Babasının iş arkadaşı ve inşaatların elektriklerini yapan yirmi şekiz yaşındaki Vedat, Songüllerin evine sık sık gelmeye başlamıştı. Yasin ve ailesinin Songüllere geldiği pazar akşamı Vedat da oradaydı. Yemekten sonra Yasin ve Songül müzik dinlemek için odaya geçtiler. Muhafazakâr bir aileden gelen Vedat, bu hareketten çok rahatsız olsa da belli etmemeye çalıştı. İçinden de "kesin bunlar içeride bir bok yiyecekler" diye geçirdi. Kısa süre sonra, tuvalete gideceğim bahanesi ile salondan çıktı, Songül'ün odasının önüne geldi. Kapıyı hızlı bir şekilde açtı ve ikisini öpüşürken gördü. Vedat, kafasını gözdağı verircesine salladıktan sonra kapıyı aynı şekilde kapattı. Bir an telaşlanan iki sevgili toparlanmaya çalıştı. Vedat salona döndükten kısa bir süre sonra önce Yasin sonra Songül salona geldi. Songül'ün babası:
– Vedat, müsait olduğun bir ara evin kablolarını kontrol etsene. Geçen hafta birkaç kez sigortalar attı. Yirmi yıllık bina, kablolar iyice eskidi.
– Bu haftaiçi hallederim abi.
§§§
Bir hafta sonra; Songül ve Yasin, İstiklal Caddesi'nde bir kafede oturmuş, sabahladıkları geceyi konuşuyorlardı. Yasin'in telefonu çaldı, arayan annesiydi.
– Efendim anne.
– Oğlum, biz baban ve Sevim teyzenle, cuma akşamı tiyatroya gideceğiz. Gelmek isterseniz Songül ve sana da bilet alalım.
– Anne, benim ders çalışmam gerekiyor, siz gidin.
Yasin telefonu kapattıktan sonra durumu Songül'e söyledi. Songül, sevdiği çocukla tiyatroya gideceği için tam heyecanlandığı sırada Yasin devam etti:
– Songül'üm, ne işimiz var tiyatroda. Bu bizim için bir fırsat. Onlar tiyatroya gider, sen de bana gelirsin.
– Yasin, sürekli "bu bizim için bir fırsat" diyorsun. Ben seninle tiyatroya gitmek istiyorum.
– Canım benim, biz baş başa gideriz. Zaten bu aralar babam sürekli evde. Uzun zamandır seninle yalnız da kalamıyoruz, biliyorsun.
Songül, isteksiz bir şekilde:
– İyi o zaman, ama bana söz ver, ilk fırsatta gideceğiz.
– Tamam söz.
İki gün sonra, Songül'ün annesi tiyatroya gitmek için hazırlandığı sırada kapı çaldı. Kapıyı açtığında, elinde alet çantası olan Vedat'ı gördü.
– Hayırdır Vedat?
– Yenge, Kenan abi evin elektriklerini kontrol etmemi istemişti, ona bakmaya geldim.
– Ama benim çıkmam lazım, sonra baksan?
– Çok fazla işim yok, en fazla yarım saat sürer.
– Ben çok geç kaldım, ama Songül evde, sen işini bitirdiğinde çıkarsın.
dedikten sonra Vedat'ı içeri aldı. Songül'ün oda kapısını araladı, kafasını içeri uzattı.
– Kızım biz tiyatroya gidiyoruz. Dolapta yemek var, ısıtıp yersin. Vedat abin de elektrikleri kontrol etmeye geldi. İşini bitirince gidecek. Ben de geç kalmam zaten.
Elinden telefonu bırakmayan Songül annesinin söylediklerinin çoğunu duymamıştı. Annesi kapıyı kapatır kapatmaz tekrar açtı.
– Songül, sana diyorum, duydun mu beni?
Songül, Yasin'in esprili mesajından kalan tebessümle kafasını annesine doğru çevirdi.
– Tamam, duydum anne.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Songül (Kitap Oldu)
General Fiction"Baba, ben geldim, küçük kızın. Hani hasta olduğunda başında beklediğini söylediğin, dokunmaya bile kıyamadığın kızın. Baba biliyor musun? On beş yaşına kadar babam varmış gibi hissettim ama son zamanlarda o hissin nasıl bir duygu olduğunu hatırlamı...
