Never Been Hurt

Episode 47. "Arabell, i love him."

Merhaba! :D Okuyun lütfen!

-Gapışmalı bir bölüm oldu. Laf sokan sokana. aesrftdgfyhjk

-Hikayemizin kapağı yenilendi! Ben yaptım! Görüşlerinizi iletebilirsiniz. :D 

-Şimdi yerli Zayn Malik'lik yapacağım, iyi izleyin. *yazar burada boğazını temizledi* Eylül'ün -ithafı verdiğim kişi- Louder hikayesini okumanızı tavsiye ediyorum Hemsvato'lar. İçinde Arabell ve Zayn'de var! ♥

-Yerli Zayn Malik olma Part 2. Yeni Harry Styles hikayem 'Fix A Heart'a göz atarsanız mutlu edersiniz beni. Farkı bir konusu var. *-* Ayrıca o hikayede de Arabell ve Zayn'i bulabilirsiniz. *-*

Uzun lafın kısası; Eylül ve benim yeni hikayelerimi okuyun biçızlar. srfdgthyjk

Bölüm şarkısı "Nick Jonas - Chains." Multimeidia'da var.

Multimedia'daki gif.. Niye bu kadar mükemmelsin? 

Zayny yine hacı sakalı bırakmıştı ama kesmiş hadi hayırlısı. sdfghj

Oylar ve yorumlar! ♥  İyi okumalar. ^-^ 

Bölüm 47. "Arabell, O'nu seviyorum."

"Nasıl oldu?" diye sordu Zayn hastane koridorundaki sandalyelerden birinde otururken. Her hareketinden çaresizlik akıyordu. Dizini titretiyor, parmaklarını çıtlatıyordu. "Zayn, sakin ol lütfen." dedi Harry O'nun önüne eğilip elini dizine koyarken. "Nasıl oldu dedim?" dedi tane tane. Köşede Perrie ve babasının gergin davranışları fazla göze batıyordu. "Tatlım." dedi annesi yavaşça ve yanına oturdu. "Sakin olacağına söz verirsen anlatacağım." "Garantisi veremem ama denerim." dedi hızlıca ve annesine baktı. Jason ile birlikte olanları kenardan izliyorduk. Bu zor zamanında yanında durup O'na sarılamamak fazla koyuyordu.

"Şirkette çalışırken içeri Perrie ve babası girmiş." Trisha'nın yutkunduğunu gördüm. "Perrie, bu nişanın fazla uzadığını, artık evlenmeniz gerektiğini söylemiş." Kafasını kaldırıp Perrie'ye baktı. "Kaba bir dille." Gözlerim Zayn'e kaydı. Dikkatle dinliyordu. "Baban kabul etmeyince üzerine gitmişler. Ve sonuç olarak baban--" Trisha devamını getiremedi çünkü hıçkırıkları onu ele geçirmişti. Louis arkadan Trisha'ya güven verici bir şekilde sarıldı. 

Zayn, kafasını kaldırıp köşede bekleyen baba-kıza baktı. Bakışlarındaki öfke, elle tutulabilirdi. "Sizin yüzünüzden." dedi dişlerini sıkarak. "Babam sizin yüzünüzden kriz geçirdi değil mi?" Ayağa kalkıp bağırdı. Jason hızlı adımlarla Zayn'in önüne geçti. "Zayn, hastanedeyiz." "Sikerim hastanesini!" diye hırladı. "Babam bu ikisi yüzünden içeride yatıyor!" Jason'ı geçip Perrie'nin üstüne yürüdü.

Bu kadarı fazlaydı.

Zayn, Perrie'ye ulaşmadan Perrie'yi arkama aldım. Ona vurabilirdi. Ya da daha kötüsü babasına saldırabilirdi. Bu sinirle yapacaklarından korkuyordum. 

"Geri çekil." dedim kararlılıkla. Perrie istemsiz olduğunu düşündüğüm bir şekilde kolumu kavradı. "Arabell, karışma." Ellerini yumruk yapmıştı. "Ne yapacaksın? Ona vuracak mısın?" dedim sinirle. "Hadi ama. Bu kadar düşme." "Arabell. Çekil." dedi teker teker. "Yanlış!" dedim sesimi yükselterek. "Zayn. Çekil." Gözlerindeki öfkenin odak noktası, şimdi bendim. Jason, Zayn'i geriye itti ve Perrie'den uzaklaştırdı. 

"Benimle gel." Perrie'nin kolunu kavrayıp merdivenlere sürükledim. 

Bahçeye indiğimizde bana döndü. "Bunu diyeceğim aklıma gelmezdi ama teşekkür ederim." dedi zayıf bir sesle. Yan taraftaki bankları gösterdi. "Oturalım mı?"