Yârem ● Yarı Texting (tamamlandı)

Bölüm 9 ● Ağlamak

Bilinmeyen Numara: Nutellam?

Bilinmeyen Numara: Yaren'le niye tartıştınız bakayım?

Feda: Niye soruyorsun?

Bilinmeyen Numara: Ben meraklı bir kızçeyim

Feda: İyi

Feda: Meray'a aşık olduğumu düşünüyor

Bilinmeyen Numara: Ne alaka?

Feda: Ben de anlamadım ki amk

Feda: Kız mutsuz,yanında arkadaşı da yok diye bu aralar biraz üzerine düşüyorum

Feda: Sabah okulda da bir şeyler oldu kızı üzecek

Feda: Ben de çıkışta Yaren'e sordum,onu da çağıralım beraber gidelim dedim

Feda: Durup dururken Meray'a aşık etti beni amk

Bilinmeyen Numara: Başka bir şey dedi mi?

Feda: He bak bir de şey diyor bana

Feda: Sakın ona aşık olmak gibi bir aptallık yapıp da kardeşimin aklını karıştırma

Feda: Bak yine sinirlendim aq

<Görüldü>

Bilinmeyen Numara çevrimdışı

Feda: Sağol amk sen de çok yardımcı oldun

Feda çevrimdışı

  Sinirle telefonu cebime sıkıştırdım. Olayın üzerinden saatler geçmişti ama benim sinirim geçmek bilmiyordu çünkü Yaren'den böyle bir şey beklemezdim.

  Bir yandan kardeşimi de tanıyordum hani, durduk yere olay çıkarıyorsa bir şeye canı sıkılıyor olmalıydı. Ailevi bir şey mi olmuştu acaba?

  "YAREN SEN NE SAÇMALIYORSUN!?" Tüm binayı titreten,tiz bir ses duymamla ayağa fırlamıştım. Meray'ın sesiydi bu. Benimle birlikte Sefa ve Cefa'da ayaklamıştı. Koşarak kapıyı açtım ve aşağıya indim. Kapıyı çaldım hemen. Hala bağırışlar geliyordu.

  Kapıyı Zeynep Abla açtı. Gözleri şaşkın bakıyordu kadının. "Abla ne oluyor?" Diye sordum.

  "Anlamadım ki oğlum,birden kavga etmeye başladılar."

  "Tamam biz bakarız onlara." Diyerek eve girdim. Meray ve Yaren'in odasına ilerlerken hala sesler geliyordu.

  "Ya sen kimsin de benim adıma konuşabiliyorsun?Niye gidip çocuğa 'sakın ona aşık olmak gibi bir aptallık yapma' diyebiliyorsun!?"  Siktir,Meray benden bahsediyordu.

  Odaya dalınca ikisinin de gözleri bize döndü. İkisi de ağlıyordu. Yaren bize kısa bir bakış atıp tekrar kardeşine döndü.

  "Böyle aptal bir konu yüzünden bana nasıl bağırabiliyorsun? Ben geceleri uyuyamıyorum Meray. Seni kaybetme  korkusunu iliklerime kadar hissediyorum. Bu his yüzünden bazen aptalca davranıyorum ve... Özür dilerim kardeşim. Seni kaybedeceğim diye korktuğum için özür dilerim." Yaren sesi titreyerek konuştu uzun uzun ve ağlayarak odadan çıktı. Ardından Cefa ve Sefa giderlerken ben şok içinde Meray'a bakıyordum.

  Kaybetmek derken neyden bahsediyordu?

   Meray ağlayarak yatağına oturduğunda yanına gidip oturdum. Sessizce sakinleşmesini bekledim.

   Benim yüzümden tartışmışlardı. Neden yapmıştı bunu?

   "Dışarı çıkmak ister misin biraz?Ağlamak için mükemmel bir yer biliyorum." Deyip gülümsedim. Meray bir süre suratıma baktıktan sonra başını salladı ve Avengers'lı pijamasının üzerine kot ceketini giyindi. Evden çıkarken Doğan Abi ve Zeynep Abla kızlarına bakıyorlardı. Yaren nereye gitti hiç bir fikrim yoktu.

