En toen leefden ze niet meer...

Hoofdstuk 13

~ Hoofdstuk 13: Operatie Draak ~

POV – Mart, 4 maart

Het was middag. Alles was voorbereid. Ze zouden Micha gaan pakken. Hij verheugde zich op het verhoor. Hij wilde die jongen maar wat graag aan de tand voelen. Alles was de avond ervoor doorgesproken, maar omdat er niks mis mocht gaan zaten ze nu nog een keer bij elkaar. Het was 's middags rond een uur of twee. Over een uur zou Micha veilig achter slot en grendel zitten, als alles goed ging.

Als geboren pessimist ging hij ervan uit dat Micha schuldig was. En een schuldig man wilde niet gepakt worden. Waar het dus op neer kwam was dat hij dacht dat Micha voorbereid zou zijn op hun komst en hen allemaal overhoop zou schieten, als hij al niet was gevlucht.

Ja, dat lees je goed, hij ging ervan uit dat hij ofwel vandaag gedood zou worden of voor niets zich in de snikhete en zware kogelvrije vest had gehesen. Beiden opties vond hij niet bepaald plezierig.

Hij keek naar Jort, die voor het whiteboard stond. Om de beurt namen ze de leiding over een arrestatie. Vandaag was Jort aan de beurt om te shinen.

'Jullie begrijpen dat we de zoektocht naar Gert nu op een lager pitje zetten, aangezien er geen link is met Jolie. Hij blijft wel gewoon op het lijstje van verdachten staan, maar we zullen pas weer actief naar hem gaan zoeken als daar een directe aanleiding voor is,' legde Jort uit.

Dit hadden ze net samen met de anderen beslist. Ze zouden zich nu volledig op het pakken van Micha richten.

Jort ging verder en legde nog een keer uit wat iedereen moest doen in elke denkbare situatie. Omdat beiden moorden te maken hadden met prinsessen hadden ze de arrestatie 'Operatie Draak' genoemd, naar de draak die de prins in de sprookjes vaak moest verslaan.

'Weet iedereen nu wat hij of zij moet doen?' waren de woorden waarmee Jort de bespreking afsloot.

Iedereen knikte en stond op. Samen liepen ze naar de auto's om op weg te gaan naar het huis van Micha.

Hij stapte in zijn eigen auto en Jort nam in de bijrijdersstoel plaats. Tijdens de rit spraken ze geen van beiden. Hij wist dat Jort, evenals hijzelf, met zijn hoofd bij de moorden zat. Maar Jort zat er wel anders in. Jort hoopte dat Micha onschuldig was. Hij niet.

In de jaren dat Jort en hij samen optrokken was het altijd zo geweest. Zo gingen ze ook het verhoor in. Jort vroeg altijd naar een alibi, hopend dat dit degene vrij zou stellen van verdenking. Hij vroeg echter naar een motief, met als doel te bewijzen dar er aanleiding was geweest naar het begaan van een strafbaar feit.

Hij kende Jort te goed om aan zijn instelling te twijfelen. Al vier jaar werkten ze samen. Samen hadden ze een hele hechte band opgebouwd. Ze waren onafscheidelijk geworden. Ook hun vrouwen konden goed met elkaar overweg, evenals de kinderen. Eloise ging maar wat graag naar Marije toe om met Maud te spelen en Sarah paste regelmatig bij hen op.

Hij keek opzij en zag dat Bram in de auto naast hem reed. Hij kende hem al langer, maar met hem had hij een andere band. Ook hij was een goede vriend, maar hun gezinnen trokken niet met elkaar op. Dat was best raar, als je er rekening mee zou houden dat Bram dichterbij hem woonde dan Jort. Jort woonde even buiten de stad, terwijl Bram een paar huizenblokken verderop zijn huis had. Hij had vaak nagedacht over de oorzaak van deze andere omgang.

Jort was veel meer een extravert persoon dan Bram. Bram was gesloten en hij moest bekennen dat hij niet meer van hem afwist dan de simpele feitjes. Hij was getrouwd, had twee kinderen, ging in zijn vrije tijd regelmatig naar de schietclub en was een actief lid van de badmintonvereniging. Maar zijn verleden, daar wist hij veel minder vanaf.