Officially Yours 2 [COMPLETED]

Rooftop

Lisa

No one speaks hanggang sa makabalik kami sa opisina ko mula sa rooftop. Pagbukas na pagbukas pa lang ng pinto ay agad akong sumalampak sa couch. I didn't talk. I remain seated on the couch doing nothing habang nakatingin sa mga pagkaing inihahain ni Chaeng sa lamesa.

"What happened" tanong ni Chaeng matapos niyang tanggalin sa mga paper bags yung mga pagkaing inihain niya sa lamesa.
She looked at my hand at hindi ko napansin na hawak hawak ko pa rin pala yung hot choco na bigay ni Jennie. Chaeng eyed me but she refused to say something. Alam ko namang hinihintay niya lang akong magsalita at magkwento.

I heave a deep sigh first then I decided to let this feeling out.

"I met Jennie.." sabi ko, don't know how to continue my story.

"And?" she asked.

"And I almost kissed her" I confess.

Wala akong nakitang ni maliit na bakas ng pagkagulat sa mukha ni Chaeng mula sa mga sinabi ko.

"And?" tanong niya ulit.

"And I walked out" sagot ko naman.

"Why?" she asked.

Is she seriously asking me why?

"Seriously? You're asking me why Chaeng?" I annoyingly asked.

Hindi ko alam kung bakit ako naiirita pero hindi ko kasi maiwasan.

"Bakit ka nagagalit? I'm just asking" sagot niya naman.

"You are pointing out something, bakit kasi hindi mo pa sabihin kung ano?"

"Fine. Why did you tried to kiss her? Alam mong may boyfriend na siya right?" she asked.

"I know! kaya nga hindi ko den alam kung anong pumasok sa isip ko at ginawa ko yun. Kaya nga hindi ko tinuloy eh" sagot ko naman.

"But the point is you still tried to kiss her! Umamin ka nga Lisa, gusto mo pa ba siya? Mahal mo pa ba siya?" she asked straight into my eyes.

Sandali akong natahimik. Unsure to what I should supposed to answer. Do I still love her? Yes. Pero natatakot ako. Natatakot akong aminin sa sarili kong mahal ko pa rin siya, natatakot akong mahulog ulit sa kanya kasi natatakot akong masaktan ulit.

"Lis, you know you can tell me everything" she said holding me on both of my shoulders and looking straight into my eyes.

"Mahal mo pa ba siya?" tanong niya ulit.

"I do. I still love her Chaeng, at never namang nawala yun" sagot ko naman.

"Bakit mo kailangan pang pahirapan ang sarili mo when you can choose to be happy?" sabi niya.

I shook my head and answered, "Natatakot ako Chaeng. Natatakot akong masaktan ulit. Mahal ko siya pero sa tuwing nakikita ko siya naaalala ko lagi yung gabing iniwan niya ko"

"alam mo kung anong solusyon dyan sa problema mo?" she asked and I just looked at her, waiting for her to continue on. " Magpatawad ka"

"Pano bang magpatawad?" sabi ko habang nakatingin sa kawalan.

Gusto ko. Gustong gusto kong magpatawad kaso hindi ko alam kung paano. Hindi ko alam kung kaya ko. I've been hurt, at sa tuwing nakikita ko siya bumabalik lang lahat ng sakit. Sana nga ganun lang kadali makalimot pero ang hirap pala lalo na kung matagal mo siyang hinintay, matagal mong ipinagdasal na sana mapansin ka man lang niya, tapos nung napansin ka na binuhos mo lahat ng pagmamahal mo sa kanya kaso ang ending hindi pala sapat, kulang pa rin pala ang lahat, hindi lang pala ikaw yung kailangan niya, kaya sa huli iniwan ka kasi hindi na siya masaya. Sobrang nasaktan ako nung iniwan niya ko, halos mabaliw ako, halos ikamatay ko, at muntik ng mawala ang lahat sakin dahil dun. Tapos ngayon kung kelan na ko unti unting nakakabangon saka siya darating. Kaya itong puso at isip ko nagkakagulo.