En toen leefden ze niet meer...

Hoofdstuk 48

~ Hoofdstuk 48 : Jozua, de oma, en Sarah, de overenthousiaste tiener ~

POV – Jozua, 26 maart

'Sarah!' riep Jozua terwijl hij Sarahs kamer binnen stormde.

Sarah keek op van waar ze mee bezig was zonder hem te laten merken wat ze van zijn spontane verschijning vond. Maar dat kon Jozua wel raden... Naar hij Sarah kende, dacht hij dat ze niet zo blij, zeg maar gerust een beetje boos, was dat hij zomaar haar kamer binnen kwam vallen. Jozua trok zich daar echter niks van aan. Hij was ervan overtuigd dat Sarah heel blij zou worden als hij zou vertellen waarom hij hier was.

Zonder daarom tijd te verliezen, plofte hij naast Sarah op haar bed. Hij had door enthousiasme vervuld bijna een arm om haar heen willen slaan, maar Jozua had zich nog net kunnen beheersen. Voor dat soort spontane uitspattingen was hij net wat te verlegen. Maar dat deed er allemaal niet toe, hij had de codes opgelost. Wie weet zou Sarah zelf wel een arm om hem heen slaan als hij klaar was met zijn verhaal!

'Nee, vraag me niet wat ik hier ooit kom doen, want dat ga ik je gelijk vertellen,' zei Jozua die een verbijsterde Sarah doodserieus, maar lachend, aankeek. 'Ik heb de codes gekraakt, ik weet wat er staat!'

Verwachtingsvol keek Jozua Sarah aan. Zonder enige uitdrukking op haar gezicht keek ze hem een paar seconden stoïcijns aan. Daarna leek alles eindelijk door te dringen en vormde zich langzaam maar zeker een lach van oor tot oor op haar gezicht. Jozua wist echter niet zeker of Sarah deze lach tevoorschijn had getoverd omdat ze oprecht blij was, of omdat ze hem niet teleur wilde stellen. Hij hoopte natuurlijk het eerste, maar hij wist het simpelweg niet. De reactie die volgde stelde Jozua gelukkig wat meer op zijn gemak en hij zetten zijn onzekerheid aan de kant.

Blij en opgewonden keek ze Jozua namelijk aan. 'Serieus? Maar dat is fantastisch!'

'Weet ik,' grijnsde Jozua plagend arrogant.

'Vertel op! Wat staat er? Kunnen we er iets mee?' vroeg ze geïnteresseerd.

Jozua nam heel even de tijd om een goed antwoord te formuleren. 'Dat weet ik niet precies. Kijk, ik vind het lastig omdat de boodschappen op de briefjes eigenlijk niet heel veel toevoegen. Natuurlijk, wat er staat is uitdagend en het zijn stuk voor stuk wel verwijzingen naar het betreffende sprookje, maar er zijn geen grote onthullingen.'

Sarah keek bedenkelijk. 'En de afzender? Wie is dat?'

Jozua haalde zijn schouders op. 'Disnep. Een speling op Disney, maar het eindigt op een "p" zodat het duidelijk wordt dat Disney nep is. Een leuke woordgrap, maar meer kan ik er niet van maken. Het was wel handig, op zich. Ik kon de afzender gebruiken om de andere codes te kraken.'

'Dat is dan balen,' zuchtte Sarah. 'Mag ik dat blaadje met alle boodschappen erop eens zien?'

Jozua overhandigde Sarah het witte papier waar hij alles op had geschreven. Hij staarde voor zich uit naar de muur, terwijl Sarah aandachtig het blaadje bekeek.

'Hmm, de key is elke keer anders,' dacht Sarah hardop.

'Inderdaad, behalve bij code twee en vier,' antwoordde Jozua haar.

Sarah trok een wenkbrauw op. 'Waarom zou dat zijn?'

Jozua zuchtte licht en haalde tegelijkertijd zijn schouders op. 'Ik heb nog geen idee. Er moet een logica achter zitten, dat kan niet anders, maar die heb ik nog niet gevonden. Ik heb de reeks cijfers achter elkaar gezet en die kwam me erg bekent voor, maar ik heb nog niet de mogelijkheid gehad om het te googelen.'

Sarah bekeek het papier nog steeds aandachtig. '3141592. Oftewel, drie miljoen honderd eenenveertigduizend vijfhonderd tweeënnegentig. Dat is een behoorlijk groot getal.'