Hayat Şimdi Başlıyor

Dikiş

*Ödevlerini sunmak üzere Beyza ve Marshall tahtaya çıktılar. Bir taraftan Beyza konuları anlatırken diğer taraftan Marshall maketten Beyza'nın anlattığı yerleri gösteriyordu. Biyoloji öğretmeni Angelina'nın amacı ,bir yerlerden kusur bulmaktı. Ama çocuklar o kadar iyi hazırlanmışlardı ki kusur bulamamıştı. Marshall'ı rahatsız etmeye karar verdi. Gözlerini kısarak baktı ve Beyza konuyu anlatırken birden lafını kesti.

"Buradan itibaren Marshall anlatmaya devam etsin."dedi. Bir yandan da böyle yaptığı için kendiyle gurur duyuyordu. Ama Marshall hazırlıklıydı. Konuyu anlatmaya başladı. Hızlı öğreniyordu. Sadece birkaç kere Beyza'yı dinlemesine rağmen çoğu şey ezberinde kalmıştı.

Anlatımını bitirdikten sonra zafer kazanmışcasına gıcık biyoloji öğretmenine bakmıştı. Kadın epey bozulmuştu. Türkiye'deki eğitim sisteminin ağırlığı sayesinde Beyza ödevi çok rahat bir şekilde yapmıştı ve Marshall sadece maketleri hazırlamıştı.

Marshal yerine geçti. Beyza Lily ile oturmaya başlamıştı. Anlaşılan yine sırasında yalnız ve huzurlu olacaktı. Okul çıkış zili çaldığında herkes dağılmaya başlamıştı. Okuldan en son hep Marshall çıkardı. Herkesin çıktığından emin olduktan sonra, Marshall elindeki sigarasını yaktı. Bu sırada biri ona sesleniyordu. Arkasına baktığında Beyza'nın kendisine seslendiğini duydu. Artık ondan kurtulduğunu sanıyordu. Ödev de bitmişti zaten. Ne diye daha konuşuyordu ki benle?diye düşündü Marshall. Beyza komuşmaya başladı.

"Dikiş ipini almamız lazım. Bir hafta yeterli bir süre. İstiyorsan hemen alabilirim."dedi

Ardından çantasından makas çıkardı. Marshall itiraz etmedi. Bir banka oturdular ve Beyza Marshall'ın dikiş ipliklerini kesmeye başladı. Kızın eli Marshall'ın yüzüne değiyordu. Marshall gözünü kırpmadan bu kızı izliyordu .Diğer kızlardan farkı ne ki diye düşündü Marshall. Neden ona da diğer kızlara davrandığı gibi kaba ya da ikinci sınıf bir insanmış gibi davranamıyordu? Lily haricinde her kıza çok kaba davranırdı. Ama bu kızlar kapıdan kovsan bacadan gelirlerdi Marshall'ın yanına.Marshall'ı okulda popüler yapan neden buydu. Her zaman gizemli bir havası vardı ve bu kızların hep hoşuna gidiyordu. Daha önceden pek çok belaya bulaştığı için de ergence kitaplardaki gibi sözde 'kötü çocuk'olmuştu.

Beyza'nın işi bittiğinde hemen kalktı, bir şey demeden oradan ayrılacaktı ki Marshall onu durdurdu."Doğum günün ne zaman?"diye sordu damdan düşer gibi. "12 Temmuz"dedi uzatmadan Beyza. Zaten yapacak işleri vardı bu yüzden nedenini sormadan oradan ayrıldı.Elini yara üstünde gezdirdi Marshall. Hafifçe gülümsedi. Eskiden kendini tanımayan birinin ona yardım etmesinden hiç hoşlanmaz, nefret ederdi. Ama şimdi huzur bulmuştu.

Yetimhaneye gittiğinde William'ı yatağına uzanmış kitap okurken buldu. " Bana doğum gününü öğren demiştin William. 12 Temmuzmuş." dedi ifadesizce.

" Beyza'nın doğum günü mü? Bekle ben çocuklara söyleyip geliyorum hemen."dedi William.

" Çocuklara neden söyleyeceksin ki?"

" Çünkü onlar öğrenmemi istedi. Beyza'ya sürpriz yapmayı düşünüyorlarmış. Beyza onları ziyaret etmeye başladığından beri çocuklarda görülür bir şekilde düzelme var. Bu kız ne yapıyor bu çocuklara.Hınzırlar bir anda uslandılar baksana" dedi William gülerek. Marshall tepkisiz kaldı ve yatağına uzandı.

Dikişin olduğu kısım hala acıyordu. Ama Marshall ne acılara katlanmıştı bugüne kadar. Bir dikiş ağrısı çekiyordu çok mu? Haziranın sonunda bunların hepsinden kurtulacaktı. Belki okulu bitirdikten sonra bir işe girerim diye düşündü Marshall. En çok da bir kitapçıda çalışmak isterdi her zaman. Edebiyatla arası iyiydi. Edebi metinleri okumayı çok sever,hatta kendisi de yazardı ara sıra. Belki de bu yeteneğimi geliştirebilirim diye düşündü tavana bakarak. Ve kendini uykuya teslim etti.

William çocukların yanına gittiğinde çocukları oyun oynarken buldu. Satranç oynayanların yanına gitti ve onların başlarını okşadı. " Satranç oynamayı ne zaman öğrendiniz siz söyleyin bakalım sizi hınzırlar."

"Beyza öğretti bize."dedi çocuklardan bir tanesi. Şaşırmamıştı William. Yetimhaneyi çok kimse ziyaret etmezdi. Etseler bile birkaç oyuncak verip geri giderlerdi. Bu çocukların ihtiyacı olan şey maddi şeyler değildi. İlgiydi istedikleri. En iyi kendisi biliyordu. İlgiye muhtaç olmanın ne demek olduğunu biliyordu William.

" Hepiniz başıma toplanın bakalım önemli haberlerim var size. Beyza'nın doğum gününü öğrendim. "dedi William.

Çocuklar heyecanla William'ın çevresine toplandılar. William konuşöaya başladı. Çocuklar planlarından bahsettiler ve Beyza'ya güzel bir doğumgünü sürprizi yapmaya karar verdiler.