Buz Adam

Buz Adam -51-

-Karan-

Ben her şeyi boka batırmayı seven iğrenç bir adamım!

Gitti..

Sadece ''gitme'' diyebildim. Kolundan tutup ''Gidemezsin'' diyebilirdim ama yüzüm yoktu. Onu sürekli kırıyor, incitiyor, paramparça ediyordum.

Kafede ona sarılan bir beden olduğunu görünce kendime hakim olamamıştım, hesap sormalıydım.
Öfkeme karşı koyamayıp elimi duvara vurduğumda benden çok sanki onun canı acımış gibiydi, gözleri dolu dolu elime baktı. O an birbirimize anlatmamız gereken belki sayfalarca, belki dakikalarca, belki yıllarca belki de bir ömür dolusu şey vardı ama susmuştuk..

Birini çok sevdiğinizde ona dokunma şansınız yok ise eğer, sadece yüz hatlarını ezberlersiniz. Kendinizden ödün vererek, gün geçtikçe değişerek.

Ben soğuk bir adamım. Kendince yıkılmayan duvarları olan, sessiz ama sinirlenince kendini tutamayan buz gibi bir adam, tam tabiri ile ''Buz Adam.''

Benim hislerimi söyleme gibi bir durumum olamazdı. İçinde nefreti barındıran adamlar sevgilerini dile getiremezdi, getirmemeliydi. Bende susup yüz hatlarını ezberledim onun. Sinirlenince alnının ortasında oluşan dik çizgiyi, ağlamak üzere olduğunda titreyen dudaklarını, dudağının yanında gizlenen ve sadece gülümsediğinde ortaya çıkan o küçücük çukuru.. 

Sevdiklerini istemeden kaybeden her adam acımasızdır. Ben hayatımdan giden hiç bir insana ''Dur'' diyemedim, fırsat vermediler. ''Dur'' diyebildiğim bir tek insan vardı, Vera.. O da ''dur'' dememe rağmen gitmeyi seçti. Benden hep gittiler. 

Hayatımın belkide en çaresiz noktasındaydım şuan. 

Giderken savrulan saçlarını izleyerek ''Beni karanlığımda bırakma'' diyebildim sessizce. 

Aydınlığım gitmişti. Bir daha hayatıma hiçbir pencerenin açılmasına izin vermeyecektim.

Zil çaldığında Vera'sız bir sınıfa çıkmak eksiklik duygumu ikiye katlıyordu.

Sınıfa girdiğimde o yeni gelen çocuğun bana iğrenç bakışlarını görünce içimde oluşan öfkeye hakim olmalıydım ama yapamadım!

-Ne var lan? Neye bakıyorsun?

-Çek ellerini üzerimden Karan!

-Ne konuştunuz da bana böyle bakıyorsun? Benim yüzümden gittiğini söyledi değil mi? Karan'ın annesi onu terk etmiş, sevgilisi intihar etmiş ve bunları bana anlatmıştı. Kız kardeşi bunları yayınca benim üzerime attı Karan'da beni herkesin önünde rezil etti dedi değil mi?''

-Vera bunları sormama rağmen bana en ufak bir şey anlatmamıştı! Şimdi çek ellerini üzerimden!

Onu bana güzel gösteren buydu işte. Canını o kadar yakmama rağmen kullanmıyordu zaaflarımı. İlk defa bir kızı sırf kalbi için sevmiştim. 
Benim yakışmadığım, içinde kirli kaldığım bir kalp için..