En toen leefden ze niet meer...

Hoofdstuk 10

~ Hoofdstuk 10: De film ~

POV – Ezra, 3 maart

Met opgeheven hoofd keek hij door de klas. Met zijn ogen ging hij elk kind stuk voor stuk af en keurde hij ze. Dit was iets wat hij regelmatig deed. Natuurlijk kon niemand hem in zijn doen en laten evenaren. Hij was immers de beste van allemaal.

De eerste die hij zag was Milou, een aardig meisje, maar net iets te overdreven. Dit gold ook voor haar vriendin Linn. Ze lachten onwijs snel en net iets te hard om te geloven dat het oprecht was. Waarom ze had deden? Hij wist geen sluitend antwoord te bedenken. Aandacht misschien? Beiden hadden ze blond haar dat ze altijd los droegen. De ogen van Milou waren bruin en die van Linn groen. Ze waren onafscheidelijk. Als je Milou zag, dan wist je zeker dat Linn binnen een straal van vijf meter bij haar liep.

Hij keek verder. Zijn ogen bleven rusten op de nieuwe jongen, Aaron. Zo te zien dacht hij behoorlijk grappig te zijn. Hij maakte grappen met Stijn, Linn en Milou. Ze lachten om hem en niet zo zacht ook. Die jongen had duidelijk nog geen idee hoe de rollen in de klas verdeeld waren. Maar daar zou hij snel achter komen. Daar zou hij voor zorgen. Hij zou snel een plan bedenken om hem te laten weten dat hij hier de leider was.

Zijn ogen dwaalden verder door de klas en ze bereikten Jozua. Jozua was best oké. Hij had bruine krullen en doordringende grijze ogen. Hij haalde hoge cijfers, maar hij liep er gelukkig niet mee te koop. Daar hield hij wel van. Hij kon er niet tegen als andere mensen lieten blijken dat ze beter waren dan anderen. Gelukkig was Jozua heel bescheiden. Hij was een rustige jongen die zich niet bemoeide met zaken waar hij geen verstand van had. Én, het belangrijkste, hij liet hem afkijken. Dat was best tof van hem. Hij liet het allemaal gewoon toe. Hij vond hem daarom wel een goede gast. Het probleem was alleen dat Jozua een beetje gek was. Of, in ieder geval, apart. Hij had namelijk een eigen codetaal voor zichzelf ontwikkeld. Hij kon er vloeiend in lezen, schrijven en praten. Het gekke was dat hij was de enige die het kende. Hij had er dus eigenlijk niks aan. Hij vond dat het nergens op sloeg, een eigen codetaal maken waar niemand iets van snapte. Het zou nog wel leuk zijn als je een eigen groepje had waarmee je dat deed, maar alleen?

Nog even keek hij rond tot hij zich vervolgens tot Boaz richtte die naast hem zat. 'Hé, ga jij nog naar die nieuwe film in de bios?'

Boaz fronste. 'Hmm, weet ik niet man, ik ben blut. Emmia eist al m'n geld op.'

Emmia was sinds een tijdje de vriendin van Boaz. Hij was tot over zijn oren verliefd. Volgens hem gebruikte Emmia Boaz. En hij kon het weten. Hij maakte er ook vaak gebruik van als meisjes hem leuk vonden. Echt gestoord zeg, ze deden alles voor je om je aandacht te trekken. Hij hield wel van aandacht. Het gaf hem een goed gevoel. Maar hij wilde wel heel graag naar die film met Boaz.

'Kan je echt niet ergens geld vandaan halen?' Hij zag dat Boaz even nadacht. Daarna verscheen er een mysterieuze glans in zijn ogen.

'Hmm, we kunnen het natuurlijk ook vragen aan onze vriend Jozua.' Hij zag een grijns op het gezicht van Boaz verschijnen.

'Ik weet het niet. Ik ga me niet verlagen tot de staat van pestkop,' zei hij.

'Sinds wanneer heb jij een geweten?'

Op zich had hij gelijk. Hij had vanmorgen nog iemand uitgescholden. Maar er was een reden waarom hij op dit moment Jozua liever niet boos wilde maken.

'Sinds ik nadenk over de toets die we morgen hebben. Als we naar de film willen kunnen we niet leren en hebben we hem nodig.' Boaz knikte.

'Ik vraag wel of Emmia met iets kan lenen. Heb je trouwens gezien hoe fantastisch ze er vandaag uitziet. Hé, we kunnen haar ook meevragen naar de film. Ik denk niet dat ze het leuk vind dat ik alleen met jou ga.'

Zijn ogen werden groot. Dat hij geloofde in de gulheid van zijn vriendin die hem net had kaalgeplukt was één ding, maar haar ook nog eens mee willen nemen naar de film terwijl het zíjn idee was, ging te ver.

'Wow, wacht es man! Dat gaat mooi niet gebeuren!'

Boaz keek hem niet-begrijpend aan. 'Waarom niet? Ze is een geweldig gezelschap hoor.'

Hij rolde met zijn ogen om de naïefheid van Boaz. Hij had duidelijk zijn roze bril nog op. En de sterkte die hij had was enorm. Altijd als hij bij hem was had hij het over Emmia. Ziekelijk was het gewoon.

'Ze gaat NIET mee! Anders hoef ik jou ook niet te zien.'

Boaz zuchtte. 'Rustig zeg, het is al goed. Ik ga voordat we gaan nog wel even naar haar toe.'

Nu was het zijn beurt om te zuchten. Die jongen dacht ook alleen maar aan het tevreden stellen van zijn vriendin.

'Je doet maar. Ik zie je vanmiddag om vier uur bij de bios, oké?' Hij keek Boaz recht in zijn ogen aan. Hij wilde zeker weten dat hij op tijd zou komen. Hij had er geen zin in te horen dat hij de tijd helemaal was "vergeten" toen hij bij Emmia was.

'Is goed. Ik zal er zijn.'

'Dat is...'

'Ezra en Boaz. Opletten!' klonk de stem van Paling.

Beiden rolden ze met hun ogen en zuchtten diep. Wat had hij een hekel aan mensen die hem vertelde wat hij moest doen. Dat hij Jozua niet wilde pesten betekende niet dat hij een leraar niet een beetje ging plagen. Daarbij moest Paling maar eens leren voor zichzelf op te komen.

Hij bedacht zich verder geen moment en zei: 'En waarom zouden we dat doen? Ik heb nog geen argument gehoord. En u weet dat het heel belangrijk is om je standpunt te onderbouwen met een goed argument.'

Paling zuchtte geërgerd . Hij wist dat hij niet tegen hem in durfde te gaan. Hij draaide zich om en ging verder met zijn verhaal. Wat was het toch heerlijk als je iemand in je macht had. Hij richtte zich weer tot Boaz.

'Wat ik wilde zeggen was dus: dat is je geraaie.'

Daarna ging hij achterover zitten en dacht hij aan de film die hij vanmiddag zou gaan bekijken.

Tadaaa! Dit is hoe Ezra de wereld bekijkt! Ezra is wel een beetje schijnheilig, vinden jullie niet?

Vond je het leuk? Vergeet dan vooral niet te stemmen! Ik vind het ook heel erg leuk als je reageert of dit boek aan je leeslijst toevoegt. Aan het eind van het volgende hoofdstuk heb ik een hele belangrijke vraag aan jullie... Een vraag waar je zelf heel wat wijzer van kunt worden... (Dit klinkt heel spannend! Laat ik je dan dit vertellen: dat is het ook!)

Groetjes!