"BEN SENİ DOKUNMADAN DA HİSSEDEBİLİYORUM."
50.Bölüm: Adı Aşk Olsun
*Aşık aşkının peşinden gitmezse adı âşk olmaz.*
RK-
"Ne yapmayı planlıyorsun?" diye soran Bulut oturuşunu dikleştirirken kuzenine yanaştı. "Deniz, böyle gitmeyeceğini biliyorsun."
"Ne varmış böylede!" diyen Deniz sinirli gibi gözükmeye çalışıyordu. Sinirli olursa konuşmazlardı, susarlardı, konuşmazdı, anlatmaz ve anlamazdı. "Hiçbir şey yapmayı planlamıyorum Bulut, ortada plan yapılacak hiçbir şey yok!"
"Yapma oğlum, yapma! Neden böyle devam etmek istiyorsun benim aklım almıyor!"
"Ben hiçbir şey yapmıyorum, hiçbir şey yapmaya devam etmiyorum Bulut!"
"Sorun da bu zaten Deniz, hiçbir şey yapmıyorsun!" Bulut en sonunda sesini yükselttiğinde Deniz koltuğa yaslandı. Badem gözleri kuzeninin mavi gözlerinden uzaklaşırken baktığı koyu kahve gözler de ona yardımcı olmadı. Deniz'e göre hiç kimse onu anlamıyordu. Oysaki hayır, anlıyorlardı. Onların yapamadığı anlamlandırmaktı.
Kaybetmiş gibi sessizce "Ne yapayım Bulut?" dedi Deniz, kaybetmiş hissetti.
"Gözlerine bak abi, sadece kızın gözlerine bak."
🏚
"Cansu..." diye seslenirken Sena yatağından hızlıca doğruldu, Cansu'nun oturduğu koltuğun köşesine kalçasını yaslarken gözlerini hedef şaşmadan gözlerine çevirdi. "Bu böyle devam etmez... etmemeli..."
"Sena," dediğinde Cansu, cümle kurmasına izin verilmedi.
"Deniz'in ne hissettiğini bilmiyorum. Senin de yanında olduğumu fark ettikten sonra bana bir şey anlatmamaya, yanımda kendini gizlemeye başladı. Onu anlıyorum lakin seni... ben senin böylesi hissettiğini bilmiyordum Cansu. Açıkçası ihtimal de vermiyordum. Şimdi, yanıma geldiğinden, gördüğümden anlıyorum sanırım."
"Ne anlıyorsun?" diye soran Cansu kendisinin ne hissettiğini bir anlığına düşünmek istedi. Duyguları öyle karman çormandı, öyle iç içe geçmişti ki hangisi duygu hangi duyguydu ayırt edemiyordu.
"Deniz'i istediğini." Sena düşünmeye vakit harcamadı. Her şey öyle açıktı ki. "Deniz'i almak için kendini kaybetmeyi göze aldığını. Belki de çoktan kaybettiğini."
🏚
"Kendimi kaybettim ben!" Deniz kafasını hırçın dalgalar eşliğine iki yana salladı. "Kendimi bulamıyorum abi ben."
"Aramıyorsun," dediğinde Bulut
"Yorulacağım," dedi Deniz.
"Ulan şu anki hâlinden fena mı olursun, vallahi olmazsın!" Deniz ne hâlden ne hâle geldiğini anımsadı. Geceleri gözüne uyku girmezken tek düşündüğü sevmesine izin vermiş olsaydı şu an nasıl olacaklarıydı. Belki mutsuz olurlardı, olsun... onunla olurdu. Deniz onunla mutsuzluğa bile katlanabileceğini ilk kez bu konuşma esnasında fark ettiğinde söz geçirmediği kalbini almayı, duvardan duvara vurup paramparça etmeyi istedi. Oysaki zaten, sevmesine izin vermeyen kız kalbini o hâle çoktan çevirmişti. Kız, Deniz'in istediğini yerine getirmişti. "Geç gecedir uyumuyorsun sen?!"
YOU ARE READING
HARABE
Teen Fiction*Hayat bir cehennemdi ve biz o cehennemde birbirimizi bulmuştuk. Şimdi, o cehennemi cennete çevirme sırasıydı.* "Bir öpüşle bağışlanmak istiyorum," dedi. Kalbimdeki kelebekler kendini astı. "Bir bakışla firar etmek bu zindandan, bir sözle ulaşmak sa...
