Focus

44

Hij groette mijn oom, tante, neef en schoonnicht. Daarna kwam hij naast me zitten en kuste mijn voorhoofd, ik had gewoon de neiging om hem te slaan maar eerlijk gezegd had ik hem gemist. Ik rook zijn heerlijke parfum, voor ik hem een knuffel zou geven of iets stond ik snel op. "Ik ga even naar Djennah en Badr." Zei ik en liep snel naar boven en pakte de kledinghoes en mijn tas mee naar boven.

Ik klopte op Djennah haar kamerdeur en deed het open "Hehe ik dacht dat je daar beneden zou wonen joh." Zei Djennah stressend "Die stress van jou heb ik echt niet gemist, geniet gewoon voor even! Alles is gereld, je hoeft je over niks zorgen te maken." Zei ik lachend waarna ik mijn kledinghoes in haar kledingrek ophing en me tas op haar bureau zette. "Heb je Amine nog gesproken?" Zei Djennah toen ze op haar bed ging zitten, ik nam plaats op haar bureaustoel en zei "Hij is hier beneden!".

Ze keek me geschrokken aan "wat doet hij hier!" Zei ze gestresst "Jij stresst er meer over dan mij zeg, ik weet het niet. misschien hoorde hij dat Adel er weer was." "We gaan even niet aan hem denken. Zidd we gaan een film kijken." Zei ze waarna ik knikte. Na een hele gesprek te hebben gevoerd, gingen Djennah en ik naar beneden.

Ik hoopte dat Amine er niet was maar integendeel, hij was er wel. Ik en Djennah gingen naar de keuken waar mijn tante en Sabrine waren. Djennah hielp Sabrine met de groente te snijden en ik wou mijn tante helpen tot ze zei "nee, je bent zwanger ga zitten. Zidd, hier wat water, je gaat niet helpen" waardoor ik moest lachen "mag ik op z'n minst de aardappelen schillen." Zei ik waarna ze nee knikte en verder ging met de soep. "Vertel, wat is er met jou en Amine?" Zei mijn tante en kwam naast me aan de tafel zitten.

Sabrine kwam er ook bij zitten met Djennah en ging verder met de groente te snijden. "Gewoon een kleine ruzie. Niks ergs of iets" zei ik en zuchtte. "Luister a benti (mijn dochter), je bent zwanger. Je hebt Amine nodig in deze tijden, en je weet ik wil je niet zo zien. Nu begrijp ik waarom het zo slecht gaat met Amine." Zei ze jammerend en keek me aan. "Ehm Rania, kan ik je even spreken?" Zei Amine, me tante,Sabrine en Djennah keken me aan als teken van 'ga'. Ik knikte en liep met hem mee naar de zolder. "Wat moet je." Zei ik en ging zitten op de bank, ik moest gelijk denken aan de keer toen we hier waren en Badr ons bijna zag zoenen. Amine zag dat ik naar de bank staarde en lachte zachtjes "hij heeft geluk dat hij ons niet zag, anders hij hij een trauma meskin (zielig voor hem)" ik knikte maar wat. "Ik weet wat ik deed, dat kon niet. Geloof me, ik heb zo een spijt. Ik heb afgelopen maand nauwelijks geslapen, gegeten of getraind. Ik was bang dat jou of hem iets was overkomen." Zei hij en keek naar mijn buik. "Maar hetgeen wat me hoop gaf, was om te zien dat jij nog onze trouwring draagt. Ik weet dat ik een grote sukkel was, die Dounia heeft alles verpest merde (verdomme)." Maakte hij zijn zin af, ik keek naar mijn trouwring en deed hem af.

"Ik dacht dat we altijd eerlijk zouden zijn tegen mekaar he. Ik dacht dat je niemand anders boven mij zou zetten buiten je ouders en je broertje en zusje. Maar het tegendeel heb jij bewezen. En jij denkt dat ik na een sorry van jou gelijk weer in je armen spring. Dat word hem niet, woorden zeggen niks enkel daden spreken voor zich." Zei ik en voelde een traan over me wang glijden. "Hoe kon je me dit aandoen Amine? Ik ben zwanger he! 6 maanden zwanger! En jij liet een hoer ons huis binnen! Enkel omdat ze jou jaren geleden even in huis nam nadat JIJ iets doms deed." Zei ik en er bleven tranen stromen. Ik voelde mijn hoofd tollen en stond op het punt om over te geven.

Ik deed mijn ring snel om en rende naar de badkamer gaf alles over dat ik heb gegeten vandaag, ik voelde iemand mijn schouders masseren. Enkel Amine weet dat ik daar rustiger van word. Ik spoelde mijn mond met wat mondwater, en draaide me om naar Amine.

We keken mekaar lang aan, ik bestudeerde zijn gezicht. Hij had diepe wallen, zijn haar was heel froes maar het stond hem zo mooi, ik heb het gemist hoe hij me aankeek. Ik kreeg het er warm van, hoe hij me lang aankeek en voor ik het wist kuste hij me volop.

"Ya Allah, wat heb ik gedaan om dit te zien!" Hoorde ik opeens een jongensstem zowat jankend zeggen. Het was Badr die met zijn hoofd schudde. "HAHAH MESKIN" zei Amine lachend waardoor ik ook moest lachen, Amine sloot de badkamerdeur "Hee ,wacht ik moet rodho (de wassing) doen!" Zei hij waarna ik moest lachen. Amine en ik liepen naar de zolder, "en hoe zit het nu tussen ons?" Zei Amine hees, niemand gaat begrijpen hoe erg ik hem gemist heb.

Ik zuchtte en wist niet wat te zeggen, ik kan het hem toch niet zo snel vergeven?