Good or Bad?

2.8K 49 5
                                    

Lisa

"I will miss you mahal. Magiingat ka dun ah. Imessage mo agad ako pagdating mo ng Pinas" sabi niya habang nakahawak ang mga kamay niya sa magkabilang pisngi ko.

"Oo naman love. Mamimiss den kita ng sobra. Ikaw ang magiingat dito dahil magisa ka lang. Wala ako dito to protect you. And please come home to me soon" sabi ko naman sabay ng paghalik ko sa tuktok ng kanyang ilong.

She nod her head and I can see the tears forming on the corner of her eyes. So, I pulled her and I hugged her so tight, doesn't want to let her go. I burried my face on her shoulder habang yakap namin ang isa't isa ng napakahigpigpit at habang pinipigilan ko yung pag agos ng mga luha mula sa mga mata ko. Ayokong makita niyang malungkot ako kasi alam kong malulungkot din siya.

Passengers from flight AZ957 to Manila Philippines please proceed to gate 1 now.

"Pano mahal that's my flight na. I have to go now" paalam ko sa kanya matapos naming bumitiw sa pagkakayakap sa isa't isa.

"I will miss you Love. I love you" she said then once again she hug and gave me a sweet soft kiss on my lips before I go inside.

-----

Jennie

I suddenly felt lonely ngayong magisa na lang ulit ako dito sa apartment ko. The last three days that Lisa is here was the happiest kaso ambilis lumipas nang araw at kailangan niya na ulit bumalik ng Pinas.

I slump my body on the bed pagkauwi ko galing airport pagkatapos kong ihatid si Lisa. I throw my bag on it at saka ako humiga. I already miss her kahit sandali pa lang kami nagkakahiwalay ulit, parang di na ko sanay eh. I caressed the mattress where she used to sleep habang inaalala ko ng nakangiti yung masasayang moments namin sa kama na to. Then, I am now looking at the ceiling reminiscing about all the things we've done and all the places we've visited. Sobrang saya. I was about to get up na nang mapatingin naman ako sa small red box na regalo niya para sakin at hindi ko naman maiwasang mapangiti habang inaalala ko yung naging reaksyon ko nung binigay niya yun sakin.

Flashback

Oh my God is she gonna propose to me? Is she? yan yung naiisip ko ngayon habang nakatingin ako sa small red box na inilabas niya mula sa bulsa ng kanyang pantalon. I hold my breath waiting for her to kneel in front of me and ask my hands in marriage once again. Yung luha ko nangingilid na sa mga mata ko pero pilit kong pinipigilang bumagsak dahil ayokong sirain yung moment namin hanggang sa binuksan niya na yung regalo niya para sakin.

My eyes was focused on the redbox and I can hear my heartbeat beating loudly. I swallowed the lump in my throat habang unti unting nirereveal ni Lisa yung laman nung box but I was a bit disappointed when she pulled out a bracelet instead of a ring from it. Bakit naman kasi sa ganyan kaliit na box nakalagay yung bracelet? Kung ano ano na tuloy yung naiisip ko. Napabuntong hininga na lang ako at natawa ako sa sarili ko dahil sa pinagiisip ko. Pero ang totoo niyan, umasa talaga ko. Pero okay lang, siguro hindi pa talaga ito yung tamang panahon. Pero may plano pa kaya siyang magpropose sakin? Magti-three years na ulit kami together pero mukhang wala pa ata siyang balak magpropose ulit. Pano kaya kung ako na lang yung magpropose sa kanya?

But I shrugged that thought aside and I went to the bathroom para magshower at makapaghanda na lang sa pagtulog kesa kung ano anong iniisip ko.

End of Flashback

----

After 2 months...

"Good morning Jen" pagbati ni Mina habang inilalapag niya yung kape sa table ko.

"Good morning Mina" sagot ko naman.

"Ngapala Jen, I bumped in to Seungho kanina sa lobby and he wants you in his office after you drink your coffee daw"

I furrowed my brows "bakit daw?" tanong ko but she just shrugged her shoulders. "He didn't tell me why"

So, pagkatapos kong inumin yung coffee ko ay agad na kong pumunta sa office ni Seungho like what Mina told me. I have literally no idea kung bakit niya ko pinapatawag sa opisina niya ngayon. Sa pagkakaalam ko naman okay naman ang naging takbo ng mga projects namin. The marketing plan we executed are all working great kaya wala talaga kong kaideideya kung anong ididiscuss niya sakin.

I knocked first. "Come in" he said. I walked inside his room and I saw him sitting comfortably on his swivel chair. Ngumiti siya nung magtama ang mga mata namin.

"Good morning Jen. Sit down" sabi niya pointing to the chair infront of his table.

"Wait lang ha. Isesend ko lang kay Mr. Weir yung hinihingi niyang file"

I nod.

He was actually smiling at mukha namang hindi problema ang paguusapan namin pero hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Sinusubukan kong basahin yung ekspresyon sa mukha niya pero hindi ko talaga siya magawang basahin. He was doing something on his laptop and I was waiting for him to finish and fuck because I was worried sick right now. Parang sasabog na sa kaba yung puso ko. Please naman Seungho bilisan mo na dyan kasi baka himatayin na ko sa kaba dito.

Thank goodness kasi after a few minutes of waiting, atlast hinarap niya na rin ako. His face was so serious now. What the hell? What is happening?

"Why did you call me here?" at hindi ko na naiwasang magtanong.

"Coz I have something to tell you. I have a good and a bad news for you. Alin ang gusto mong unahin?"

Officially Yours 2 [COMPLETED]Where stories live. Discover now