Focus

6

Tegen het einde van de middag kon ik me even opfrissen, en daar zei ik zeker geen nee tegen. Dat had ik op het moment echt nodig. Tijdens het douchen dwaalde mijn gedachtes af naar mijn familie, hoe zouden mijn nichten en neven hebben gereageerd op mijn vertrek, ach het was niet een vrijwillige vertrek.

Ik besloot om mijn gedachtes opzij te zetten en even genieten van het moment, want zware tijden zijn onderweg, daar was ik zeker van.

Voor ik naar de woonkamer zou gaan besloot ik naar 'mijn kamer' te gaan en vrijwillig paar raka'ats te bidden en God te danken voor waar ik nu sta. Tranen vielen op mijn abaya terwijl ik opluchting voelde in mijn hart. Het gaf me een goed gevoel nadat ik dua's deed voor mijn familie.

Ondanks alles heb ik nog steeds hoop dat het ooit goed komt in Sha Allah. Ik wil mijn moeder weer zien, haar geur ruiken, en haar armen om me heen voelen. Mijn broertje en zusjes hun geruzie wil ik weer horen, hoe ze me elke dag konden irriteren maar ook hoe we met z'n allen konden lachen om ruzies die we maakten. De laatste persoon die ik ooit zal missen is mijn vader.

Nadat ik amine mijn naam meerde keren hoorde roepen kwam ik uit een soort trans.

Zo snel als ik kon verwisselde ik de abaya en mijn hoofddoek voor een schone en nette huisjurk, met een schone zwarte hoofddoek, die ik goed om mijn hoofd wikkelde.

Waarna ik snel de oude kleding in de was deed, met behulp van Amine wist ik waar de wasmachine en de droger waren.

Ik ruimde de gebedskleed op en liep naar de woonkamer. Mijn lach kon ik net inhouden toen ik zag dat amine op het puntje van de bank stond om een mug te meppen met een theedoek . Toen amine mij hoorde aanlopen draaide hij zich om en viel bijna waardoor we beiden moesten lachen.

We gingen beide op de bank zitten , hij aan de andere kant van de bank en ik ook aan de andere kant met een grote pizza stuk in mijn hand. Terwijl we verder kibbelden, ging de deurbel, verward keek ik Amine aan.

"Een speciale gast, maak je geen zorgen. Blijf op je gemak zitten, ik ga open doen." Zei hij waarna hij vertrok.

Angstig keek ik hem na, ik had een gevoel dat het zijn moeder was. Hoe zou zij reageren als ze opeens een wildvreemde meisje, op de bank bij haar zoon ziet.

Ik zag Amine nog net de trap aflopen, en merkte zijn brede lichaamsbouw op. Vergeleken met de Amine van vroeger was hij wel veel verander qua uiterlijk, want qua innerlijk was hij nog steeds hetzelfde.

Na enkele minuten vol zenuwen hoorde ik een vrouwenstem, die de hele tijd bleef vragen, wat er aan de hand was. Waardoor ik al gelijk wist dat het zijn moeder was, gelijk stond ik op om haar netjes te verwelkomen. Ondanks dat het niet mijn huis, toen ze de trap opliep en mij zag, bevroor ze letterlijk op haar plek.

Langzaam liep ik naar haar toe en begroette haar, met de gebruikelijke 4 kussen, en vroeg haar beleefd hoe het met haar ging. Ze knikte zachtjes, wat ik als bevestiging zag op mijn vraag.

Ze vroeg zachtjes hoe het met mij ging, uit beleefdheid waarschijnlijk, waarna ze zich snel omdraaide naar Amine. Terwijl hij maar naar het tafereeltje toekeek, kon ik zien dat zijn moeder hem een strenge blik gaf, waarna ze zich weer omdraaide naar mij.

Dit wordt een lange avond zo te zien.

________________________________
Herschreven