"ဘာခ်က္ေနတာလဲ!!"
"ေခြးသားဟင္း..."
"ေအာ္။ဇာတ္တူသားခ်က္ေနတာပဲ!!"
"၀မ္ရိေပၚ!!!"
ေအာ္သံစူးစူးေလးကသူနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ေတြ႕တိုင္း
ျဖစ္ေနၾကမို႔ ဦးေလး၀မ္တို႔ သိပ္အထူးဆန္း
ျဖစ္မေနေတာ့။
"မင္းမီးဖိုထဲကထြက္စမ္း။
မ်ိဳခါနီးရင္ လွမ္းေခၚလိုက္မယ္!!"
"ဘာလို႔အသည္းအသန္နွင္ထုတ္ေနတာလဲ။
ငါ့ဘာသာဘယ္ေနရာေနေနေပါ့!!"
"အာရံုေနာက္လာရင္ ဒယ္ျပားနဲ႔ မင္းအခြက္ကို
ေျပးကပ္ပစ္မွာေနာ္!"
"လုပ္ေလ။ငါက လက္မပါတာက်လို႔!!"
စိတ္ေလ်ာ့သြားတ့ဲေရွာင္းက်န္႔က စူပုပ္ပုပ္နွင့္
အ႐ြက္ေၾကာ္ေတြကို ဇြန္းႀကီးနဲ႔ထိုးေခ်ေနသည္။
"ေနပါအံုး။အ႐ြက္ေၾကာ္က မသိရင္ ၀က္စာက်လို႔!!
ဘယ္သူစားမွာမိုလို႔အ့ဲေလာက္ပံုပ်က္ပန္းပ်က္
ျဖစ္ေနရတာလဲ"
"မင္းဦးေလး၀က္မႀကီးစားမွာ။!!"
ေရွာင္းက်န္႔စကားဆံုးသည္နွင့္သတင္းစာ
ဖတ္ေနသည့္ဦးေလး၀မ္က ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ရွာသည္။
သူ႔ဘ၀က အလုပ္သမား ျပန္ဖိနိွပ္တာ
ခံေနရတ႕ဲဘ၀။
"ရိေပၚ။သြားမစနဲ႔ကြာ။မင္းစတာက
အေရးမႀကီးဘူး။မင္းဦးေလးေရာ ငါတို႔ပါ
တိရစၦာန္လံုးလံုးျဖစ္ေနၿပီ။!"
ခ်င္းလန္စကားကို ေကာင္ေလးက မၾကားသလို
သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနသည္။သူကေတာ့လက္နွစ္ဖက္ကို
ေနာက္ပစ္လို႔ထပ္စလို႔ရမ့ဲ စကားလံုးေတြ
ရွာေနတုန္း။
"မင္းထမင္းတစ္ခါတည္းစားသြားပါလား။"
ထမင္းဖိတ္ေခၚေကြၽးတ့ဲရိေပၚကို ေရွာင္းက်န္႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူစြာေခါင္းရမ္းျပရင္း
"မစားေတာ့ဘူး။အိမ္ေရာက္မွစားမွာ"
"လုပ္ပါ။စားသြားပါ"
"ဘာလို႔အ့ဲေလာက္ အတင္းေတြဖိတ္ေကြၽးေနတာလဲ"
"စားႂကြင္းေတြက် ေကြၽးစရာေခြးမရိွလို႔!"
"၀မ္ရိေပၚ!!!!!!!!"
တကယ္ကို သူ႔မ်က္နွာတည့္တည့္ဆီ
ပ်ံသန္းလာတ့ဲ ဒယ္ျပားႀကီးေၾကာင့္
အလန္႔တၾကား ေခါင္းကိုငံု႔လို႔ေရွာင္လိုက္ရသည္
YOU ARE READING
'Love' is in the boxing ring{Completed}
Fanfictionရန္သူက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာရင္ ထိုးခ့ဲလိုက္ပါ နႈတ္ခမ္းနဲ႔..... ရန်သူက ချစ်ဖို့ကောင်းလာရင် ထိုးခဲ့လိုက်ပါ နှုတ်ခမ်းနဲ့.....
