Yârem ● Yarı Texting (tamamlandı)

Bölüm 25 ● Civciv

Not: Bölümü okurken aşırı feels geçirebilirsiniz,hastane masrafları müessesemize ait değildir. İyi okumalar efendim vkxşvkxlcklxcj

●●●

  "Bilinmeyen... Ne desem bilemiyorum." Dedim. Fena düşmüştüm. Bu kız edebiyat yapamıyorum falan demişti ama kesinlikle edebiyatı parçalıyordu. Onun eşit ağırlık ya da sözel okuduğuna emindim.

Yaremli mesajı silmeye üşenip bana gönderdiğinde gülümsedim. Tekrar bir şeyler yazmaya başladı.

Bir şey demene gerek yok.

  "Baksana... Adını söylememekte ısrarcısın madem, ben de sana Yarem diyebilir miyim? Hoşuma gitti."

  Bir an duraksadı ve bedeni kaskatı kesildi. Kaşlarım çatıldı. "Yanlış bir şey mi söyledim lan?"

  Yok lan, heyecanlandım birden. Yavaş söylesene oğlum kalp krizi geçirecektim!

Bu arada, hani konuşmayacaktık?

  "Hani yan yana gelmeyecektik?" Bir şey yazmadığında ona daha sıkı sarıldım. "Boş versene, ben artık salıyorum. Aşık olursam da olurum anasını satayım, hem sen böyle güzel severken ben kendimi asalak gibi hissediyorum kızım. Konuşmaya devam edelim. Elbet bir gün çıkarsın karşıma."

  "Feda,yapma." Diye fısıldadığında yutkundum. "Sana iyi gelmem."

  "Buna sen karar veremezsin gerizekalı."

   "Kes sesini aptal herif," hala fısıldayarak konuşuyordu. Güldüm ve onu düşündüm yine. Acaba o nasıl görünüyordu?

   "Gamzelerin var mı?" Diye sordum. Telefonunu açtı yine. Hadi ama!

Hayır.

Ama seninkiler yetiyor :D

"Benimkiler gamze değil ki bence. Sadece gülünce yanağım kırışıyor o kadar."

  Onu bulamayanlar da var.

  Gülerek telefonunu elime aldım. "Bakabilir miyim?" Dedim sakince.

"Hı-hım." Bunu bile fısıldayarak söylemişti. Sesinin tınısını anlamaya çalışsam da başaramıyordum. Kendime küfrederek telefonu karıştırmaya başladım. Benimle alakalı neler vardı merak ediyordum.

  Telefonda bir İnstagram bir de Whatsapp vardı zaten. İnstagram' a girdim önce. Sadece o gördüğüm hesabı vardı. Arada yorumlarda konuşuyorduk. Takip ettiği tek kişi bendim. Gülümseyerek çıkıp galeriye baktım. Bu sırada o da başını başıma yaslamış ne yaptığıma bakıyordu. Galeriye girince biraz kasıldığını hissettim. Aynı şey bana da olmuştu. Çünkü tek bir klasör vardı ve 300'e yakın fotoğraf barınıyordu. Hepsi de bana aitti. Bazıları benim paylaşımlarım olsa da bir çoğu habersiz çekilmiş fotoğraflarımdı. Birinde kantinde uyuyordum, bir diğerinde Sefa ile müzik odasında takılıyorduk. Sonraki fotoğrafta ise Yaren vardı, otobüste onun omzunda uyuyordum. Tekrar kaydırdığımda bu kez tek başımaydım. Staddaydım. Tam da oturduğumuz bu yerde hüngür hüngür ağlıyordum. O gün annemin kemoterapi aldığı ilk gündü, ayrıca bilinmeyenin bana yazdığı gündü. Bu fotoğrafa daha fazla bakmak istemeyerek kaydırdım. Bu kez Meray vardı. Ona telefonumdan bir şeyler gösterirken çekilmişti.

  Diğer fotoğraflarda da benzer şeyler olacağını tahmin ederek telefonu ona verdim, biraz konuşmak istiyordum.

  "O fotoğrafları ne zamandır çekiyorsun?" Dedim boşta kalan tek kolumu beline dolarken. Kız derin bir nefes aldı ve yazmaya koyuldu.