Songül kendisine geldiğinde babası ve annesi başındaydı. Suçlu gözlerle bakıyorlardı yüzüne.
– Songül kim yaptı bunu sana?
Konuşmakta zorlanıyordu Songül:
– Neyi kim yaptı baba?
– Seni hamile bırakan şerefsizi soruyorum?
Babasının yüksek sesi altında ezilen Songül ağlamaya başladı.
"Demek ki; son zamanlarda mide bulantılarımın, sürekli başımın dönmesinin nedeni buymuş"
Babası tekrar sordu:
– Songül, delirtme beni! Söyle kim olduğunu?
Songül o an başka şeyler düşünüyordu. Hayalindeki hamilelik hiç de böyle değildi, "Vedat'ın çocuğu karnımda" diye düşündü. Gözlerini, babasının gözlerinden ayırmıyordu ama sorduğu soruya da cevap veremiyordu. Babası gözünde giderek çirkinleşiyordu. Babasını, ağzından salyalar akıtan canavara benzetti. Suratına yediği tokatla kendine geldi.
– Songülll! Kendini öldürtme bana, kimin altına yattın?
Annesi araya girmeye çalışıyor ama yapamıyordu. Babasının sinirden gözleri yuvalarından çıkacakmış gibiydi. Songül'ün üzerine karabasan gibi çöken babası:
– Songül, bir daha sormayacağım, seni hamile bırakan kim?
Songül'ün ağlaması adeta haykırmaya dönüştü. Babasından merhamet dileyen gözlerle;
– Baba, benim hiç suçum yok. Zorla yaptı.
– Kim yaptı kimm!?
– Vedat Abi!
Babası bir anda dondu. Sonra bakışlarını karısına çevirdi. Göz göze geldiklerinde ikisi de soluksuz kalmıştı.
– Vedat mı! Nasıl olur ya?
– Yemin ederim baba, zorla yaptı, ben istemedim.
Songül'e ikinci sefer tokat atmak istediğinde annesi araya girdi.
– Kenan ne yapıyorsun, çocuk hamile!
Songül'ün yanından uzaklaşan Kenan, odanın duvarını yumruklamaya başladı.
– Geberticem seni Vedat, Geberticem lan!
Sinirini alamayan Kenan, salona gitti Vedat'ı aradı ama telefon açılmıyordu.
– Rezil olduk, cümle âleme rezil olduk.
Bir türlü sakinleşemiyordu Kenan. Kısa bir süre sonra Vedat telefonundaki çağrıları görüp Kenan'ı aradı.
– Efendim Kenan abi.
– Vedat, neredesin lan sen?
– Bir şey mi oldu?
– Sen gel buraya, ben göstericem ne olduğunu!
– Abi, dediklerinden hiçbir şey anlamıyorum.
– Songül hamile lan, geberticem seni!
Vedat hiçbir şey söylemeden telefonu Kenan'ın yüzüne kapattı.
YOU ARE READING
Songül (Kitap Oldu)
General Fiction"Baba, ben geldim, küçük kızın. Hani hasta olduğunda başında beklediğini söylediğin, dokunmaya bile kıyamadığın kızın. Baba biliyor musun? On beş yaşına kadar babam varmış gibi hissettim ama son zamanlarda o hissin nasıl bir duygu olduğunu hatırlamı...
