Focus

39

"Amine Bensaidi ,u mag nu aan het woord. Vertel uw kant van het verhaal." Zei de rechter en Amine stond op. "Ik was thuis met mijn familie en mijn vrouw en ik hadden de hele familie verteld dat ze zwanger was, iedereen was blij tot de bel ging. Ik en mijn vrouw deden open en zagen Hamza, ik had Hamza al eerder gewaarschuwd om uit de buurt van mijn vrouw te blijven. Daarna begon hij mijn vrouw dreig berichten te sturen, de politie hebben die berichten gelezen. Toen werd ik boos op hem en waarschuwde hem weer waarna hij me uitlokte en zei dat mijn vrouw lekker was waardoor ik hem begon te slaan toen werd ik opgepakt en vrijgelaten. En dus gisteren was hij dronken voor mijn deur en begon hij dingen te zeggen als "je vrouw is zo lekker he" en ik werd het zat dat hij steeds bleef te komen, ik waarschuwde hem maar hij trok me vrouw mee aan haar arm en toen sloeg ik hem want aan een zwangere getrouwde vrouw kom je niet dat doe je gewoon niet. Hij stoote tegen mijn kaak waardoor we begonnen te vechten en mijn vader, ooms en neven probeerde me bij hem wet te trekken wat niet lukte." Zei Amine en keek naar achter.

"Als u mij niet gelooft kijk naar mijn vrouw haar arm! Ze heeft daar een handafdruk nog zitten van Hamza!" Zei hij met een tikkeltje woede in zich." En hij ging weer zitten. "Officier van justitie heeft u nog vragen?" Zei de rechten en de officier stond op "Ja aan de dader, waarom blijft de slachtoffer achter uw vrouw gaan?" "Hij is blijkbaar al sinds de middelbare school op haar verliefd." Zei Amine "vraag aan de slachtoffer, uw verhaal klopt niet als ik het vergelijk met die van de dader en van ooggetuige. Blijft u bij uw verhaal?" Hamza knikte wat, na een hele dicussie tussen de officier en de rechters sloeg de rechter met een hamer. "Er is een straf opgelegd van 4 maanden cel aan de heer Bensaidi ondanks zijn verhaal heeft hij de heer Briouaria ernstig verwonden wegens het verstoren van de openbare orde. En de heer Briouaria zal 1 jaar de cel in moeten en een boete moeten betalen van 2.500,-aan de familie Bensaidi wegens stalking, bedreiging en het blijkt dat u ook nog eens de vrouw van de heer Bensaidi heeft aangerand jaren geleden." Zei de rechter en sloeg weer met de hamer. "Neee! Waarom!" Riepik en begon te huilen. Amine keek naar achter en keek mij aan met spijt in zijn ogen. "Rechter! Mag ik wat zeggen!" Zei de advocaat van Amine waarna de rechter knikte. "De vrouw van mijn cliënt is zwanger, en uitgerekend over 4 maanden. Zij heeft haar man nodig om over deze trauma heen te komen en bij de bevalling dat lijkt me logisch, en mijn cliënt heeft gehandeld uit zelfverdediging, word je bestraft als je je zelf verdedigt?" De rechter overlegde wat met de andere rechters "Kan de vrouw van de dader naar voren komen!" Riep de rechter door de zaal, geschrokken stond ik op en liep trillend naar voren.

"Kunt u aantonen waar de heer Briouaria u heft verwond." Ik knikte en stroop mijn mouw op en je zag nog de handafdruk van Hamza "Her kan ook van haar man zelf zijn geweest!" Zei de advocaat van Hamza. "Stilte!" Riep de rechter, hij stond zelf ook op en kwam naast me staan, "vind u het oké als ik uw arm aanraak?" Vroeg hij lief, ik knikte hij liep met mij achter hem naar Amine en legde Amine zijn hand op de rode handafdruk, Amine zijn hand was groter. Hij gaf me nog een knipoog en zei zacht "het komt goed" ,daarna liep ik met de rechter naar Hamza toe die me verleidelijk aankeek. De rechter keek hem vies aan en zette zijn hand op de handafdruk en zijn hand paste er natuurlijk precies op. "U kunt weer gaan zitten, het spijt me voor de ongemak." Zei de rechter en wees me naar de banken achterin waar ik zat. Ik knikte en ging zitten ,Amine keek me nog na waardoor een kleine lachje moest laten gaan.

Het deed me denken aan vroeger dat hij dat altijd deed, ik wist geeneens dat hij mij leuk vond. Maar ik ging dus zitten en mijn moeder trok me naar haar toe. De familie zei me nog dat hij terug zou komen, voor even geloofde ik hen.

"Er is een wending in de zaak gekomen, het verhaal van de heer Briouaria klopt niet, hij word veroordeeld tot 3 jaar celstraf ,waarvan 2 jaar voorwaardelijk en een boete van 30.000,- aan de familie Bensaidi en u krijgt een contactverbod en moet op zn minst 10 meter uit de buurt van de familie blijven. De heer Bensaidi is vrij gesproken. Hierbij is deze zaak gesloten." Zei de rechter en sloeg met de hamer en de hele familie begon te joelen en te schreeuwen. Ik was even in schok, ik zag Hamza de boeien in geslagen werden en weggerold worden in zijn rolstoel en Amine werd vrijgelaten en kwam rennend naar ons, hij gaf iedereen een knuffel en kwam als laatste naar mij toe en gaf me een knuffel waardoor ik moest snikken en hield hem stevig vast "Ik heb je gezegd ,vertrouw op Allah. Ik zal jou en onze kind tot mijn dood beschermen, al moet ik lijden. Je t'aime houbbi" zei hij in me oor en gaf me een kus op me voorhoofd omdat de hele familie erbij was. We liepen met z'n allen naar buiten en zagen allemaal pers en fotografen. Amine deed zijn arm om me heen en we deden beide onze hoofden omlaag tegen de flitsen. Van alle kanten hoorden we "Gaat u weer de ring in Amine?" "Bent u onschuldig verklaard?" "Wat is er gebeurd" snel stapte Amine en ik de auto in en iedereen in die van hun.

De familie gingen even naar hun huizen en lieten Amine en mij alleen. Thuis aangekomen liep hij gelijk naar de douche en hoorde hem douchen. Ik kleedde me om in een hemd met een witte trainingsbroek van het Marokkaanse elftal en deed mijn haar los. Ik deed nog wat argan in mijn krullen en liep naar beneden en pakte wat coockie-dough ijs. Ik hoorde Amine naar beneden komen in zijn korte Nike Fleece broek en zonder shirt, oogvitamine voor mij dus. Hij had die grijze pak vast en liep ermee maar de tuin en stak het in de fik en gooide het daarna in de prullenbak buiten. Hij kwam daarna op de bank naast mij zitten en trok me op zijn schoot en hij speelde met mijn haar "Ik ga nooit meer weg" zei hij waarna ik in slaap viel op zijn borstkas.