Operation

3.1K 65 0
                                    

Lisa

"Good job everyone!!" sigaw ni Jisoo matapos ang matagumpay na anim na oras na operasyon at sabay sabay na nagpalakpakan ang mga doctor at nurses na nasa loob pa rin ng operating room.

I looked at the clock habang naguunat ng dahil sa pagkangawit dahil sa tagal ng pagkakatayo, and I see that it's already quarter to five in the morning. We started the operation at hindi naging madali ang lahat kaya naman inabot ng halos anim na oras.

"Good job Lis" a voice from behind talked. I know it was Jisoo, so, I turned around and see her smiling to me from ear to ear. "Thanks. You did great" sabi ko naman habang nakangiti ng bigla niya kong yakapin. "It's nice to have you back" she said against my chest that made me smile again, so I also hugged her back. After a few seconds, she broke the hug and said, "I need to go outside and deliver the good news to Jennie" Ngumiti naman ako at tumango.

I watched Jisoo as she got out of the operating room. Then I almost jump when someone hugged me from behind. Tinignan ko yung mga kamay na nakayakap sa bewang ko at hindi ako pwedeng magkamali kung sino ang nagmamay ari ng mapuputi, maliliit at makikinis na mga brasong nakayakap sakin ngayon. It's Chaeng. She hugged me tight then I heard her small sobs against my back that made me frown. Is she crying? I stay still for a few seconds but I managed na kumalas mula sa mahigpit niyang pagkakayakap para iharap ko ang sarili ko sa kanya. I turn around and I see her looking down on the floor, hiding her face at me.

"Hey, what's wrong?" tanong ko and all she did was to shake her head, so, I hold her chin up to face me.

"Hey Chipmunk, why are you crying?"

"I'm just.. I'm.. I'm just so happy. I'm happy that you're back" sabi niya while pouting her lips and smiling, habang pinupunasan yung mga luha sa mga mata niya gamit yung likuran ng mga palad niya.

"Aaawwww. My baby chipmunk don't cry" sabi ko naman in a baby tone habang pinupunasan yung mga luha niya using my right thumb. I know she's happy that I'm finally back. Back to my old self, back in doing what I love. Tulad niya, I myself is very happy, dahil alam naming pareho na hindi naging madali. I know how she feels so I smiled at her and I hugged her at niyakap niya naman ako ng mahigpit in return.

I broke the hug and I cupped her cute chubby cheeks using both of my hands and I looked straight into her eyes.

"Thank you Chaeng" sabi ko ng buong puso sa kanya habang nakangiti.

"For what?" tanong niya naman.

"For not giving up on me"

She smiled back at me at nagulat na lang ako ng bigla niya kong dambahan at akbayan.

"Andrama mo! Mabuti pa ilibre mo na lang ako ng pagkain. Magcelebrate tayo!" sabi niya habang nakaakbay pa rin sakin.

"Sige. What if kung magpadeliver na lang kaya tayo? Tapos dun natin kainin sa rooftop para makapagpahinga na muna tayo habang pinapanood yung pagsikat ng araw. Napagod ako eh"

"Sure! Ako nang oorder" sagot niya.

"Okay. Just get my wallet in my office" sabi ko naman.

"Okay. Hintayin mo na lang ako sa rooftop" sabi niya naman then nauna na siya palabas ng operating room.

Andito pa rin ako sa loob ng operating room coz I want to make sure na properly maililipat si Daddy Henry sa ICU. He's still unconscious but thank God the operation went well. Atlast, naoperahan na rin siya at hopefully magtuloy tuloy na yung pagbuti ng lagay ng puso niya. When I heard the news na isinugod siya sa ospital, nakaramdam ako ng takot and when I saw Jennie crying over her Dad's condition, that is the time na naisip ko na kailangan ko nang magdesisyon. It's now or never kumbaga. Natatakot man ako sa pwedeng mangyari lalo't buhay ng isa sa mga mahal ko sa buhay ang nakasalalay sa mga kamay ko, pero kailangan ko tong gawin, hindi dahil ito yung gusto niya, hindi lang para kay Jennie, kundi dahil dahil ito yung sinumpaan kong tungkulin.

Officially Yours 2 [COMPLETED]Where stories live. Discover now