Chasing Chances (Chasing #1)

Chances 1

Isinisilid ko sa malaking back pack ang mga gamit ko nang biglang may pumasok sa dressing room.

"Vera, next week ulit, ah? Natuwa sa'yo si Madam."

Malaki ang ngisi ni Celine sa'kin. Siya ang handler ko dito sa agency at siya rin ang dahilan kung bakit nagkaroon ako ng part time bilang isang model ng mga hindi masyadong sikat na brands.

Tumango lang ako sa kanya. Pagod na pagod ako at gusto ko na umuwi para humiga sa kama ko. Katatapos ko lang kasi magshoot para sa cosmetics ng isang maliit na company at galing pa 'ko sa Swiftea, milk tea shop na isa ko pang part time job. Hindi naman kasi malaki ang kinikita ko sa pagmomodeling dahil nga sa hindi pa naman gaanong kilala ang mga brands na ineendorse ko, pero hindi rin naman maliit ang kita.

Nagpaalam na 'ko kay Celine tsaka nag-abang na ng tricycle.

"Sa may Hyacinth lang ako."

Patungkol ko sa isa sa mga lugar dito sa Montreal. Mabilis lang akong nakauwi dahil sa wala namang traffic kapag ganitong oras.

"Kumain ka na?" tanong sa'kin ni Kyril, boarder at best friend ko.

Tumango naman ako at dumerecho na sa kwarto.

Ibinagsak ko ang sarili ko sa kama. Kinuha ko ang picture frame sa may side table ko. Tuwing napapagod ako ay lagi ko itong tinitignan.

Mama got the most amazing smile in the world, 5 years ago namatay si Mama dahil sa isang car accident. Hinabol niya si Papa dahil iiwan na niya kami at sasama na siya sa kabit niya. Naririnig ko pa ang pagtatalo nila araw-araw.

"I've been telling you this since day one, Veron, na hindi sabi kita maha! Pinakikisamahan lang kita dahil mahal ko ang anak ko."

"Kahit ba konti lang, Dominic?"

"Kahit ni katiting."

Ganyan ang lagi kong naririnig sa tuwing nag-aaway sila. Pinipilit nilang magmukhang masaya at in love sa harap ko pero hindi nila alam na matagal na 'kong mulat sa katotohan na kahit kailan ay hindi na ako magkakaroon ng isang pamilyang punong puno ng pagmamahal.

Noong araw na namatay si Mama ay hinihiling niya lang na wag umalis si Papa alang-alang sa'kin. Hinabol niya si Papa para sa'kin dahil ayaw niyang magkaroon ako ng hindi buong pamilya.

I thought my father loves me so much. Nararamdaman ko kasi dati na mahal na mahal niya ako pero nagkamali ako. Noong namatay si Mama ay ni anino niya hindi nagpakita.

Nawala sa amin ang flower shop dahil sa napabayaan ko. I was a wrecked that time, ni hindi ko alam kung paano ako magsisimula. Lagi kong hinihiling na sana ay kunin na ako ni Mama. I lost my mother and my father at the same time and I've also lost myself. Mag-isa lang ako at ni wala akong kilalang malapit na relative namin dahil parehong only child ang parents ko habang parehong patay na ang mga lola at lolo ko.

Isang araw ay parang binuhusan ako ng malamig na tubig at nagising sa katotohanan na kailangan kong magpatuloy sa buhay.

Ang bahay na lang na ito ang natirang ala-ala sa'kin ni Mama at kailangan ko 'tong alagaan. Masyadong malaki ang bahay para sa'kin. Lima ang kwarto dito kaya naisipan kong parentahan ang apat para maging source of income ko and that was the moment na nagkaroon ulit ako ng pamilya at nagkaroon ulit ng kulay ang bahay pati na rin ang buhay ko.

"Vera! Vera!"

Nagising ako sa lakas ng katok sa pintuan ng kwarto ko.

"Vera! Vera! May sunog!"

Rinig ko pa ang halakhakan sa labas. Napailing na lang ako tsaka pinagbuksan ang kumakatok.

"Kakain na!" Ngumisi si Andrea habang humahagikhik naman si Briana.