Yârem ● Yarı Texting (tamamlandı)

Bölüm 59 ● Spam Manyağı Yapmak

Meray: Berk'e öldürecek gibi bakmaktan vazgeçmelisin

Feda: Cefa'nın yerine yapıyorum bunu

Feda: O üzgün ve Yaren için tepkisini gösteremiyor

Meray: Farkındayım ve bunu istemezdim

  İç geçirip başımı kaldırdım ve hemen yanımda oturan Feda'ya baktım. Telefonda mesajımı okumuş olacak ki gözleri beni buldu. Omuz silktim, yapacak başka bir şeyim olmadığından. Mesajıma cevap vermeyip telefonu yanına bıraktı ve bu kez bana bakmaya başladı, Berk'e değil.

   Bu konuda çok şey yapmak istesem de bir şey yapamıyordum. Cefa benim kardeşimdi ve onun acı çekmesini istemezdim tabii ki. Ama Yaren ve Berk birbirlerini çok seviyorlardı. Dürüst olmak gerekirse Berk'in ne bana ne ablama bir yanlışını görmemiştim. Aksine çok iyi davranıyordu. Onu seviyordum.

  Bu da hayatın önemli kurallarından biriydi işte. Birinin mutluluğu başkasının canını yakabilirdi.

  "Baldız, biz gidelim. Yaren'in dinlenmesi gerek." Berk samimi bir gülümseme gönderip kalktı ve Yaren'i de kaldırdı.

  "Tamam, sonra konuşuruz." Dedim. Yaren bize el salladı ve odadan çıktılar. Bir süre sessizlik olduktan sonra Sefa ayaklandı.

  "Atlas mesaj attı, Kadıköy'e gidiyorum ben. Gelen var mı?"

   "Ben geliyorum, burada daha fazla kalmak istemiyorum." Cefa da bitkin bir şekilde ayaklandı ve gelip bana sarıldı. "İyi ol."

  "Önce sen iyi ol. Ben idare edebilirim." Cefa güldü ve saçlarımı karıştırıp uzaklaştı. Ardından Sefa ile sarıldık.

  "Bu arada, sen şarkı söylerken videoya aldım ve paylaştım. Haberin olsun."

  Hışımla çekildim. "Ne? Şaka mı yapıyorsun?"

  Sefa tedirginlikle sırıttı. "Asla yapmam öyle şeyler."

  Tüm sinirim tepeme çıkarken Sefa bunu fark etmiş olacak ki odadan koşarak çıktı. Ben de ardından koştum ama çoktan koridorun sonuna gitmişti bile. Kendimi yormayıp bağırmayı tercih ettim.

  "Seni spam manyağı yapacağım, duydun mu beni Sefa Ber-"

  Ağzıma kapanan bir el cümlemi kesmiş ve diğer el de belime sarılıp beni odaya çekmişti. Tabii ki Feda olduğunu biliyordum. Odaya girince ağzıma kapanan elini çekti ama belimdeki eli tam aksine daha da sarılmıştı.

  Diğer kolu da bedenime sarılırken elim kapı kolunda kalmış ve bütün kanım çekiliyor gibi hissetmiştim. Kalbim deli gibi atıyordu. Sanki vücudumun çevresinde bir metrelik bir kapsama alanı vardı ve Feda ona her girdiğinde kalbim saniyede 150 falan atmaya başlıyordu.

  Yanağını saçlarıma yasladığını hissettim.

   "Bütün hastane senin cırtlak sesini duymak zorunda mı lan?" Gülerek söylediği bu cümleye ben de gülümsedim. "Kardeşin de beni delirtmeseydi o zaman."

"Haklısın."

  Saçlarımı öptü ve ellerini çekti. Ben hala öpücüğün etkisindeydim.

  Feda.

  Beni.

  Öpmüştü.

  Yutkundum ve derin nefesler alarak arkamı döndüm. Yüzünde müthiş bir gülümsemeyle bana bakıyordu. Onun gamze olmadığı konusunda ısrar ettiği ama benim de tam aksini düşündüğüm çizgiler yanağında oluşmuştu bile. Güzel gözleri pırıldayarak bakıyordu gözlerime.