İşlerimi toparlamaya başlayınca gözüm saatime kaymayı akıl ediyor. Saat 19.30 olmuş bile. Her ne kadar schedulemın gerisinde kalsamda, (Türkçesi işkolikliğim yüzünden çıkmayı planladığı saati biraz geçirmiş olsamda) planlanlarımı gerçekleştirmek için hala zamanım var. Altı aydır çalıştığım bu işin uyku düzenimde yaratığı zararlar yüzünden sabaha karşı dalabildiğim uykularım bu gece bana ihtiyacım olan zamanı tanıyacak nasıl olsa. Bir gece de onun için uykusuz kalayım ne olacak yani diyordum ta ki kapıda aniden beliren müdürüm Suzan Hanımla göz göze gelene kadar. O ofisin hep açık duran kapısısından kafasına uzatıp odaya göz gezdirirken, ben de onunla aynı anda farkediyorum ki ofiste yalnızım.
Nasıl bir eşref saatine denk geldiysem artık beni yemeğe çıkartmayı teklif ediyor, Pazar günü bu saate kadar çalıştığımı gördüğü için çok sevinmiş, çabamı taktir etmek istemiş. Bir yöneticinize hayır demek olmaz tabi Toprak'la ilgili olan planlarımı ertelemem gerekecek bir süre daha. Aman diyorum kendi kendime bir yere kaçtığı yok nasıl olsa, meğer o yavaş yavaş kaçıyormuş benden ben farkına varamadan yavaş yavaş gidiyormuş benden bu hayat öyle kaplamışki beni, öylesine bağlamışki gözlerimi ben hiç bir şeyi görememişim.
Hemen işlerimi toparlamak için bir beş dakika müsaade istiyorum aslında işim bitmişti odaya gelmeseydi ofisten çoktan çıkmış olacaktım ama yemek lafını duyar duymaz işi gücü bırakıp koştura koştura gitmek olmaz. Beş değil, on beş dakika sonra odasının kapısını tıklatıyorum hazır olduğumu istediğinde çıkabileceğemizi söylüyor, bekletiğim için çok özür dilerken, işlerimin yarım bırakılamayacak kadar önemli olduğunuda satır aralarında aktarıyorum. (Bütün Pazar gününü çalışarak geçiren birisi olduğum için bu on beş dakikanın kredisinide çok görmesiniz artık ). Neşesi daha da çok artıyor, belli ki işime verdiğim önemi görmek onu çok mutlu ediyor. Bense aldığım bu anlamasız takdirin tadını çıkartırken Toprak'ın varlığını bile unutuyorum.
YOU ARE READING
Bir Hayal'in Peşinde (Tamamlandı)
Mystery / ThrillerBen gitmeyi çok zor sanmıştın esas kalmakmış zor olan , o gidince bomboş kaldı her yanım siz şimdi sanıyorsunuz insan boşaldıkça küçülür öyle olmuyormuş işte insan boşaldıkça sığamıyormuş hiç bir yere. Her şeyin çok iyi olduğuna ikna ettiğim gün k...
