Focus

21

Hij zei niks en ik besloot maar om het hem te vertellen "eigenlijk was er niks tussen hem en mij, maar ik was gewoon op hem op de middelbare school etc. Hij deed alsof hij geïnteresseerd in mij was, maar ik deed altijd alsof het me niet boeide tot op een gegeven moment we begonnen te praten en vaker met elkaar om te gaan. Later kwam ik erachter dat hij niet enkel met mij zo sprak en de grap is hij had zelfs een vriendin ,veel meer valt er niet te vertellen." Ik wou niet in de details gaan,want aan Amine's gezicht te zien is hij heel boos. "Zijn naam nu!" Zei hij hard, "nee ,je gaat hem niks doen. Er is niks meer tussen hem en mij! Je hoeft je er een zorgen over te maken, ik heb hem al jaren niet gezien!!" Amine werd bozer "Ik zei zijn naam Rania!!" "Hamza" zei ik fluisterend. Amine keek op "harder" zuchtend keek ik hem aan en zei "Hamza (....)" hij knikte en liep weg. Klaar dit gaat niet goed aflopen. Amine ging naar de auto en wenkte me om in te stappen. Hij reed niet gelijk naar mijn huis, Ah nee hij gaat naar Hamza, en ik had gelijk we stonden voor de huis van Hamza.

"Blijf in de auto" zei Amine ,ik knikte en keek naar hem terwijl hij de auto uitstapte en aanklopte bij het huis. Klaar het gaat er heftig aantoe ben ik bang, ik zag amine ongeduldig naar mij kijken. Na 2 minuten werd de deur pas geopend ,door de enige echt Hamza. Ik krijg al kotsneigingen als ik hem zie. Paar jaar geleden zou ik allemaal "kriebels" in me buik krijgen als ik hem zou zien, nou nu draait me buik rondjes alsof ik in een achtbaan zit en op t punt sta om over te geven van zijn verpeste gezicht.

Ik zag Amine naar mij wijzen terwijl hij schreeuwde tegen Hamza, Hamza keek mijn kant op en keek mij gechoqueerd aan. Ik was bang dat het uit de hand zou lopen dus besloot ik uit te stappen. "Rania? Wollah sorry man van vroeger ,ik was nog een jongetje Ka je weet hoe dat gaat" zei Hamza bang terwijl Amine hem strak aankeek "het boeit me niet meer Hamza, zolang je uit mijn buurt blijft vind ik het best. Amine kunnen we nu gaan?" Hamza knikte bang, Amine was wel 2 koppen langer dan Hamza en veel breder dan Hamza het zag er best wel grappig uit op zich.

Na dat hele gedoe gingen we eindelijk naar mijn huis, ik had geen zin in Amine dus ik rende snel naar mijn kamer en deed de deur dicht. Ik hoorde Amine nog tegen mijn oom praten die even langs was gekomen uit Frankrijk ,maar ik gaf er geen aandacht aan. Nadat ik me had omgekleed in een zwarte kandora (Marokkaanse huisjurk) met goude details wikkelde ik nog snel een zwarte hoofddoek om me hoofd en liep naar beneden waar ik Amine nog steeds aantrof en tot mijn verbazing zag ik ook zijn hele gezin. Mijn moeder Meskina zat heen en weer te lopen samen met Galtou (moeder Amine) ik besloot ze even te helpen. "Salam galtou" zei ik en gaf haar 4 gebruikelijke kusjes en een knuffel "Salam benti, hoe gaat het met je? Nee je gaat niet helpen ga zitten ,je komt net van het ziekenhuis ben je gek dat je helpen gaat" ik moest lachen door haar reactie maar ging toch helpen. Ik voelde Amine zijn ogen prikken de hele tijd, toen iedereen zat te eten moest ik snel naar de keuken om de kip te checken. "Lalla choumicha is weereens bezig" hoorde ik amine zeggen, geschrokken draaide ik me om en zag Amine zitten op de stoel in de keuken. "Wat doe je! Ga terug naar binnen voordat iedereen iets gaat denken! Rare gast" hij moest lachen, "en nu serieus ,Rania hou je van me?" Ow shit daar gaat ie weerrrrr