Sabah olmuştu. Evin içinde havadan fazla havasızlık vardı. Songül salona geldiğinde, ablasının ayaklarını sehpaya uzatıp kahvesini içtiğini gördü. Siniri geçmemiş gibiydi.
– Günaydın abla.
– Gün çoktan aydı. Saat 11'e geliyor.
– Abla böyle devam mı edeceğiz?
– Hayır, ben cuma akşamı Kıbrıs'a gideceğim. Sen de başını dinlersin.
– Ne yapacaksın abla Kıbrıs'ta.
– Kumar oynamaya gidecek halim yok.
– Abla lütfen yapma, özür dilerim dün gece için. Gerçekten ne için gideceksin Kıbrıs'a.
– Yaşadıkları çevrede, karılarını rahat rahat aldatamayan, hem kumar oynamak, hem de çapkınlık yapmak için Kıbrıs'a giden iş adamlarının alkol masasında meze olmaya gidiyorum.
– Anladım abla.
– Bugün kirayı vermem lazım, o iki şerefsizin verdiği paradan sen ne kadar almıştın.
"Korktuğum başıma geldi, ablam da Vedat gibi verdiği
paranın hesabını soruyordu."
– 100 lira, çantamda hâlâ.
– O şerefsizler paranın yarısını vermemişler o zaman. Kirayı ben Kıbrıs'tan döndüğümde öderim.
– Getireyim mi parayı?
Elindeki paraları Songül'e uzattı Seyhan,
– Gerek yok, al şu paraları da. Ben yokken bunlarla idare edersin.
– Sağ ol abla. Kaç gün kalacaksın?
– İki gece kalacağım, bir terslik olmazsa pazar akşamı dönmüş olurum.
§§§
Odasında, Kıbrıs'a gitmek üzere olan Seyhan, son hazırlıklarını yaptığı sırada Songül yanına geldi.
– Abla, iki gün kalacak birisi için bu kıyafetler fazla değil mi?
– Her an her şey olabilir, o yüzden alıyorum, yoksa bu kadar eşyayı taşıma meraklısı değilim. Ben gittikten sonra ev sahibi gelirse kirayı pazartesi ödeyeceğimi söylersin. Adam içeri girmek isterse de sakın izin verme!
– Tamam abla.
– Beni aradığında açmazsam ikince kez arama, ben sana kesin dönerim.
Ablası gittikten sonra kocaman evde tek başına kaldı. Salondaki koltuğa uzandı ve aklından çıkaramadığı Poyraz'a yazdı: "Selam." Televizyon kumandasını aldığında uzun süredir kapağını açmadığı günlüğü geldi aklına. Odasına gitti ve çantasının içinden günlüğünü aldıktan sonra salona geri döndü. Aslında bu bir günlük değil de içini dökebildiği sırdaşıydı ve yine yazmaya başladı.
DU LIEST GERADE
Songül (Kitap Oldu)
General Fiction"Baba, ben geldim, küçük kızın. Hani hasta olduğunda başında beklediğini söylediğin, dokunmaya bile kıyamadığın kızın. Baba biliyor musun? On beş yaşına kadar babam varmış gibi hissettim ama son zamanlarda o hissin nasıl bir duygu olduğunu hatırlamı...
