Yârem ● Yarı Texting (tamamlandı)

Bölüm 21 ● Zayıflamak

"Cefa, evladım, ben o valizi götürdüğünden emin değilim." Babam Cefa'nın saçlarını okşayarak ona 'bu çocuk benden çıkmış olamaz' bakışları atıyordu.

Onlara gülerek baktım. Cefa uykudan kalktığı için baya sersemdi ve taşıdığı valizi otoparkın ortasında bırakıp yürümeye başlamıştı. Babam onu uyarınca iç geçirerek geri döndü ve valizi tekrar alıp içeri girdi. Babam güldü ve başını iki yana sallayarak bana baktı.

"Biz annenin doktor muayenesine gidiyoruz." Dedi.

"Sonuçlar mı çıkmış baba?" Diye sordum,biraz da korkarak. Babam başını iki yana salladı tekrar. "O iki gün sonra,şimdi genel kontrole götüreceğim."

Babamla vedalaşıp elimdeki valizi sıkıca kavradım ve apartmana girdim. İki haftadır Rize'deydik. Zaman çok hızlı geçmişti. Bu süre zarfında Bilinmeyen kızla baya yakınlaşmış ancak bir yol kat edememiştik. Hala kendiyle ilgili bir şey söylememekte kararlıydı.

Annem son günlerde daha bir yorgun görünüyordu. Tümörün büyümeyi durdurmamış olma ihtimali götümü tutuşturmuştu açıkçası.

Eve çıkınca ben valizleri bırakana kadar Sefa çoktan kapının önünde bitmişti bile.

"Ben Yaren kankimin yanına gideceğim,gelen var mı?"

"Ben!" Cefa acele acele odasından çıkınca ona baktım. "Uykun yok muydu lan senin?" Omuz silkti ve o da kapıya gitti.

"Kaçtı."

Onlar gitmeye karar verince ben de evde boş boş oturmamaya karar vererek peşlerine takıldım. Hem... Her neyse.

Aşağı kata inip direkt Yaren'lerin evine gittik ve zili çaldık. Bir kaç saniye sonra kızların sesleri gelmeye başlamıştı.

"Meraaaay! Kapıya bak lan."

"Sen daha yakınsın kızım!"

"Ama sen de küçüksün!"

"Boş yapma Yaren,aç şu kapıyı!" Meray'ın cırlamasını duyunca yüzümü buruşturup güldüm. Az sonra homurdanarak Yaren açtı kapıyı.

"Nihayet!" Sefa söylenerek Yaren'e sarılınca Yaren de küçük bir çığlık atarak ona sarıldı. Sinirlerim bozulsa da çaktırmadım ve gülümsedim.

"Ne zaman geldiniz siz?Ay vallahi çok özledim." Sefa'dan sonra bana ve Cefa'ya da sarıldı. O sırada koridordan paldır küldür sesler gelmeye başladı.

"Yaren!? Ne bağırıyorsun lan,ne old-" Meray'ın cümlesi bizi görünce kesilmişti. Kendim için konuşuyorum,ben de onu görünce şoka girmiştim.

Meray... Öyle bir zayıflamıştı ki!

"Ne oldu lan sana böyle!?" Dedi Sefa, kısa bir sessizlikten sonra. Meray'ın gözlerinin altı mosmordu ve zaten bembeyaz olan teni bu kez solgun gözüküyordu. Çok... Hastalıklı duruyordu.

Meray gülümsedi. "Ne olmuş ki?"

"Şu hâline bak! Çok fazla zayıflamışsın Meray." Bu kez ben tepkimi koydum. Eğer okuldaki o aptallar yüzünden iki haftadır yemeyi kestiyse... Allah'ım, düşüncesi bile kafayı yedirtiyor bana. Eğer böyle bir olay varsa tüm okulu onların başına yıkarım!

İyi de sana ne? Dedi içimden bir ses. Bir an duraksadım. Şey,kardeşim gibi sonuçta. Aynı şeyi Yaren yapsa yine böyle bir tepki verirdim sanırım.

"Yok lan, aynıyım hala." Deyip güldü ama biz gülmemiştik.

"İçeri geçelim isterseniz, orada konuşuruz." Dedi Yaren, gerildiğimizi fark etmişti. Hep birlikte salona geçip oturduk. Doğan Abi'ler evde değillerdi,işe gitmişlerdi.