Yârem ● Yarı Texting (tamamlandı)

Final 🎶

   Hepimiz az biraz buruğuz,değil mi? :')

  Multi: Norm Ender- Yarem :'))

Satır aralarında buluşalım aşkımlar, umarım beğenirsiniz❤

●●●

  Hani bazı sabahlar içiniz dolup taşarak uyanırsınız. İçiniz içinize sığmaz. Daha üç saniye önce gözlerinizi açmanıza rağmen kalbiniz deli gibi çarpar heyecandan...

Hayatımda ilk defa böyle uyanmıştum. Hayatımda ilk defa bu kadar mutlu uyanmıştım.

Bugün o gündü. Bugün, Yarem'in doğum günüydü ve ben ona öyle bir hediye hazırlamıştım ki...

Sırıtarak yatakta doğrulup telefonumu elime aldım. Saat daha çok erkendi. Meray hala uyuyordu muhtemelen.

Hızlı bir şekilde kalkıp üzerime siyah kotumu ve siyah, kapşonlu sweatshirtümü geçirdim. Çoraplarımı da giyindikten sonra bilekliklerimi takmak üzere aynanın önüne gittim. Bir sürü bilekliğin arasından, Meray'dan yürüttüğüm pembe bilekliği taktım. Bana uğur getirdiğine inanıyordum.

Saçlarıma dokunmadım, dağınık seviyordum daha çok. Meray'ın en sevdiği parfümümü de sıktıktan sonra hazırdım.

Bugünü tamamen ona ayıracaktım. Dün Doğan Abi ile konuşup izini kapmıştım. Normalde her zaman ailesiyle geçirdiği doğum gününü bu yıl benimle geçirecekti. Ailesiyle sonra kutlayacaklardı. Tabii bundan Meray'ın haberi yoktu ama olsundu.

Odamdan çıktığımda evin sessiz olduğunu farkettim. Herkes uyuyordu muhtemelen. Bu yüzden üzerime siyah montumu da alıp çıktım evden. Meray'ların evin önüne gidince Yaren'e mesaj atıp kapıyı açmasını istedim. Bir kaç dakika içinde açmıştı.

"Günaydın, kanka." dedi sırıtarak. "Günaydın. Meray uyuyor, değil mi?"

"Uyuyor."

"Annenler?"

"Babam işe gitti, annem de yeni uyandı." Doğan Abi'nin evde olmamasının verdiği rahatlıkla içeri girdim. Koridorda beni Zeynep Abla karşılamıştı.

"Günaydın Zeynep Abla, nasılsın?"

"Günaydın oğlum. Ben iyiyim, sen nasılsın?"

"İyiyim ben de. Şey, iznin olursa Meray'ı uyandırabilir miyim?" Zeynep Abla cevap vermek yerine gülümseyerek başını salladığında ben de gülümsedim ve Meray'ın odasının önüne gittim. Yavaşça açıp içeri girdiğimde önce yanlış bir durumda olabilir diye hızlıca göz gezdirdim. Ama benim kız yorgana sarılmış mışıl mışıl uyuyordu.

Sessizce kapıyı kapatıp yanına gittim. Yatağa yavaşça oturdum. O kadar güzel uyuyordu ki... Dokunmayı bırakın, bakmaya kıyamıyordum. Meray gülerken çok güzeldi, ağlarken çok güzeldi, sinirliyken bile çok güzeldi. Ama en güzel olduğu an, uyurkendi. Masum güzelliği tam olarak ortaya çıkıyordu. Ona en çok uyurken aşık oluyordum sanırım.

Her ne kadar kıyamasam da uyandırmam gerekiyordu. Gülümseyerek eğildim ve dudaklarımı dudaklarına bastırıp geri çekildim. Birazcık kıpırdandı ama uyanmadı. Güldüm ve tekrar öptüm. Bu kez daha uzun kaldığımdan olsa gerek, dudaklarını kıpırdatmıştı. Uyandığını anlayıp çekildim. Gözlerini aralamış bana bakıyordu.

Ellerimle yüzüne gelen simsiyah saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdım. "Günaydın, güzelim."

"Günaydın." Gülümseyip dikeldi ve şişmiş gözleriyle gözlerime baktı. "Neye borçluyuz bu güzel sabahı, Feda Bey?"