  "Doğan Abi,Meray'la biraz dışarı çıkabilir miyiz? En fazla bir saate geliriz." Doğan Abi kızını kontrol ettikten sonra başıyla onayladı. O izin verince çıktık bizde.

  Hava soğuktu. Bu yüzden hırkamın fermuarını sıkı sıkı çekip kapşonumu kapattım.

  Meray bir şey demeden sessizce yanımda yürüyordu. Aklımda hala sorular vardı ama kız zaten konuşacak halde bile değildi. Daha sonra soracaktım artık.

  Stada giden ağaçlı yoldan geçtik ve bu satte ıssız olan evimize geldik. Bekçisi olan abiye selam verip müzenin girişindeki kartal heykeline yürüdüm. Meray'da peşimden tabii.

  Merdivenlere gelinde oturdum. Meray da hemen yanıma oturmuştu. Konuşmuyorduk. Ben derin bir nefes alıp arkama yaslandım.

  "Burada içinden geldiği gibi ağlayabilirsin." Dedim. Meray güldü. "Fenerbahçeliyim desem ne yapacaksın acaba?"

  "Bu saatte Kadıköy'e nasıl gideceğiz kızım? Otur oturduğun yerde." Diyerek dalga geçtiğimde tekrar güldü. Hemen sonrasında gözleri dolmuştu ama. Bana kısa bir bakış attıktan sonra gözlerini sildi.

  "Konuşmaların ne kadarını duydun?" Diye sordu. Alt dudağı titriyordu ve ellerini birbirine geçirmiş sıkıyordu.

"Bana onları söylediği için neden Yaren'e kızdın?"

  Gözlerini kaçırdı ve yutkundu. "İnsanların benim hakkımda karar vermelerinden çok sıkıldım,Feda."

  "Ne demek istiyorsun?"

  "Mesela, geçen gün bir çocukla tanıştım. Başka şehirdeydi ve sanaldan tanıştık. Bana aşık olduğunu söyledi. İnanmadım tabii,zaten karşılık da veremezdim. Çocuk bir süre yazmaya devam etti ve Yaren bana bırakmadan çocukla konuştu. Bana yazmamasını söyledi. Bunu ben kendim de yapabilirdim,anlıyor musun? Sana gelip öyle şeyler söylemesi de yanlıştı. Sen beni kardeşin gibi gördüğün için üzgün gördüğünde üzerime titriyorsun. Ben bunu asla yanlış anlamam. İmkânsiz tabii,ama Yaren'in dediği anlamda bir şey olsa..." Utanmıştı ve mümkünmüş gibi başını biraz daha eğdi. "Bunu biz aramızda halledebiliriz. Onun ya da annemlerin karışmaya hakkı olamaz. Kızdığım nokta bu. Ben bir şeyleri kendim başarabilirim. Ama buna izin vermiyorlar." O kadar haklıydı ki... Gözlerinden tekrar yaşlar boşalmaya başladığında dayanamayıp kolumu omzuna attım ve başını göğsüme yaslayıp saçlarını okşadım,sakinleşsin diye.

  Ama aksine daha çok hıçkırıklara boğuldu. Yüzünü göğsümde saklayıp yok olmak istiyordu sanki. Belime sıkı sıkı sarıldı.

Ben,o an anladım. Bu kızın sarılmaya ihtiyacı vardı. Bu kızın birine ihtiyacı vardı. Özgür olmaya ihtiyacı vardı. Ama ben bunlara yetebilir miydim ki?

  ●●●

  Güzel çocuğum benim yaa💖💖

  Peki Feda'nın da sinirlenince babası gibi yarın yokmuşçasına küfür etmesi ajxşvjxşckzşcjxj

  Hepinizi çok seviyorum💖

  Hadi eyw