Focus

13

Amine's perspectief;
"Piep....piep....piep" is het enige dat ik hoor. Rania ligt in het ziekenhuis , ze ligt in coma. Diepe coma.... .Haar moeder , broertje en zusjes heb ik naar mijn huis gebracht . Mijn moeder is samen met hun , en ik zit hier bij Rania elke dag. Dat beeld van haar op de grond , levenloos. Met een plas bloed om haar heen. Die beeld is gebrand op mijn netvlies. Het is al 3 maanden geleden sinds de gebeurtenis en nog steeds geen verandering in de situatie van Rania .

Dokters hebben geen hoop meer , net zoals ik . In al die drie maanden ben ik enkel naar huis gegaan om me op te frissen . Maandenlang heb ik voor haar gebeden maar niks dat hielp.

"Weldi (zoon) je moet morgen werken , ga maar naar huis en rusten. Ik zal je gelijk bellen als er verandering is" zei de moeder van Rania. Ik knikte en kuste Rania haar voorhoofd en die van haar moeder en liep weg. Mijn gedachtes bleven bij Rania. Ik begon denk ik gevoelens voor haar te krijgen, kan toch niet in deze situatie? Waarschijnlijk verbeeld ik het mij alleen maar.

Volgende dag;
"Meneer , wat fijn u terug te zien" hoorde ik een collega zeggen. Ik groette de collega's en gaf iedereen zijn/haar taak aan en liep naar mijn kantoor. Na ongeveer drie uur aan het werk te zijn hoorde ik geklop aan de deur. "Wie is dat?" Ik hoorde niks en besloot het te negeren tot de deur openklapte . Ik keek Soufiane geïrriteerd aan " wat moet je sah, moet je niet naar je werk?" Vroeg ik hem en ging verder met typen. "Mo heeft gebeld , hij wilt dat je weer langskomt." Ik knikte maar wat, soufiane nam plaats op de stoel tegenover mijn bureau en deed zijn voeten op mijn bureau "a sukkel , neem vrij we gaan nu naar hem toe. Je bent de baas hier dus niet zeggen je kan geen vrij nemen." Verbaasd keek ik hem aan "waarom soufiane? Je weet dat ik ben gestopt, geen tijd om er weer aan te beginnen."

"Vertel meer over haar." Verbaasd keek ik soufiane aan, ik heb hem niks gezegd over Rania. Vergeten te melden, soufiane is mijn beste vriend al sinds groep 4. We zijn zowat broers van elkaar ,ik heb hem al vier maanden niet gezien. Hij was naar Dubai gegaan om tijdje weg te gaan van de stress , natuurlijk vroeg hij me mee maar Rania was er en ik wou haar niet alleen laten. Ik wou hem niet druk laten maken om mij of iets en zei hem dat ik veel werk had. Normaal zou ik nooit iets verbergen voor hem, maar ik wou dat Rania zich eerst veilig zou voelen. "Wat bedoel je met haar?" Zei ik snel. "Amine ik ben niet dom ik zie het aan je gezicht, laatste keer dat je zo keek was toen je verliefd was op die ene meisje bij ons in de klas op de middelbare school. Wat was haar naam ookalweer?". "Rania" mompelde ik. Ja dat klopt ik was al in de middelbare school verliefd op haar maar wou niks met liefde te maken hebben . Ik wou me volledig concerteren op mijn carrière die ik wou maken.

"Kifesh je hebt haar naam nog onthouden?" Ik keek hem niet aan en typte verder. "Nee! Sah ben je serieus! Heb je haar weer teruggezien?! Ben je nog steeds op haar?!!!" Geschoqueerd keek ik hem aan "Wat zeg jij allemaal ? Staat het op me voorhoofd ofso dat je t zo voorleest." Shit , wat zei . "Aha ik had gelijk, vertel alles a sah. Hoe vertel je me dit niet sukkel."

"Kom we gaan even naar buiten , dan vertel ik wel alles." Zei ik en sloot de computer af en trok mijn jas aan. "We gaan over liefde praten gap Wajow voel me net een meid ofso" zei soufiane lachend waarop ik ook moest lachen.