Yârem ● Yarı Texting (tamamlandı)

Bölüm 77 ● "Biz Az Önce Ne Bok Yedik?"

  10/10 feelslik bir bölümle geldim bebeklerim, keyifli feels geçirmeler ahahshdhdhjxfjf

  ●●●

"Ay, elin kırılmasın Doğan! Ne hale getirmiş çocuğumun gözünü!?" Annem söylenerek eti tekrar gözüme yapıştırınca midemin ağzına geldiğini hissettim. Çiğ ete dokunamazdım ben, ama annem gelip gözüme yapıştırmıştı. Morarsa daha iyiydi aq.

"Hak etti!" Doğan Abi bana ters bakışlar atarak bunu söylediğinde başımı salladım. "Bence de abi, istiyorsan az daha dövebilirsin."

Doğan Abi tam kalkacakken babam onu tutup tekrar yerine otutturdu. "Lan bir dur! Feda sen de kes sesini!" Diye bağırınca sırıtıp ağzıma hayali bir fermuar çektim.

"Meray, çabuk açıkla. Ne bu olayın aslı?" Deyince Doğan Abi, bütün gözler onu bulmuştu. Meray'ın utançtan yanakları kızarınca ben el attım olaya.

"Abi onluk bir durum yok, Meray'a ben aşık oldum."

"Lan bir sus, elimde kalacaksın şimdi! Hala aşk diyor ya!" Doğan Abi sinirle gülerek tekrar Meray'a baktı. "Konuşsana kızım!"

Meray derin bir nefes verdi ve babasına baktı. "Feda doğru söylüyor baba. Ama eksik konuştu." Bana kısa bir bakış attı. "Tek seven Feda değil." Diye mırıldandığında gülümsedim. Babasından ilk kez bu kadar çekimdiğini görüyordum, ama yine de beni düşünüyordu.

"Kızım ne diyorsun sen? Kafayı yiyeceğim, daha yaşınız kaç başınız kaç?"

"Aşkın yaşla ne alakası var, Doğan? Emir'e aşık olduğumda ben de Feda'nın yaşındaydım! Hadi beni geç, siz Zeynep'le çocukluk aşkısınız!" Annem bizi savunmaya başladığında Zeynep Abla bile ona hak vermişti.

"Deniz haklı Doğan," dedi. Herkes ona şaşkınlıkla bakarken, o gülümseyerek Meray'ın elini tuttu. "Seni tedaviye ikna eden Feda mıydı?"

Meray'ın kızarık gözleri benimle annesi aradında mekik dokudu bir süre. Sonra iç geçirdi ve başını salladı. "Evet anne."

Zeynep Abla, Doğan Abi'ye baktı. "Bence bu noktada bize laf söylemek düşmez hayatım. Meray'ı biz ikna edemezken Feda etmiş ve kızımız şu an yanımızdaysa bunu Feda'ya borçluyuz." Zeynep Abla'nın gözleri dolarken gelip yanıma oturdu ve bana sarıldı.

"Teşekkür ederim oğlum," diye mırıldandı sadece benim duyabileceğim bir sesle. Ben de ona sarıldım. Çok geçmeden gülümseyerek ayrıldı ve gözlerini sildi.

"Şimdi Doğan'cığım, çeneni kapatıyorsun." Diye kocasını azarlayınca sakinleşmiş olan Doğan Abi güldü ve başını salladı. Göz göze geldiğimizde bir şey dememişti.

Sırıtarak Meray'a baktım. "Ee, izni kaptık mı biz şimdi?" Diye sordum.

"Orasını düşüneceğiz. Ama bu kızın bir daha ağladığını göreyim Feda, seni gebertirim." Dedi Doğan Abi. Babam atıldı ordan. "Senden önce ben gebertirim kardeşim, rahat ol."

Herkes onların bu konuşmasına gülerken ben Meray'ın güzel yüzüne baktım. Siyah saçları biraz dağılmıştı ve gözleri hala kızarıktı. Çok ağlamıştı. Çok ağlamıştık. Ama ben bunları telafi etmeye hazırdım. Ben onu güldürmeye hazırdım.

"Kanka, az önce birbirinizi yiyordunuz,ne ara böyle oldunuz amınakoyim?" Sarp bizimkilere garip bakışlar atarken piç gülümsememi attım. "Bu da bizim serseri serbest stilimiz bebeğim, alışacaksın yavaş yavaş."

"Siktir ordan," dedi ve gülerek önüne döndü.

Büyükler artık bizim konumuzu konuşmaktan sıkılmış olmalıydılar ki, bence daha sonra Doğan Abi özel olarak dövecekti beni, konuyu kapatıp başka şeyler konuşmaya başlamışlardı. Birlikte birer bardak çay içtikten sonra herkes odasına çekilmişti çünkü hepimiz yol yorgunuyduk.