Candy Man II

Bölüm 32

Leon... Yanımda en seksi haliyle... Dantelli donu dışında üzerinde hiçbir şey yok. Mis gibi kokuyor. Üstelik erekte bir halde... Elim teninde... Onun için deliriyorum...

Elimi bacağında gezdirerek ona doğru yaklaştım ve dudaklarımı uzattım. Suratımın ortasına 'ŞAK' diye yapışan eli beni ayılttı. Yüzümü suratımın ortasından ittirdi.

-"Bay Garry. Lütfen... Bana dokunmayın" Ayağa kalktı.

-"Ama zor durumdasın bebeğim. Bırak seni rahatlatayım." Ben de kalkıp arsızca yeniden ona yapıştım ve önünü tuttum.

-"Gerek yok. Ben böyle iyiyim" Eğildi ve geri geri kaçmaya çalıştı. Onu kovalarken dizimi ortadaki kahve sehpasına vurdum.

-"Ov! Lanet olsun" Dizimi tutup tepinirken içeri kaçtı. Dizimi tutarak sofaya oturdum.

Biraz sonra üzerine pijamalarını çekmiş halde yanıma geldi.

-"Siz gitmediniz mi?"

-"Hayır. Sen izin verene dek gitmeyeceğim."

-"Neye?"

-"Seni rahatlatmama."

-"Size gerek yok demiştim"

-"Bir kez gelmezsen rahatlayamazsın. Biliyorsun."

Bu sırada telefonum çaldı. Ekrana baktım. Sırıttım. Telefonu açmadan Leon' a döndüm.

-"Az sonra yapacaklarıma hazır ol"

O itiraz etmeye yeltenirken elimi ağzına kapayıp, telefonumu açtım.

-"Abi?"

-"Neredesin?"

-"Leon' la beraberim"

-"Ne işin var orada?"

-"Yardıma ihtiyacı varmış. Ben de geldim"

-"Yardım mı?"

-"Evet. Canı oldukça yanıyordu. Onu rahatlatacak birine ihtiyacı varmış. Ben de gönüllü oldum."

-"Ne?!" Birkaç saniye ses vermedi. Sonra sesi tehditkâr bir havaya büründü. "Eğer ona dokunursan..."

-"Bu halde olması senin hatan." Leon' un etini kıstırdım.

-"Ah!"

-"GARRY!"

-"Ah bebeğim... Sen harika bir şeysin... Mmmmh" diyerek telefonu suratına kapattım. Kapatır kapatmaz da ağız dolusu bir kahkaha attım.

Leon' a dönüp baktığımda çimdiklediğim kolunu ovalıyordu.

-"Hazır mısın? Biraz sonra burada kocaman bir fırtına kopacak."

-"Anlayamadım?"

-"Boş ver" diyerek sırıttım.

Telefonum yeniden çaldı. Bu kez arayan Andre' ydi.

-"Andre?"

-"İşiniz uzayacaksa taksiyle gidebilirim"

-"Ah... Hemen geliyorum"

Telefonu kapatıp ayaklandım. Leon da ayağa kalktı. Omuzlarını tuttum.

-"Birazdan geri geleceğim. Abim gelirse sakın bozuntuya verme. Sadece sus ve beni bekle tamam mı?"

-"Peki efendim."

-"İşte benim bebeğim"

Yanağını öpmek için dudaklarımı uzattığımda, sertçe dudaklarıma kapatılan parmaklar ile geri çekildim.

-"Pekâlâ, tamam. Birazdan nasılsa istediğimi alacağım. Görüşürüz"

-"Güle güle"

(Y.N: "Bölüm çok kısa! Bu haksızlık senpaiiiiiii!!!" diyenleri duyar gibiyim. Evet bölüm standartların üçte biri kadar ama bir sonra ki bölüm yeniden anakarakterim ile devam ediyoruz. Bu nedenle birleştirmedim. Garry'ciler ona el sallarken, güneş dağların ardında batarken, Mangi' nin tayfası bir sonra ki bölüme doğru yelkenleri açarken bir bölüm daha burada bitiyordu :D Vay arkadaş, RedBull' un enerjisinin dozunu ayarlamalılar. Herkese iyi akşamlar. Esen kalın.(;     )