Songül (Kitap Oldu)

62) Songül'ün Yanına Yasemin Geliyor

      Derya'dan ayrılan Songül eve yaklaştığında Gözde'yi aradı.

– Evet?

– Gözde, ben eve geliyorum.

– Eee?

– Evde misin diye aradım.

– Evde olsam ne olur, olmasam ne olur. Anahtarın yok mu? Aç kapıyı gir işte!

Songül, hiçbir şey söylemeden telefonu kapattı. Bir süre sonra eve girdi. Akşamdan kalan koku hâlâ içerideydi. Gözde'nin evde olmadığına emin olduktan sonra salon ve mutfak camları açıp odasına girdi. Yatağında uzanırken, solundaki hareketliliği fark etti. Döndüğünde; uzun kızıl saçlı bir kadının yanında sırtı dönük bir şekilde yattığını gördü. Birkaç saniye sonra kadın da yavaş bir şekilde ona dönmüştü. Uzun süredir görmediği Yasemin yanında yatıyordu. Yasemin'in kucağında bir de bebek vardı. Songül'ün göz bebekleri iyice büyüdü. İçinden "Bunun gerçek olması imkânsız" diye geçirdi.

– Songül, nasılsın canım?

– İyiyim de, sen ne yapıyorsun burada?

– Baktım ki duvarla konuşuyorsun, geleyim dedim. Duvardan daha iyi sohbet ederim diye düşündüm. Ama istemezsen giderim.

– Yok yok, öyle demek istemedim ama burada olman şaşırttı beni. Eee bu kucağındaki bebek ne?

– Bebek işte.

– Onu anladım, kimin bebeği?

– Kimin bebeği olacak! Tabi ki benim. Daha altı haftalık, baksana şunun yüzüne, aynı ben.

Songül, bebeğin yüzüne bakıyordu ama tam olarak seçemiyordu. Sanki bebeğin yüzü birkaç dakika önce sıcak su dökülmüş gibiydi. Bütün bunlarında hayal mi yoksa gerçek mi olduğunu sorgulamadan konuşmaya devam etti.

– Fazla belli olmuyor, göremiyorum yüzünü.

– Sen ilaçlarını yine almıyorsun değil mi?

– Evet, birkaç haftadır almıyorum. O yüzden olabilir.

Tüm bunlar olurken dış kapının açıldığını duydu. Sağına döndü ve kapıya doğru bakmaya başladı. içinden "Gözde geldi sanırım" diye geçirdiği anda Yasemin'e dönerek:

– Yasemin, Gözde seni gördüğüne çok sevine...

Cümlesini bitirmeden yanında kimsenin olmadığını anladı.

"Bunların hepsi ilaçlarımı almadığım için oluyor."

Gözde, Songül'ün oda kapısını sert bir şekilde açtı, delirmiş gibi bağırıyordu.

– Kızım, sen benim başıma bela mısın? Hem bir boka yaramıyorsun, hem de zarar veriyorsun. İçeride doğalgaz yanıyor ama sen tüm pencereleri sonuna kadar açmışsın. Farkında mısın, bu ay kaç para doğalgaz faturası geldi?

Ürkek ve sakin bir ses tonuyla Songül:

– Evin içi çok kötü kokuyordu, hava alsın diye açtım.

– Bak ya, söylediğine bak. Madem bu kadar hassas burnun var başka evde yaşa. Faydan yok bari zararın dokunmasın. Sen anca götünü devir yat.

– Bu ayın sonunda zaten gidiyorum, merak etme.

– Neyi merak edeceğim ya, sana yardım edelim dedik pişman olduk.

Odanın kapısını kapattıktan hemen sonra tekrar açtı Gözde:

– Bu arada yarın akşam yatılı misafirim gelecek. Geçenlerde gittiğin yere gidersin. Nerede sabahladıysan artık.