Focus

51

"Wat is het dan?" Zei Amine weer, hij spande zijn kaken. Als hij zo doet betekent het dat hij stresst, ik hield zijn hand vast en kneep er zachtjes in. "Reuma, een spierziekte." Zei mijn schoonmoeder waarna ze moest huilen. Ik knuffelde haar en stond even op om wat water te halen uit de keuken. "Waarom belde jullie niet! Als ik het wist was ik eerder gekomen!" Hoorde ik Amine boos roepen. "Hou je mond Amine! Hoe moesten ze het weten dat hij reuma had! Het helpt niet als je tegen ze schreeuwt!" Riep ik naar Amine.
-
"Home sweet Home." Zei ik zachtjes waarna ik mijn tas ergens in de hal smeet. Nadat Amine hoorde wat er met mijn schoonvader is ,is Amine ergens heen gegaan. Niemand weet waar hij is, wat ik wel weet is dat hij even alleen wilt zijn. Ik accepteer dat volkomen, zolang hij maar niks verkeerds doet. Mo heeft me naar huis gebracht en is daarna op zoek gegaan naar Amine. Op het moment dat ik de koelkast wou openen hoorde ik mijn telefoon afgaan. Ik rende naar mijn tas, in de hoop dat Amine belde. Ik liet een zucht van teleurstelling toen ik Mo zijn naam op mijn beeldscherm zag. Ik besloot op te nemen, in de hoop dat hij informatie heeft over Amine.

Gesprek;
Mo: Yoo Ransko, hij is hier. Kom je ook?
Ik: Ehm ja, ben onderweg. Ciao.
Einde gesprek

Zuchtend sleepte ik mezelf zowat naar de hal en trok mijn jas weer aan en badslippers. De zwangerschap maakt het ook niet makkelijk, het voelt alsof mijn voeten op ieder moment kunnen ontploffen. Na een half uur opende Mo de deur.

3 dagen later;

Ik liet mezelf vallen op het bed en sloot gelijk mijn ogen, ik had de neiging om te huilen en alles om me heen kapot te slaan. Amine en ik hebben zojuist onze zoveelste ruzie gehad, en dat in 3 dagen tijd. Hij is zichzelf niet nadat hij hoorde wat er met zijn vader is, wat ik volkomen begrijp maar dat hij al zijn frustratie op mij afreageert? En mijn hormonen maken het er ook niet beter op. "Waarom Amine." Fluisterde ik ,waarna ik een traan over mijn wang voelde glijden. "Putain! We lijden allemaal!" Riep ik, en stond op. "Ik moet iets kapot maken! Ik moet!" Riep ik hardop en schreeuwde van alles.

Vroeger als ik mentaal en fysiek gesloopt was ging ik altijd tegen de muur stoten, doordat ik het zo vaak deed voelde ik geen pijn meer. Maar nu ben ik zwanger, ik mag niet al te veel stressen etc.

Ik zuchtte hardop en wisselde mijn pyjama om in blauwe Jeans met een zwarte tuniek van de Zara en trok mijn sokken aan. In de badkamer waste ik mijn gezicht en smeerde wat concealer onder mijn ogen, wat lipgloss en mascara. Ik liep naar beneden en warmde wat croissants op. Ik had totaal geen eetlust, maar het is voor mijn kleine jongen. Na alle ramen en deuren te hebben gecheckt en de alarm te hebben aangezet, trok ik mijn zwarte Isabel Marant schoenen aan en deed ik een zwarte leren jas aan en spelde mijn zwarte hoofddoek nog goed. "On y va." Zei ik zuchtend, nam mijn tas en autosleutels en sloot de deur achter me.

Na 10 minuten stond ik vast in de file dus besloot ik Djennah te bellen.

