En toen leefden ze niet meer...

Hoofdstuk 16

~ Hoofdstuk 16: Een donker verleden met een mooi etiket ~

POV – Jane, 5 maart

'Hebben jullie Micha nu nog steeds vast? Hij heeft toch gezegd dat hij het niet heeft gedaan. Hij heeft jullie toch zelfs vertelt wat hij allemaal deed als hij weg ging?' vroeg ze aan Mart, terwijl ze de tafel dekte.

Mart gromde alleen maar. Hij was in het aller slechtste humeur en kon helemaal niets hebben. Hij was de hele dag op het bureau geweest, op zoek naar een aanwijzing dat Micha de moordenaar was, maar aan zijn humeur te merken was dat niet zo goed gegaan.

'Ik geloof dat hij onschuldig is,' zei ze, haar neus in de lucht stekend.

'En ik geloof van niet,' was het botte antwoord van zijn kant.

Typisch Mart, de dingen gingen niet zoals meneer voor ogen had en nu was hij boos. En wie moest daaronder lijden? Juist, zij, hun gezin, iedereen die te dicht in de buurt van meneer chagrijn kwam werd er de dupe van. Alleen omdat Micha nu eenmaal het etiket crimineel had, was hij dat volgens Mart voor altijd. Ze kon er gewoon niet tegen. Als iedereen zo zou doen, zou elke crimineel er helemaal geen baat bij hebben zich weer goed te gaan gedragen en terug te keren in de maatschappij. Niemand zou hen toch volledig vertrouwen.

Sinds dat ze hem kende probeerde ze deze gedacht uit zijn hoofd te praten, maar ze had nog geen succes geboekt. Hoe lang waren ze nu getrouwd? Zeventien jaar ongeveer. Moet je nagaan hoe lang ze al bezig was én hoe koppig Mart was!

Dat Mart ieder mens gelijk etiketteerde gold ook voor haar. Het gebeurde bij elk mens dat op deze aarde rond loopt. Zodra meneer iemand zag had hij een mening. Ze had geluk dat Mart haar leerde kennen toen ze in haar goede tijd zat, want als hij haar eerder tegen het lijf was gelopen wist ze niet of de situatie nu zo zou zijn zoals die was. Als hij haar had leren kennen op de middelbare school had ze waarschijnlijk ook een etiket van hem gekregen. In negatieve zin. En ze zou het nooit zijn kwijtgeraakt omdat meneer het vertikte zijn mening bij te stellen.

Nee, op de middelbare school was ze niet zo'n lieverdje geweest als ze nu was. Ze dacht dat de mensen waar ze toen mee omging haar uit zouden lachen als ze hen zou vertellen wat haar visie op de wereld nu was. Ze zouden nooit hebben verwacht dat het eens zo populaire meisje dat alles zei wat in haar opkwam tegen de desbetreffende persoon, hetzij positief, hetzij negatief, nu bij de reclassering werkte om door de samenleving afgekeurde mensen nog een kans te geven. Het was waar, het paste niet bij haar vroegere ik. Maar ze was blij dat ze van die ik afstand had gedaan. Achteraf gezien kon ze vroeger, naast heel aardig, ook heel bot zijn.

Soms had ze daar nog spijt van. Ze dacht dat dat ook de reden was geweest waarom ze bij de reclassering was gaan werken. Ze wilde iets goed maken. Ze wilde haar vroegere fouten rechtvaardigen door nu zo aardig mogelijk te zijn. Was dat niet wat mensen altijd deden? Ze probeerde fouten uit het verleden te compenseren met goed gedrag in het heden? Ze vroeg zich af of het zin had. Ze kon het onrecht dat ze mensen vroeger had aangedaan niet laten verdwijnen. Haar verkeerde keuzes bleven staan, wat ze ook probeerde om ze weg te halen, het zou nooit lukken. Waarom ze het wel deed? Zichzelf een goed gevoel geven. Zichzelf ervan overtuigen dat ze zo slecht nog niet was.

Ze schrok op van de stem van Mart. 'Waar zit je aan te denken?' vroeg hij. 'Je ziet er zo verdrietig uit. Heb ik iets verkeerds gezegd?'

Ze keek hem aan. Zijn ogen stonden zo lief, zo bezorgd. Dit was de blik waarop ze verliefd was geworden. Gek was het toch eigenlijk, hij kon zo woest doen tegen een verdachte, maar tegen haar was hij zo aardig en zorgend. Heel stiekem voelde ze zich nu best vereerd. Hij had wel voor haar gekozen. Mart was naast een gedreven persoon ook iemand die altijd voor zijn geliefden klaar stond. Hij liet zich dan niet zo vaak zien thuis, ze wist wel dat, mocht er iets met hen zijn, hij de eerste was die hen zou steunen. Voor zijn gezin ging hij, als het puntje bij paaltje kwam, door het vuur. Letterlijk.