylüyorsun. Kendine yalan söylüyorsun..." Garry daha da kızıyordu. "Kullanıldığın, aldatıldığın için kalbin körelmiş. Ama biliyorum. Senin ne kadar sıcak ve sevgi dolu olduğunu biliyorum"

Ona dönüp acı acı sırıttım.

-"Nereden biliyorsun?"

-"Çünkü..." Gözleri doldu. Kaşlarını yeniden çattı. "Çünkü sen benim abimsin. Bilebilirim."

-"Ne aptalca bir cevap" diyerek gülümsedim. Bana nazikçe sarıldı.

-"Şunu asla unutma abi; kimse seni sevmese de ben seni çok seviyorum. Annem de, babam da."

-"Biliyorum"

Beni yavaşça bırakırken gözlerini kuruladı ve gülümsedi.

-"Leon da seni seviyordur. Yoksa senin saçmalıklarına katlanmazdı."

-"Bugün Christian ile Leon yüzünden kavga ettik" dedim ve yeniden dışarı baktım.

-"Neden?"

-"Onu benden kıskanıyor. Ona... Farklı bakıyormuşum."

-"Nasıl farklı?"

-"Aşıkmışım gibi" dedim ve yüzüne baktım. Garry kocaman sırıttı.

-"Sevgilin bile farkına varmış ama sen hala inkâr et."

-"İnkâr etmesem bile kabul de edemem. Yapamam. Onu incitirim. Berbat bir adamım ben"

-"Denemeden bilemezsin."

-"O bir deney faresi değil Garry. İnsan..."

-"Haklısın, özür dilerim"

Biz konuşurken Leon mutfağa geldi.

-"Bay Habib gidiyor efendim."

-"Geliyoruz" dedi Garry. Beraber salona döndük. Rayan ayaktaydı. Bana gülümsedi.

-"Tekrardan geçmiş olsun. Kendinize dikkat edin."

-"Teşekkür ederim" diyerek yüzüme o sahte gülümsememi yerleştirdim. Ona kapıya kadar eşlik ettik. Leon ceketini giyince şaşırdım. "Leon nereye?"

-"Gördüğüm kadarıyla daha iyisiniz. Ben de evime gidiyorum."

Bir şey diyemedim. Garry kapıdan çıkmaya yeltenen Leon' un kolunu tuttu.

-"Kal... Bu gece de kal. Sana ihtiyacım var."

Garry' e baktım. Rayan da Garry' e baktı ama bu bakış pek de hoş bir bakış değildi. Leon ile göz göze geldik.

-"Bay Rosswald?"

Ona cevap vermeden yeniden salona yöneldim. Sonra kapının kapandığını duydum. Gitmişti değil mi? O herifin kollarına gitmişti. İçimde yükselen ağlama isteği beni sinir ediyordu. O kadar kalbi kırık hissediyordum ki... Oysa bu çok anlamsızdı. Ama onu kendi bencilliğime kurban edip 'gitme' diyemezdim. Onu korumalıydım. En çok da benim gibi pisliklerden.

-"Sizin için ne yapabilirim?" diyen Leon' un sesiyle kafamı kaldırdım. Garry ile salona geri dönmüştü.

-"Yani ben biraz tembelim işte" diyerek kafasını kaşıdı Garry. "Sabah kahvaltı için seni aramak zorunda kalmayayım. Hem bulaşıklar da vardı. Yardım edersin değil mi?"

-"Tabii. Hemen"

Leon kollarını sıvayıp mutfağa giderken Garry ile bakıştık. Bana gülümsedi.

-"Yapmamalısın" dedim ve başımı eğdim. Yanıma gelip oturdu ve elini omzuma koydu.

-"Yapmalıyım. Tamamen karanlığına gömülmene izin veremem."

-"Onu kullanamam"

-"Biliyorum. Ben de bu yüzden onunla olmanı istiyorum."

-"Ondan hoşlandığını sanıyordum" diyerek ona baktım. Bana gülümsedi.

-"Senin ondan benden daha çok hoşlandığını fark edince vazgeçtim. Sonrasında ise senin duygularını harekete geçirmek için ona yaklaştım. Çünkü seni kendi haline bıraksak hiçbir şeyi beceremiyorsun."

Aptal aptal güldüm. O da bana eşlik etti. Onun gibi bir kardeşim varken daha ne isterdim ki?

Uyuma vakti geldiğinde yavaşça yatak odalarımıza yöneliyorduk. Garry Leon' u itekledi.

-"Bu gece bu oda dolu"

-"Anlayamadım efendim?" diyerek boş boş baktı Leon.

-"Öteki yatakta da ben yatacağım"

-"İyi ama ikisine aynı anda nasıl yatacaksınız?"

-"Canım istedikçe yer değiştireceğim belki? Sana ne? Hadi başka odaya" diyerek odaya girdi Garry. Leon bana baktı. Odamın kapısını açıp içeri girdim. Leon da peşimden geldi. Pijamalarımı giymeme yardım ettikten sonra dolabımı açtı. Yastık çarşaf çıkardığını gördüm.

-"Ne yapıyorsun?"

-"Yastıkla çarşaf alıyorum efendim."

-"Sebep?"

-"Salonda uyuyacağım."

-"Neden benimle uyumuyorsun?"

-"Siz hastasınız zaten. Rahatsızlık vermek istemem. Koltukta uyurum."

Dolabı kapatıp kapıya yöneldi. İçim yeniden burkuldu.

-"Leon..." Durup bana döndü. "Gitme..."