Vedat, iş arkadaşı Aydın'ın evinde.
– Vedat, ne söyledi Kenan abi?
– Songül hamileymiş oğlum.
– Hadi yaa! Şimdi ne yapacaksın?
– İşler iyice boka sardı.
– Bu iş mahkemelik olursa uzun süre içeride yatarsın. Çık karşılarına, ben yaptım de...
– Ne malum çocuğun benden olduğu?
– Geri zekâlı mısın lan sen? Söyledin ya bana, "kızdan kan geldi" diye, içine de boşalmışsın zaten!
– Benden sonra başkasının altına yatmadığı nereden belli?
– Lan, sen gerçekten salakmışsın. Babalık testi diye bir şey var. Dikil karşılarına, "ben yaptım" de. Onlar da evlendirmek zorunda kalırlar. Ne yapacaklar, hamile bir çocuğu başkasıyla mı evlendirecekler?
– Beş dakikalık zevk için o orospuyu karım yapmam!
– O daha çocuk, benden söylemesi. Sadece tecavüzden yargılanmazsın.
– Ne çocuğu ya, sevgilisi ile uluorta yiyişmeyi biliyor.
– Ben uyarımı yapayım da gerisi sana kalmış.
– İstemiyorum abi. Öyle bir orospuyu karım yapmak yerine içeri girer paşa paşa yatarım.
– Lan önce evlen. Birkaç yıl geçtikten sonra boşarsın zaten. Yaşı küçük olduğu için de çocuğu sana verirler. Annen bakar çocuğa. Yıllardır sana evlen demiyor muydu?
– Ne yapacağımı şaşırdım, bu hiç iyi olmadı.
YOU ARE READING
Songül (Kitap Oldu)
General Fiction"Baba, ben geldim, küçük kızın. Hani hasta olduğunda başında beklediğini söylediğin, dokunmaya bile kıyamadığın kızın. Baba biliyor musun? On beş yaşına kadar babam varmış gibi hissettim ama son zamanlarda o hissin nasıl bir duygu olduğunu hatırlamı...
