En toen leefden ze niet meer...

Hoofdstuk 22

~ Hoofdstuk 22: Wiskunde en een hele hoop informatie ~

POV – Jort, 7 maart

Zijn auto stopte precies voor het huis van zijn goede vriend Mart. Jort zou hem vandaag ophalen omdat hij er toch langs kwam. Hij woonde meer aan de rand van de stad, terwijl Mart middenin het centrum woonde. Hij was blij dat hij daar niet woonde; om het huis van Mart was altijd wel lawaai te horen. De ene keer waren het auto's die voorbij raasden, de andere keer de pasgeboren baby van de buren van Mart, kortom altijd geluid. Waar Mart de buurt wat hij woonde maar saai noemde en zei dat er nooit iets te beleven viel, had hij Mart wel eens verweten dat het leek alsof hij in een kippenhok woonde. Nooit had hij bij zijn vriend kunnen genieten van de stilte. In de buurt rondom zijn huis was geen kabaal, het was er heerlijk rustig. En daar hield hij van. Gek toch eigenlijk, hoe mensen zo konden verschillen in voorkeuren. Gelukkig ook maar, als iedereen van hetzelfde zou houden zou het ook maar saai zijn.

Hij toeterde een keer en zag dat de voordeur openging. Mart kwam op een drafje naar hem toe rennen. Hij stapte vlug in, groette hem met een kort 'goedemorgen' en met een ronkende motor vertrokken ze, op weg naar de crime scene.

De crime scene, ja. Er was opnieuw een moord gepleegd. Het rottige was dat deze moord al hun vorige theorieën omver stootte. Dit slachtoffer was namelijk de moeder van de vorige. Alice Griffioen en Annelie Maas hadden nog geen 24 uur na elkaar het leven gelaten. Niet alleen hadden deze twee slachtoffers een familieband, in tegenstelling tot de rest, maar deze moord paste ook helemaal niet in het leeftijdspatroon. Tot deze moord hadden de leeftijden van de meisjes opgelopen; Oona van vijftien, Jolie van zestien en Alice van zeventien. Maar daar was dan Annelie, 38 jaar oud. Hij had geen idee hoe hij dit in het schema zou moeten passen. Wat zou de oorzaak zijn van deze grote sprong in leeftijd? Zouden ze nog altijd te maken hebben met één dader of zou er een copy cat in het spel zijn die de stijl van de moorden overnam om zelf uit het plaatje te blijven?

Hij keek naar Mart. Zijn gezicht was zonder enige emotie. Met zijn ogen strak naar buiten gericht en zijn mond in een rechte streep kon hij zijn hersenen bijna horen kraken. Hij wist wat er speelde. Aan hen beiden knaagde er iets. Een week was verstreken sinds de eerste moord en nog steeds was het niet duidelijk wat voor iemand ze zochten. Ook voor een motief tastten ze in het duister, zeker na de dood van Annelie.

Nadat ze enkele kilometers hadden gereden draaide Mart zich opeens naar hem toe. 'Je zou me details omtrent Alice nog vertellen,' herinnerde hij Jort.

'Oh, dat was waar ook! Wel, Alice, zeventien jaar oud, was op weg naar school toen ze werd verrast door onze man. Ook zij zat op het Mearlantcollege dus er is nog steeds een sterke aanleiding dat er iets met die school is. Ze zat in 5 vwo en leidde een schijnbaar gelukkig leven samen met haar moeder, Annelie. Alice had lang, blond haar dat tot ver over haar schouders reikte. In combinatie met haar bijzondere oogkleur; een mengeling van blauw, helder groen en een beetje grijs, was ze een verschijning die mensen niet snel vergaten. Ook had ze een vriendje, Eran. Die jongen was er als de kippen bij toen bekend werd dat zij het was die was overleden. Hij heeft lopen dringen bij het gespannen lint, niet normaal. Hij vuurde constant vragen op ons af, we werden er gek van. Bram heeft hem op een gegeven moment weg moeten sturen, anders konden we ons werk niet doen. Ze is gevonden door scholieren die op weg naar school waren. Ze had een roze jurk aan met paarse details. Rapunzel.'

'Was er weer een briefje bij het lijk van Alice?' vroeg Mart terwijl hij zijn hoofd naar hem toedraaide.

'Ja,' antwoordde Jort terwijl hij zijn blik op de weg hield. Hij taste met zijn hand in één van de zakken van zijn jas en haalde daar het briefje uit dat hij aan Mart gaf.

14 13 14    6 9 18 24    26 9 22 23 24 22 13 15 24    13 18    8 9    12 5 22 9 18    26 5 18    17 13 14 18    16 9 25 11 9 18 23
-    8 13 23 18 9 20