Focus

11

Tranen gleden over mijn wangen zonder dat ik het doorhad , amine hoorde me snikken denk ik want hij hield mijn schouder vast en draaide me om . Hij zei niets maar gaf me een strakke knuffel , ik bleef maar janken . Ik kreeg weer herinneringen van hoe mijn ouders me uit huis gooide, hoe mijn zusjes zaten te huilen , hoe mijn broertje me bang aankeek. Ik heb ze inmiddels bijna een maand lang niet gezien , amine gaf me een veilig gevoel , het voelde aan alsof ik echt een thuis had. Ondanks alles Alhamdoullilah ten alle tijden want het kon erger zijn , dat ik nog steeds op straat leefde .

Na tien minuten te hebben gejankt leek het wel wende ik me van amine af en bedankte hem. Snel liep ik naar de badkamer en gooide wat water over mijn gezicht heen. Wat concealer onder mijn wallen , mascara om wat wakkerder te lijken en lippenbalsem . Mijn hoofddoek deed ik goed en liep naar de woonkamer waar ik mijn tas pakte "ik ga amine ik zie je straks" en snel liep ik de trap af.

"Goeiemorgen Rania , lekker op tijd zo te zien . Kom verder, dit is Sofia zij gaat je helpen de eerste paar dagen en ze laat je zien hoe het er hier aan toe gaat." De directeur wees naar een meisje die naast hem stond , ze was bijna een kop langer dan mij en ik was al 1,66. Ze had van die mooie donkerblonde golvend haar tot haar ellebogen en ze had een vriendelijke gezicht naar mijn zeggen. Ik mocht haar gelijk al , ze liep mijn kant op en gaf me een hand en glimlachte naar mij. "Ik zal terug naar mijn kantoor gaan , over een paar dagen krijg ik van Sofia te horen hoe het allemaal is verlopen tot die tijd , veel succes en plezier Rania" hij schudde nog mijn hand en liep weg. "Kom maar dan laat ik je alles zien" zei Sofia , ik volgde haar en na een lange 2 uur te hebben gewerkt hadden we pauze . We liepen samen naar de cafetaria om de hoek , en zo begonnen we bij te kletsen. Hier begon een hechte vriendschap.

Tijdens ons gesprek kwam ik erachter dat ze half Italiaans en half Marokkaans was en dat ze 2 zusjes had . We hadden een leuke gesprek en uiteraard vertelde ik beetje bij beetje wat over mezelf maar nooit zal ik iemand vertellen over mijn echte thuissituatie.

Toen onze pauze voorbij was liepen we terug naar de winkel en mocht ik zelfstandig aan het werk achter de kassa. Op een gegeven moment hoorde ik een bekende stem "goedemiddag" ik keek op van de kassa en zag mijn moeder bij de kassa staan. Toen ze mij opmerkte kreeg ze tranen in haar ogen. "Met wie ben je" vroeg ik snel voor ze iets zou zeggen. "Alleen". Ik knikte en scande haar kleding , uit mijn zak haalde ik €20 euro die amine paar dagen terug stiekem in mijn zak deed en stopte het in de kassa "dat is het?" Ze knikte , ze wou geld uit haar tas pakken. "Hou je geld ik heb al voor je betaald, ga maar." Ik klink waarschijnlijk koud maar ik kon niet anders wat als mijn vader ons zag?! Dan was niet enkel ik de pineut maar ook mijn moeder. Ze knikte verdrietig en liep weg. Ik moest me sterk houden , voor haar . Voor mijn moeder, zusjes en broertje.

Toen de klok 16:30 aangaf , kleedde ik mij om in mijn normale kleding en liep samen met Sofia naar buiten. Bij de kruispunt moest Sofia naar rechts en ik rechtdoor dus namen we afscheid . Als ik nou met haar meeliep en een omweg had gelopen had ik mezelf veel bespaard.... maar dan ook echt veel.