Candy Man II

Bölüm 33

Gervase

Eve döndüğümde bitik haldeydim. Kendimi duşa atmış, ardından giyinmeden belime sardığım havluyla salona gelip, kendimi koltuğa bırakmıştım. Garry ile görülecek bir hesabım vardı ama o ibne herif, yediği haltı öğrenmiş olabileceğimi tahmin ediyor olmalıydı ki, eve gelmiyordu. Telefonuma davranıp aradığımda ise daha çok küplere binmiştim.

... Canı oldukça yanıyordu. Onu rahatlatacak birine ihtiyacı varmış. Ben de gönüllü oldum... Bu halde olması senin hatan... Ah bebeğim... Sen harika bir şeysin... Mmmmh...

-"GÖT HERİF!!"

Telefonu hırsla fırlattım ve yatak odasına koştum. Üzerime bir şeyler geçirip evden apar topar çıktım. Otoparktan arabamı alıp, son sürat Leon' un evinin yolunu tuttum. Öyle hızlı sürüyordum ki yolda ki engebelerde araba uçuyormuşçasına havalanıyordu. En ufak bir hatamda gebermem garantiydi.

Sonunda evin önüne geldiğimde bahçe kapısını hırsla ittirdim. Koşar adım ilerleyip kapıyı yumruklamaya başladım.

-"AÇIN KAPIYI! AÇIN!"

Leon beni bekletmeden kapıyı açtı. Onu itip içeri daldım.

-"Nerede o piç?! NEREDE?"

-"Kimden bahsediyorsun?"

-"Kardeşim olacak domuzdan!"

Salona yöneldim. Boştu. Yatak odasına yöneldim bu kez. Orada da yoktu.

-"Nereye saklandın lan?! Elimden kurtulamazsın! Bağırsaklarını deşeceğim! Sikini köpeklere yedireceğim!"

Banyoya, mutfağa ve tuvalete baktım.

-"Sakin ol. Kimse yok."

-"Biliyorum burada! Senin sesini duydum telefondayken. Burada olduğunu biliyorum!"

-"Gitti"

Karıştırmaya başladığım dolapları bırakıp ona baktım.

-"Gitti mi?"

-"Evet"

Yanına yaklaştım. Elimi yanağına koydum ve yüzümü okşadım.

-"Sen iyi misin? Sana zorla mı..." Cümlenin devamını getiremedim. Boğazım düğümlendi. Yüzündeki elimi tuttu ve elleri arasına aldı.

-"Ben iyiyim"

Yüzünü yeniden tuttum ve dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Bir başkasının ona dokunması fikri bile beni deli ediyordu. Onu reddediyor, başkasıyla olmasını istediğimi söylüyordum kendi kendime ama kalbim aksini yapmama neden oluyordu. Aniden onu bıraktım ve geriledim. O an aklıma bir şey takıldı ve kaşlarımı çattım.

-"Onunla kendi isteğinle mi yaptın?"

Yüzüme boş boş baktı. Cevap vermedi. Bu ifadesiz suratından bazen nefret ediyordum işte.

-"Bana cevap ver" diyerek ona yaklaştım. Tam bir elimi boğazına götürüyordum ki kapı çaldı. Kapıya yöneldi. Ne yaptığımı o an fark ettim. Derin bir nefes aldım.

Salona gidip oturdum. Az sonra karşıma Garry gelip oturunca yeniden sinir kat sayım yükseldi.

-"Oooo kimler buradaymış?" diyerek bacak bacak üstüne attı.

-"Ne sik demeye geldin lan sen yine?!"

-"Sana ne?" Sırıttı.

-"GARRY!"

-"Leon' dan uzak dur. O artık benim" diyerek gülümsemeyi kesti.

Şok oldum. Boğazım kurudu. Nefesim kesildi. Suratım şaşkın, kızgın, afallamış ifadeleri arasında gitti geldi. Ağzımdan zorla tek kelime döküldü.

-"Ne?"

-"Dediğimi duydun. Ondan uzak dur"

Elini Leon' a uzattı. Leon itaatkâr bir tavırla elini tuttu. Garry onu çekip dizlerine oturttu. Titremeye başladım. Kalbim öyle acıyordu ki... Elini Leon' un yüzüne attı ve kendine çekti. Dudakları buluşunca kalbim bir kez daha acıyla sızladı. Kalkıp gitmek ya da Leon' u kolundan tutup 'o benim' diye haykırmak istiyordum. Ama inme inmişçesine kıpırdayamıyordum ve hangisini yapmam gerektiğini kestiremiyordum.

Garry daha da ileri giderek Leon' un pijamasının üstünü soydurdu. Vücudunu öpmeye ve dokunmaya başladı. Hem de benim önümde... Birkaç saat evvel o bedende benim ellerim vardı. Benim dudaklarım sürtüyordu. Şimdi ise...

-"YETER!" diyerek ayağa fırladım. Leon' u kolundan tutup hırsla kendime doğru çektim ve sımsıkı sardım. "O 'SENİN' değil anladın mı?! Asla değil!"

-"Evet benim. Madem sen onu istemiyorsun, o zaman ben ona kalbimi seve seve veririm."

-"Bana yardım ettiğini sanıyordum. Meğer sadece bir leş kargasıymışsın. Aşağılık piç"

Yüzüme bakmaya devam ederek pis pis sırıttı.

-"Sevgilimi bırak."

-"O benim!" Dediğim anda içimden iki elimi de ağzıma kapamak gelmişti. 'Dediğinin arkasında dur. Yiğitliğe bok sürme oğlum Gervase' dedi içimden bir ses. "Yürü gidiyoruz"