Gesprek;
Djennah: Yoo, waar ben je?
Ik: Ik zit in de file, jij?
Djennah: Ben over 10 minuten klaar.
Ik: ik hoop het voor je, want op het moment dat ik voor je deur sta en je niet beneden bent Wollahte ik rijd weg. Dan ga ik wel alleen dagje Utrecht
Djennah: Jaa Jaa.
Einde gesprek

Na het gesprek sloot ik mijn telefoon weer aan en luisterde Pierri- levensmoe. "Bradda zit met stress, want met me moeder gaat het slecht. Me vader zie ik nooit, die man is op zijn eigen weg. Sinds als een kleine jongen, mattie ik zit vol agressie." Rap ik mee. Na 10 minuten kom ik aan bij het huis van Djennah. Ik heb ze al een paar maanden niet gezien.

Ik parkeer de auto voor het huis en pak nog een tas vol met koekjes die ik op de achterbank had gelegd mee en bel aan. "Rania! Ahlan hbiba Ahlan! Kom binnen!" Riep mijn tante met een brede lach, we knuffelden mekaar nog en gaven mekaar veel kusjes waarna ze me losliet en de tas overnam. "Ah nee, hbiba waarom? Hoefde echt niet." Zei ze toen ze de koekjes erin zag. Ik wuifde met mijn hand als teken dat het niet erg was. "Ransskkkoooo!" Hoorde ik een jongensstem vanuit de woonkamer roepen. Glimlachend trok ik mijn schoenen uit en liep naar de woonkamer. "Heeee meid, heb je me gemist wella?" Zei ik lachend tegen Mo. "Ja toch schatje." Zei mo waarna we beide hard lachte. Ik gaf hem nog een knuffel en een boks waarna ik ging zitten. "Waar is 3ami? (Oom)" vroeg ik aan Mo "Werk, werk, werk." Zei hij zuchtend en legde zijn telefoon neer waarna ik mijn voeten op zijn schoot legde. "Masseer me voeten even 3afak (aub)" zei ik met een pruillipje. "Het is maar dat je zwanger bent a zwijn." Zei hij zuchtend en masseerde mijn voeten. "Maamaaa waar is die ene groene hoofddoek?!" Hoorde ik Djennah vanuit de trap roepen waarna mijn tante zuchtend de woonkamer binnen komt lopen "kijk achter je deur." Waardoor ik en Mo moesten lachen toen we Djennah hoorden vallen.

"Hoe is zij zo onhandig?" Vroeg ik terwijl ik een slok van de thee nam, die mijn tante mee had genomen. "Van dr vaders kant he." Zei mijn tante "Ouchh, ik ben niet zo onhandig gelti?" Zei ik zogenaamd verbaasd. "Hoevaak heb je wel niet iets gebroken en gekneusd he? Ewa dan praten we verder, slimmerik." Zei ze lachend waardoor mo en ik moesten lachen. "Vertel, heb je al een naam voor hem?" Vroeg Mo na een tijdje. "Oehh ja dat wil ik ook weten!" Zei me tante blij en deed de tv uit. "Ik twijfel tussen Naoufal en Ayman. Nooit gedacht dat het zo een dilemma zou zijn he." Zei ik zuchtend "ik ben voor Ayman!" Zei Mo "Ik ben voor Naoufal!" Zei mijn tante daarna. "Jullie helpen me niet." Zei ik lachend.

"Mama! Er is iets met papa!!" Hoorde we Djennah roepen waarna ze snel de trap afrende. "Hij ligt in het ziekenhuis!" Zei ze en de tranen rolden over haar wangen.

-
Ik heb al lang geen deeltje kunnen plaatsen wegens privé omstandigheden, en examens komen ook dichterbij en allerlei belangrijke opdrachten. Ik kan uren blijven zeuren, maar zodat jullie begrijpen waarom ik niet veel meer plaats. En ik twijfel heel erg tussen de naam Ayman en Naoufal voor de baby? Daarom de eer aan jullie, de naam die de meeste mensen mooi vinden word gebruikt. En bedankt voor al jullie lieve berichtjes en reacties, krijg er zoveel motivatie door. X❤️