Medical Mission

3.3K 64 4
                                    

Jennie

"Hi Jen Good Morning!" pagbati sakin ni Irene habang papalapit ako sa coordinator ng university na si Mr. Oh.

"Good Morning" sabi ko naman habang nakikipagbeso sa kanya.

"I didn't know you'll be here" sabi niya after pulling out from the hug.

"It was supposed to be my Dad kaso may biglaan siyang meeting with the University board kaya pinakiusapan niya ko na maging reliever niya"

She nods her head and she smiled at me. She was staring at me na parang may gusto siyang sabihin but she's holding back.

"What is it?" tanong ko na sa kanya para naman ivoice out niya na kung anong nasa isip niya.

"Sorry. I was just wondering kung alam ba ni Lisa na ikaw ang aattend on behalf of your Dad?" she asked.

Yeah yan den actually ang tanong ko coz I myself don't know kung alam ba niya na I will be joining the mission. Sandali akong natahimik then when I'm about to answer Irene, a brown orb met mine. She was looking at me and she looks shocked to see me here. Well, I guess I know the answer to her question already. To ease the awkwardness on our gazes, I chose to give her a smile na lang and fortunately, hindi naman ako napahiya when she smiled back. God! She looks amazing even it's still too early.

"Yeah, I think she already knew" sabi ko shifting my gaze back to Irene.

"Okay. It's been a while since nakasama ka namin sa mission. It's good to have you back Jen"

"Thanks" sabi ko naman then nagpaalam na muna si Irene kasi kailangan niyang tumulong sa pagaayos ng mga supplies na kakailanganin nila sa medical mission.

Mr. Oh approached me and introduced me to the students. Seeing them bring back a lot of memories in me during college. Memories conducting medical missions every University week and memories together with Lisa. Old times. Old good times.

After an hour of preparations ay isa isa nang sumakay sa mga assigned buses ang mga students as well as the nurses. I decided na paunahin na muna ang mga estudyante sa bus and let them settle first bago ako.

"Jen!!" a voice called me and I looked back and see Chaeng rushing to me. Behind her is Lisa.

"Hey?" I ask smiling at her.

"Why don't you just join us sa car? Okay lang naman diba Lisa?" pagaya sakin ni Chaeng then she looked back to Lisa na papunta na sa kotse niya. Lisa didn't talk but she nods. Chaeng cheekily smiled at me and hook her ams to mine at hinila ako pasakay sa kotse ni Lisa. I looked at Mr. Oh and I give him the 'is it okay' look and he also nods.
Hindi ko alam kung okay lang ba talaga kay Lisa o napipilitan lang siya dahil si Chaeng ang humiling sa kanya and she can't say no to her bestfriend. Parang nabasa naman ni Chaeng ang naiisip ko and she said, "Okay lang yan, akong bahala" habang nakangiti sakin. Tumango naman ako dahil hindi ko rin magawang tumanggi kay Chaeng dahil napalapit na rin ako sa kanya dahil sa tagal ng pinagsamahan namin ni Lisa. Kahit papano we get to build a friendship between us. Naaalala ko pa nga noon, kapag nagkakatampuhan kami ni Lisa, si Chaeng yung nagiging moderator/ bridge/messenger namin. Since naging kami ni Lisa wala siyang kinakampihan samin ni Lisa kapag nagaaway kami, kahit na si Lisa pa yung bestfriend niya. Palagi niyang pinapakinggan both sides of the story. And I'm thankful of her because of that. I was able to release all my stress kapag nagkakatampuhan kami by telling her how I feel and Chaeng always listens well.

When everyone was settled, Lisa started the car's engine at sinimulan niya nang sundan yung mga bus na nauna nang umalis. Chaeng seated on the shotgun seat while me and Irene was at the backseat. Tahimik lang ako sa backseat habang nakikinig sa kwentuhan ni Irene at Chaeng about their patients, at ganun den naman si Lisa. Her eyes were fixed on the road. Chaeng and Irene stopped talking and fell asleep habang ako naman ay minabuti na lang na magcheck ng mga emails ko dahil baka may importanteng documents or messages na need kong makita agad. Well it seems everything is fine dahil wala naman akong urgent emails na need ng attention ko. I looked at the rearview mirror para tignan ka sana ng palihim but I didn't expect na nakatingin ka rin pala sakin. Nagtama ang mga mata natin pero bigla kang umiwas ng tingin at muling itnuon ang iyong atensyon sa daan kaya naman nagdecide na lang ako na matulog na lang den coz I can't stand the silence as well as the awkwardness between us right now.

Officially Yours 2 [COMPLETED]Where stories live. Discover now