Focus

1

Terwijl iedereen op de bank zat, mijn broertje,zusjes en mijn vader, riep mijn moeder kwetsende woorden naar mij uit. Diep van binnen wist ik dat ze het niet meende, maar ongeacht die kennis, raakte haar woorden mij keer op keer, als steekwonden.

"Waarom doe je jezelf dit aan! Waarom Kun je jezelf niet gewoon gedragen? Ik doe mijn best voor je, waarom?!" Riep ze in paniek, met tranen die over wangen hun weg baanden. Mijn vader kwam mijn kant oplopen en sloeg me zo hard, dat ik een lange piep hoorde in mijn rechteroor. Hij bleef maar doorslaan en uitschelden, terwijl mijn broertje en zusjes me vol met angst aankeken.

En ik? Ik voelde niks meer, geen fysieke pijn dan maar mentaal, mentaal was ik een emotionele wrak. Ik wil niet weggaan ookal haten mijn ouders mij, ik durf het niet . Waar moet ik heen? Ik kan niet naar familie blijkbaar die gaan mijn ouders inlichten . Ik kan nergens heen en ik ben pas 17 jaar , ik hoor nog van mijn jeugd te genieten . Wat je een jeugd kunt noemen . Elke keer was ik de zwarte schaap in het huis , maar ik was ook een 'rots' in hun ogen . Ze zagen mijn tranen nooit , ik huilde altijd stiekem in de avond en viel zo in slaap . Dag in dag uit, 4 jaar lang het verbaast me dat er nog tranen over zijn.

Nadat mijn vader een einde maakte aan zijn geweld, liep ik naar boven met moeite , ik voelde mijn gehele linkerknie niet, mijn neus lag open, overal blauwe plekken en mijn lip is gescheurd. Ik pakte snel een grote weekendtas.
In de tas stopte ik van sokken tot aan hoofddoeken in. Snel deed ik er mijn Nike's erin voor het geval dat ik veel moet lopen .

Natuurlijk nam ik mijn lader mee en oordoppen , ik liep met moeite naar beneden , bij de laatste trede viel ik bijna want het gevoel in mijn linkerbeen was volledig weg . Er ging een koude rilling over mijn rug . Mijn moeder kwam aanlopen en trok me omhoog , ze duwde me richting de deur ik pakte nog snel mijn winterjas aangezien het nu herfst is en je kent het weer hier in Nederland.

Daar stond ik dan , een 17 jarige meisje die niks heeft . Ik keek nog snel in mijn jaszak en voelde de huissleutel , gelukkig aangezien ik door de stress mijn pinpas thuis ben vergeten in mijn kleine tasje waar ook nog is mijn identiteitskaart in zit . Dommer dan dom dit . Ik besloot gewoon rond te lopen , het was inmiddels 6 uur s'avonds en helemaal donker . Ik besloot naar de brug te lopen die paar straten achter mijn huis was . Ik ging onder de brug zitten , ik zette mijn tas tegen de brug aan en ging ertegen aan liggen en begon te huilen . Het doet me pijn , ik ben pas zestien jaar! En leef nu al op straat . Langzaam begonnen mijn ogen te sluiten , en was het geheel zwart voor mijn ogen.

Paar uur later
"Aii mamii kom kom" hoorde ik door mijn oren heen galmen , ik opende mijn ogen met moeite en zag een dronken man voor me staan van ongeveer veertig . Hij had een slordige uiterlijk en had twee flessen wodka in zijn handen en in zijn andere hand een sigaret , en uiteraard werd ik bang en begon een sprintje te trekken. Waar naar toe? Geen idee , ik pakte mijn telefoon erbij en zag dat het een uur in de middag was . Mijn moeder was aan het werk , me zusjes zitten op school en mijn vader werkt. Perfecte timing om me laatste spullen te pakken , ik rende richting mijn huis.

Het moment dat ik voor de deur stond kreeg ik allemaal rillingen langs mijn rug. Mijn linkerknie die nu blauw was, begon hevig te knikken. Ik liep zo snel mogelijk naar de kast in de woonkamer en zag mijn kleine portemonnee, terwijl mijn hart in mijn keel stokte keek ik erin en zag alles . Gelukkig , eindelijk werkt iets mee.

Ik liep nog snel naar de koelkast en zocht naar wat eten , alsof god mijn maag hoorde rammelen zag ik een bak met pasta salade . Ik pakte de bak snel en deed het in de weekendtas, ik liep nog naar de keukenkast en haalde er wat snoep , chips en koek eruit . Terwijl ik aandachtig eten zocht, hoorde ik de deur opengaan, met alle pijn in mijn linkerknie rende ik naar buiten via de voordeur .

Op een gegeven moment kon mijn knie het niet meer aan , en zakte ik door mijn knieën op de grond. Mijn gedachtes dwaalde voor even weg , ga ik nu dood , ik heb niet genoeg geld voor paar jaar , ik kan niet naar familie , ik heb niemand .

Alsof er een windvlaag langs me heen ging vol met hoop , kreeg ik een ayat (vers uit de koran) in me hoofd . "{Fa inna ma'al 'usri yusra , wa inna ma'al 'usri yusra } - waarlijk na slechte tijden komen goede tijden. " . Ik kan dit wel , ik moet weer gaan solliciteren , weer naar school gaan en een huis zoeken en mijn leven weer opbouwen . in Sha Allah (als god het wil)

________________________________ Herschreven