Chapter Thirty-seven ( Page 192 )
Title : LOVE THIS WAY 💕
#LibinganNgPangarap
Vice : "Hindi Patay ang baby ko!!! Hindi sya maaring mamatay!! Naiintindihan MO!???? Sabihin mong nagsisinungaling ka Lang!!! "
Vhong: "Vice.. Huminahon ka muna.."
Doctor : "Wala ng buhay ang bata bago nyo pa dinala sa hospital ang pasyente kaya wala na kaming ibang magawa... Kundi isalba na lamang ang buhay ng asawa mo.. "
Vice : "HINDI YAN TOTOO!!!!!! "
VICE POV
Bigla kong nakalimotan ang lahat.. Ang Tama sa mali at ang Mali sa Tama.. Halos nasasaktan ko na ang Doctor dahil sa mabigat na pagbuhos ng emosyon saking katauhan!!! Hindi ito totoo. Iniisip kong panaginip lang ang lahat ng ito!!! Ayukong maniwalang Patay na ang baby namin ni Jacky.. Hindi maaring mangyari ang bagay na to.. Kailan lang naramdaman ko pa ang bawat galaw at sipa nya kaya imposibleng bigla na lamang syang mamatay!!!
Grabe yung pagwawala ko sa loob ng hospital.. Buti nalang inawat ako nina Vhong Anne, Madc at Launch.. Kaya naman yung pader nalang ang pinagdiskitahan kong suntok-suntokin..
Dugoan na yung mga kamao ko pero wala akong maramdamang sakit. Nangmanhid ang aking katawan maliban saking puso na labis-labis na nasasaktan..
Anne : "Tol? Huminahon ka.. Please? "
Vice : "Ang baby namin.. Ang baby namin.. Hindi sya pwedeng mawala.. 😭😭😭"
Sa kabila ng aking pag-iyak binalingan ko ng tingin ang umiiyak rin na Si Madc.
Vice : "Kasalanan mo to!!!! Dahil sayo kaya na-stressed ang asawa ko!!! Hindi mo iningatan ang bawat sinasabi mo!!!! Kasalanan mo to Madc!!!! Muntik ng nailagay sa pilegro ang buhay ni Jacky?!! At Ngayon wala na ang anak namin? Maibabalik mo ba ang buhay nya? Diba hindi!!!!! "
Sa halip na sagotin ang mga panunumbat ko ay mas pinili nitong mag-walkout..
Galit na galit ako sa mga oras na yun.. Wala akong ibang masisi kundi sya at ang nasa itaas!!!!! 👆
Dinala ako ng mga paa ko sa chapel..
Dahan-dahan ang aking paghakbang palapit sa altar.
Walang tao ngunit kahit meron man ay Hindi ko na rin alintana dahil sa bugso ng aking damdamin.
"Kasalanan mo to? Ang daya-daya mo? Bakit mo pa ibibigay ang bagay na yun Kung babawiin mo lang din naman? Bakit mo sya kinuha? Bakit!!!!!!! Bakit mo ginawa sa amin to? Pinaglalaruan mo ang nararamdaman namin!!!! Hindi mo ba alam Kung gaanu kasakit ang ginawa mong to sa amin haaaaa?!!!!! Paanu ko Masasabing totoo ka!!!! at mahal mo kami Kung ganito ang pinaparanas mo sa amin huh?!!! "
Basang-basa na ang aking mukha ng mga luha.. Nalalasahan ko rin ang Pait ng aking pighati.. Ang bawat paghikbi ay syang bawat pagkadurog ng aking puso..
"Mahal na mahal ko ang baby boy namin.. Wala akong ibang hinangad kundi ang bigyan sya ng magandang buhay sa kanyang paglabas.. Ang bilhan sya ng mga laruan na gusto nya. Ang e-celebrate every month ang kanyang kapanganakan. Ang ihanda ang malaking childrens party sa kanyang first birthday. Ang pasuotin sya ng maliit na barong upang iharap sa inyo at binyagan!!! Ang gumawa ng Video Sa unang ngiti. Tawa at halakhak nya.. Unang bigkas ng Mama at Papa.. Maging sa kanyang pag-iyak at mahimbing na pagtulog... Ang gawan sya ng tarpaulin upang magsilbing ala-ala ng bawat celebration na kasama namin sya.. Ang ipadama ang init ng pagmamahal namin sa Kanya! "
Natigilan ako sa pagsasalita ng marating ko ang altar.
"Pero ngayon anu?? ............Kailangan kong gumawa ng kabaong para sa anak ko!!!! ......................Lahat ng mga pangarap ko mahahantung lang sa libingan lahat!!! ....... ... Sabihin mo sa sakin kung anung naging kasalanan ko!!!! ............ Bakit mo sya kinuha sa amin?!! BAKIIIIT.... BAKIITTT....... BAAAKKKITTT. ?!!!"
Napaluhod ako sa sama ng loob na aking nararamdaman.. Luha at sipon wala na akong pakialam.. Kahit umiyak pa ako ng dugo Hindi na maibabalik ang buhay ng anak ko..
Nasa ganoong sitwasyon ako ng madatnan ako ni Karylle...
Bigla nya akong niyakap.ikinulong nya ako sa kanyang mga bisig..
Karylle: "Magpakatatag ka.. Kaya mo yan... Wag kang bibitaw.. "
Humagulhol ako sa mga braso nya..
Vice : "Hindi ko. Matanggap K.. Hindi ko matanggap.. Ang sakit-sakit.. Bakit ganun? Bakit sya kinuha? Bakit..... Bakit..... "
Karylle: "Sige ilabas mo lang yan. Iiyak mo pa... Andito lang kami para sa inyong dalawa ni Jacky. "
Tuloyan na nga akong napabulahaw sa pag-iyak..
Huhuhuhuhuhuhuhuhuhhuhuhuhuhuhuh
Huhuhuhuhuhuhuhuhuhhuhuhuhuhuhuh
Huhuhuhuhuhuhuhuhuhhuhuhuhuhuhuh
Huhuhuhuhuhuhuhuhuhhuhuhuhuhuhuh
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
To be continued
