Buz Adam

Buz Adam -21-

-Karan-

Her şey güzel gidemez benim hayatımda! Ben alışkın değilim.
Kimseye duvarlarımın arkasını gösteremem.
Vera'ya bunun çok ötesinde davrandım. Evine bırakıp, evinden alacak kadar hemde. Belki de hayatımdan kesitler vererek. Derdimi dökerek. İçimi göstererek. Annesinin yokluğunda gördüğüm Vera bambaşkaydı. Her zamankinin çok dışında. Masum, savunmasız ve güçsüz. Kimin ne hissettiğini umursamayan Karan Cihanoğlu gitti daha sonra yerine hayırsever, teselli edici bir saf çocuk geldi.
Kendime gelmem lazımdı.
Ben Vera'nın sevebileceği veya onu sevebilecek biri değilim.
Üzüldüğün ağlamak veya içine kapanmak yerine paket paket sigara bitiren, öfkesini kimden çıkaracağını bilemeyen biriyim.
Ama o..
O Kumru'dan sonra hayatımda gördüğüm en masum kız..
Kumru benim hayatımda sevdiğim, şefkat gösterdiğim, kaybetmekten korktuğum, koruduğum tek kız. Kumru benim anneme gizliden gizliye duyduğum merak, sevgi.. Babama hissettiğim güven, onun bana verdiği destek...
Ve Vera..
Hırçın ama bir o kadar masum.
Daha bir gün önce yanımda olan insanları hatırlamazken sadece bir kızı unutamıyorum.
Ve korkuyorum ondan! Onu sevmekten, bağlanmaktan! Bırakıp gidilmekten, terk edilmekten!
Çok yakınlaştığımı, kendimden çok parçamı ona yansıttığımı düşündüğümde onu kendimden uzaklaştırmam gerektiğine karar verdim. Vera'yı ancak bu kötü zamanlarında yalnız bıraktığımda uzaklaşır belki de soğurdu benden. Bundan başka çarem yoktu.
Ben Karan Cihanoğlu'ydum.
Annesinin bile bırakmaktan çekinmediği, sevmenin sözlük anlamını bilmeyen kalpsiz insan..