Yârem ● Yarı Texting (tamamlandı)

Bölüm 67 ● Bir Tek Sana Güvendim

  Bu bölüm fena, kendinizi hazırlayın valla djksjxmx

  Keyifli okumalar bebeklerim, satır aralarında buluşalım💕

●●●

İnsanlık... Lafa gelince hepimiz insandık, öyle değil mi? Hepimiz hayvanları sever, kadına şiddete tepki gösterirdik. Çünkü insan olmak bunu gerektirirdi. Bunları dile getirmekle ilgili bir sorunumuz yoktu çok şükür, ama bu insanlık denen kavramı neden icraata dökemiyorduk? Neden merhamet denen duygumuzu kaybetmiştik? İnsanlar ne zamandan beri sevmeyi unutmuşlardı? Sevmenin anlamını biliyor muyuz ki biz?

Karşımda duran şerefsiz güya seviyordu, öyle değil mi? Sevdiği için Meray'ın hayatının içine sıçmıştı. Meray beni seviyor diye beni yaralamaya çalışıyordu. Sevmek bu kadar ucuzlaşmış mıydı? Sevmeyi geçin, insanların kalbi bile beş para etmezdi.

Annemin güzel sesi mekanda yankılanırken anneme baktım. Gözleri dolmuş şok içinde Ece Ablalara bakıyordu. Onlar ise... Hayal kırıklığıyla bakıyorlardı ekrana.

Annem videonun konusundan bahsederken elimi sertçe Meray'dan kurtarıp sahneye koştum. Ozan memnunca bir sırıtışla beni bekliyordu.

"Orospu çocuğu!" Hayatımda atmadığım en sert yumruğumu yüzüne indirirken bir kırılma sesi duydum ama durmadım.

Hayatımda olan en değerlilerimi kırmaya nasıl cürret ederdi? Benim annemi nasıl rencide edebilirdi? Ben buna izin vermezdim.

O piçi orda ne kadar dövdüm bilmiyorum ama en son babam ve kardeşlerim zorla ayırmışlardı beni. Ekrana baktığımda Erdinç Abi'nin çoktan kapattığını gördüm videoyu. Ama kapatsa ne yazardı, herkes her şeyi öğrenmişti işte.

"Nereden biliyor lan bu piç!?" Cefa bana doğru bağırınca sinirle kolumu elinden kurtardım. "Ben ne bileyim lan?"

Cefa bana sinirle bakarken Sarp ve Arden'e işaret çaktı. Dayılarım ve amcalarımla birlikte hızlıca mekanın boşalmasını sağlamışlardı. Sandalyeye oturmuş sakinleşmeye çalışıyordum bende.

Elime soğuk bir şey deyince irkildim. Meray, gözleri dolu dolu, titreyen elime buz koyuyordu. Biraz morarmıştı.

Meray sessizce önümde dizlerinin üzerine oturmuş işine devam ediyordu. Konuşmadım. Annemi izledim sadece.

"Ece, yemin ederim üzülmemenizi istemediğim için-"

"Tabii ki üzüleceğiz Deniz! Sen bunu bizden nasıl saklayabilirsin ya? Aklım almıyor yemin ederim!" Ece Abla sinirle saçlarını savurdu ve tavana bakıp derin bir nefes verdi.

"Kim bilir ne kadar acı çektin? Kim bilir Emir kaç kez kendi başına bunu atlatmaya çalıştı? Biz neden onun yanında olamadık!? Ben neden kardeşime sarılıp her şeyin güzel olacağını söyleyemedim!?" Bunları söyleyen Olcay Amcamdı.

"Üzerine gitmeyin, bu işi beraber düşündük. Hepiniz farklı şehirlerde, farklı ülkelerdesiniz. İşinizi gücünüzü, ailenizi bırakıp hastanelerde sürünmenizi istemedik. Sadece sizin iyiliğiniz için!" Babam annem korumaya çalışsa da herkes çok kırgındı. Herkes çok kızgındı ve sonuna kadar haklılardı.  

  Sarp'ın sesiyle sahnenin önünde tartışan ailemden gözümü çekip ona odaklandım.

" Her şeyi bırakın da, bu piç nereden öğrendi bunu?" Sarp sinirle yumruklarını sıkıyordu. Sefa bile üzgündü.

"Feda sayesinde dedi, bir alakası var mı Feda?" Sefa benimle alakalı olmadığından emindi, bunu biliyordum. Sadece merakından soruyordu.

Bu benim de aklımı karıştırıp duruyordu.